Cat's Cradle - Kurt Vonnegut (1963)
Alternatieve titel: Geen Kind en Geen Wieg
mijn stem
34 stemmen
Engels
Sciencefiction / Sociaal
304 pagina's
Eerste druk: Holt, Rinehart and Winston,
Austin, Texas (Verenigde Staten)
De schrijver vertelt over zijn poging een boek te schrijven over wat de mensen verantwoordelijk voor de atoombom deden op de dag dat 'ie op Hiroshima viel, met name een van de wetenschappers die eraan werkte, Felix Hoenikker. Deze zoektocht leidt hem naar zijn ware bestemming en uiteindelijk ook zijn ware geloof, Bokononisme.
0
geplaatst: 27 april 2015, 15:24 uur
Een stuk beter dan Slaughterhouse-Five.
Slaughterhouse-Five had al een vlotte, aangename schrijfstijl, maar de stijl van Cat's Cradle vind ik nog beter. Korte zinnen, korte alinea's, zeer korte hoofdstukken: het zorgt ervoor dat het boek als een trein leest. Het heeft veel gemeen met de stijl van Slaughterhouse-Five, maar is nog schetsmatiger, nog vlotter. Ik vond het erg goed werken. En ook de humor vond ik sterker. Niet alleen is de humor nadrukkelijker aanwezig, in het plot, de personages en de dialogen, maar het is ook scherper en simpelweg grappiger.
En dat brengt me bij wat waarschijnlijk de belangrijkste reden is voor mijn voorkeur voor Cat's Cradle: de inhoud spreekt me gewoon meer aan. Slaughterhouse-Five is misschien wat serieuzer, heeft een zwaarder onderwerp, en daardoor is het wellicht bekender, maar verder heeft Cat's Cradle mijns inziens veel meer te bieden. Door de afwezigheid van voortdurende tijdswisselingen heeft het meer samenhang en zowel het plot als de personages vind ik veel boeiender - en vermakelijker. Slaughterhouse-Five draaide echt om Billy, en aangezien ik dat een weinig interessant personage vond wist ook het plot me weinig te intrigeren. Cat's Cradle introduceert daarentegen een wervelwind aan personages, de één nog excentrieker dan de ander. Echt intellectueel prikkelen doen ze je misschien niet zo vaak, maar ze - en het plot en de dialogen in het algemeen - representeren wel effectief satire over allerlei onderwerpen - religie, wetenschap, de stupiditeit van de mensheid - die voor een zeer hoog tempo en een hoog grijnsgehalte zorgt. De verwerking van Bokononisme in het plot is bovendien erg geslaagd. Zo'n zelfbewuste religie - die onmiddellijk toegeeft op leugens gebaseerd te zijn - zie je niet vaak, en het wordt heerlijk absurdistisch uitgewerkt.
Cat's Cradle is schetsmatig (met zeer korte hoofdstukken die een situatie schetsen), satirisch, luchtig en een beetje cartoonesk, met kleurrijke personages en een komisch plotverloop. Daar moet je van houden, maar ik vond het erg fijn leesvoer: grappig, vlot, scherp, met leuke thema's en personages. 3.75*
Slaughterhouse-Five had al een vlotte, aangename schrijfstijl, maar de stijl van Cat's Cradle vind ik nog beter. Korte zinnen, korte alinea's, zeer korte hoofdstukken: het zorgt ervoor dat het boek als een trein leest. Het heeft veel gemeen met de stijl van Slaughterhouse-Five, maar is nog schetsmatiger, nog vlotter. Ik vond het erg goed werken. En ook de humor vond ik sterker. Niet alleen is de humor nadrukkelijker aanwezig, in het plot, de personages en de dialogen, maar het is ook scherper en simpelweg grappiger.
En dat brengt me bij wat waarschijnlijk de belangrijkste reden is voor mijn voorkeur voor Cat's Cradle: de inhoud spreekt me gewoon meer aan. Slaughterhouse-Five is misschien wat serieuzer, heeft een zwaarder onderwerp, en daardoor is het wellicht bekender, maar verder heeft Cat's Cradle mijns inziens veel meer te bieden. Door de afwezigheid van voortdurende tijdswisselingen heeft het meer samenhang en zowel het plot als de personages vind ik veel boeiender - en vermakelijker. Slaughterhouse-Five draaide echt om Billy, en aangezien ik dat een weinig interessant personage vond wist ook het plot me weinig te intrigeren. Cat's Cradle introduceert daarentegen een wervelwind aan personages, de één nog excentrieker dan de ander. Echt intellectueel prikkelen doen ze je misschien niet zo vaak, maar ze - en het plot en de dialogen in het algemeen - representeren wel effectief satire over allerlei onderwerpen - religie, wetenschap, de stupiditeit van de mensheid - die voor een zeer hoog tempo en een hoog grijnsgehalte zorgt. De verwerking van Bokononisme in het plot is bovendien erg geslaagd. Zo'n zelfbewuste religie - die onmiddellijk toegeeft op leugens gebaseerd te zijn - zie je niet vaak, en het wordt heerlijk absurdistisch uitgewerkt.
Cat's Cradle is schetsmatig (met zeer korte hoofdstukken die een situatie schetsen), satirisch, luchtig en een beetje cartoonesk, met kleurrijke personages en een komisch plotverloop. Daar moet je van houden, maar ik vond het erg fijn leesvoer: grappig, vlot, scherp, met leuke thema's en personages. 3.75*
* denotes required fields.
* denotes required fields.