Uit het Leven van een Hond - Sander Kollaard (2019)

Een goed boek. Klein gehouden en mooi geschreven. Een mooi 'sprookje' met ongebruikelijke hoofdpersonen, maar dat komt meer voor in sprookjes. Je moet trouwens wel in de stemming zijn voor een dergelijk boek, maar dan krijg je er ook wat voor terug.

'Uit het leven van een hond' beschrijft een bewogen dag uit het leven van Henk van Doorn, een 57-jarige gescheiden IC-verpleegkundige. Eén dag lijkt wat weinig om ruim 150 pagina's te vullen maar met de nodige flashbacks komt de lezer langzaam maar zeker toch heel wat te weet over de hoofdpersoon.

Grofweg valt het boek in twee delen op te splitsen. De inleiding die vooral draait om de introductie van Henk en de relatie met zijn hond Schurk. Tenslotte het tweede gedeelte waarin Henk een onbekende vrouw (Mia) heeft ontmoet die hij dolgraag wil penetreren. Zijn fantasieën en gedachten over deze dame nemen de centrale rol over van de hond. Hierdoor is de titel van het boek enigszins misplaatst. Dat is jammer, want zodoende is ook de originele insteek van het verhaal verdwenen.

Sander Kollaard beschikt over een prima pen en er zijn heel wat mooie zinnen te vinden. Omdat flashbacks en gedachten soms middenin een dialoog worden gestart, is het tempo echter niet al te hoog. Alleen de ongemakkelijke ontmoeting met Henks buurman en de bijzondere relatie met zijn nichtje zijn gebeurtenissen die écht opvallen. Voor de rest is het een vrij standaard verhaaltje dat weinig beklijft.

3*

Erg lievig boekje dat af en toe best verdrietig is, maar ook erg 'life-affirming' (is daar een goeie Nederlandse term voor?). Ik vond Henk een heel fijn personage. 150 pagina's is niet veel, maar ik heb toch het idee dat ik hem best goed heb leren kennen. Er zitten ook enkele erg grappige momenten in het boek (vooral in het tweede deel), maar vooral zullen mij enkele erg ongemakkelijke scenes (die trouwens ook wel erg vermakelijk zijn om te lezen) bijblijven. Het is een erg klein verhaal dat niet erg veel en tegelijkertijd alles om het lijf heeft en daarin vond ik dit boek best bijzonder.

Dit boek heb ik snel uitgelezen, met 155 pagina’s is dat ook niet zo moeilijk. Ondanks de geringe dikte van het boek leerde ik hoofdpersoon Henk goed kennen. Het verhaal beslaat niet meer dan een dag uit het leven van Henk en zijn hond maar de overpeinzingen, filosofieën en bezigheden van Henk maken het een rijk boek. Ik leerde de schrijver pas kennen nadat hij de Libris Literatuurprijs won: wat mij betreft een terechte erkenning van zijn talent. Het leest namelijk erg gemakkelijk, als er iets is wat mij het meest aantrok in dit boek dan is het de schrijfstijl van Sander Kollaard. Het ‘goede schrijven’ is wat mij telkens terug deed verlangen naar een momentje waarin ik rustig verder kon lezen. Er komt geen woord te weinig en geen woord te veel in voor.

Het allergrootste en het allerkleinste. Warmte, verlangen. De poëzie van de grote Fernando Pessoa. Lijden, de dood, vergankelijkheid. Verliefdheid, liefde van toen. De complexiteit van een relatie met een broer en dienst prachtige dochter. En ja, het gaat ook over zijn hond, een hond die ziek blijkt te zijn en niet meer lang lijkt te leven. Er kan nogal wat langs komen op één dag. Zo ook op een zaterdag in het leven van de 56-jarige Henk van Doorn. Sander Kollaard beschrijft het heel mooi op in een innig, klein een vooral lief boek. Een boek waar de levenslust van af spat.

Een dagje uit het leven van 'Henk van Doorn' bestaat uit kleine gebeurtenissen, en juist de eenvoud daarvan maakt het mooi. Een gesprek met zijn onderbuurman, een bezoekje aan zijn vroegere collega, een verjaardag....etc etc

Ik interpreteer Henk als een man die erg lief is, té lief soms, onzeker, introvert, grappig, en zit ondanks zijn 56 jaar nog vol levenslust. Hij wordt als kers op de taart ook weer verliefd.

Leest lekker weg dit boekje. Henk is een overwegend sympathiek personage en Schurk een lieve hond. De warme klamme zomerdag in combinatie met het Hollandse landschap zijn mooi en sfeervol beschreven. Ik noem Henk overwegend sympathiek omdat ik hem niet leuk vond toen ie dronken was, op de barbecue bij zijn broer. De gesprekken met en gedachtes over zijn nichtje moeten lief en vertederend zijn, hun speciale band benadrukken, maar ik vond het af en toe een beetje vreemd, vooral gezien het leeftijdsverschil. Get a grip, Henk! Bij een jongensachtige verliefdheid hoort m.i. ook niet zeven keer het woord 'penetreren'.

Wel een lekker tussendoortje.

Sander Kollaard over de liefde voor zijn hond in Tijdgeest, bijlage dagblad Trouw d.d. 1 oktober 2022.

Mooi, grappig, humoristische, herkenbaar, goed geschreven, korte zinnen, geen omwegen, to the point, de liefde voor zijn hond en het gestuntel met al het andere wat het leven de moeite waard kan maken.