menu

Doggerland - Ben Smith (2019)

mijn stem
3,88 (13)
13 stemmen

Engels
Toekomst / Psychologisch

208 pagina's
Eerste druk: Fourth Estate, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Op de Noordzee, ver weg van wat er over is van de kustlijn, strekt een windmolenpark zich uit tot aan de horizon. De jongen en de oude man, van wie de leeftijd niet valt in te schatten, zijn belast met het onderhoud, terwijl de eeuwige golven merkwaardige ladingen rommel door de watervelden met turbines sleuren. Het vasteland is slechts een herinnering, evenals de vader van de jongen, die door De Firma naar het oneindige windmolenpark is gestuurd om zijn vaders plaats in te nemen na diens verdwijning. Vragen over het hoe en waarom worden door de oude man niet beantwoord. De oude man vist naar verloren gegane dingen, de jongen zoekt naar flinters bewijs over de waarheid rondom het lot van zijn vader. Langzaam rijpt bij hem een ontsnappingsplan.

zoeken in:
avatar van Shaky
3,0
Gelezen in het kader van het BoekMeter Boek van het Kwartaal.

Twee mannen dragen zorg voor een groot windmolenpark en hebben enkel elkaar, hun gedachten en de zee. Wat Smith uitstekend voor elkaar krijgt is de setting dusdanig neerzetten dat je jezelf als lezer ook verloren op zee voelt, met eigenlijk geen hoop voor de toekomst. Doggerland deed me dan ook vaak denken aan The Lighthouse (2019) en Twenty Twenty-Four (2016) waarbij de setting, gebeurtenissen, personages en dialogen ook allemaal dienend zijn voor het overkoepelende thema.

Hoewel Jem en Greil grote rollen spelen, is het vooral de natuur, de zee, die de grootste rol speelt. Daarmee voelt dit boek ook erg aan als Natural Horror, zonder de horror-inslag.

Is het allemaal geslaagd? Nee, absoluut niet. Doggerland kent de nodige mankementen. Zelf begon ik het erg storend te vinden om op blz 100 hetzelfde te lezen als op blz 50, als op blz 1, etc. De oude man ziet het allemaal niet meer zo zitten om aan de windmolens te werken, de jongeman wel. Jaaahaaa, na dat 37x gelezen te hebben weet ik het wel hoor. En ja, ik begrijp dat dit juist de bedoeling is want het geeft het zinloze, repetitieve karakter van het lot weer, maar dan nog mensen. Af en toe mag het boek ook best wat vermaken en versnellen.

Daar komt bovenop dat de balletjes die opgegooid worden omtrent wat er allemaal met 'de wereld' aan hand is, wat nu met de vader van Jem gebeurd is, wie die stuurman nu eigenlijk is en wat hij precies moet, etc. niet worden uitgewerkt; nog niet eens een beetje. We mogen dit als lezer volledig zelf invullen; niet meteen wat mis mee, maar het voelt gewoon alsof Smith het ook niet weet.

Extra puntje van kritiek voor 'The Corporation', gedver wat afgezaagd en tig keer eerder gebruikt in andere boeken / films. Sowieso dat hele 'woke'-, anti-kapitalisme-, 'wij zijn de ondergang van de natuurlijke wereld'-aspect ben ik ondertussen wel een klein beetje moe.

Al met al voldeed Doggerland, dat weliswaar heel sterke punten heeft, niet aan de hoge verwachtingen.

3*

Gast
geplaatst: vandaag om 15:44 uur

geplaatst: vandaag om 15:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.