Cat's Cradle - Kurt Vonnegut (1963)

Mijn favoriete boek aller tijden...

Prachtige combo tussen absurde humor en snerpende mensheid-kritiek met een vleugje SF, kenmerkend voor alle Vonnegut boeken, maar imo in deze het best gedoseerd. Ook werkelijk geweldig is de vondst van het Bokononisme, hiermee weet hij, zonder confronterend en beledigend te zijn, elk geloof te ontkrachten (of juist bekrachtigen en zelfs beter in context te plaatsen, iets wat in deze tijd actueeler is dan ooit).

Subliem boek dit, mooie komische kijk op de onzinnigheid van de mens -> 5*

Mooie review, hierdoor ben ik geinteresseerd geraakt in dit boek. Had al zijn klassieker "Slachthuis 5" gelezen maar dat kon mij niet overtuigen. Deze eens proberen dan?

Zou ik doen, vond Slaughterhouse 5 ook vet, maar deze een stuk toegankelijker en ook humoristischer...

Heb hem wel in het engels gelezen, weet niet hoe de vertaling is.

Een stuk beter dan Slaughterhouse-Five.

Slaughterhouse-Five had al een vlotte, aangename schrijfstijl, maar de stijl van Cat's Cradle vind ik nog beter. Korte zinnen, korte alinea's, zeer korte hoofdstukken: het zorgt ervoor dat het boek als een trein leest. Het heeft veel gemeen met de stijl van Slaughterhouse-Five, maar is nog schetsmatiger, nog vlotter. Ik vond het erg goed werken. En ook de humor vond ik sterker. Niet alleen is de humor nadrukkelijker aanwezig, in het plot, de personages en de dialogen, maar het is ook scherper en simpelweg grappiger.

En dat brengt me bij wat waarschijnlijk de belangrijkste reden is voor mijn voorkeur voor Cat's Cradle: de inhoud spreekt me gewoon meer aan. Slaughterhouse-Five is misschien wat serieuzer, heeft een zwaarder onderwerp, en daardoor is het wellicht bekender, maar verder heeft Cat's Cradle mijns inziens veel meer te bieden. Door de afwezigheid van voortdurende tijdswisselingen heeft het meer samenhang en zowel het plot als de personages vind ik veel boeiender - en vermakelijker. Slaughterhouse-Five draaide echt om Billy, en aangezien ik dat een weinig interessant personage vond wist ook het plot me weinig te intrigeren. Cat's Cradle introduceert daarentegen een wervelwind aan personages, de één nog excentrieker dan de ander. Echt intellectueel prikkelen doen ze je misschien niet zo vaak, maar ze - en het plot en de dialogen in het algemeen - representeren wel effectief satire over allerlei onderwerpen - religie, wetenschap, de stupiditeit van de mensheid - die voor een zeer hoog tempo en een hoog grijnsgehalte zorgt. De verwerking van Bokononisme in het plot is bovendien erg geslaagd. Zo'n zelfbewuste religie - die onmiddellijk toegeeft op leugens gebaseerd te zijn - zie je niet vaak, en het wordt heerlijk absurdistisch uitgewerkt.

Cat's Cradle is schetsmatig (met zeer korte hoofdstukken die een situatie schetsen), satirisch, luchtig en een beetje cartoonesk, met kleurrijke personages en een komisch plotverloop. Daar moet je van houden, maar ik vond het erg fijn leesvoer: grappig, vlot, scherp, met leuke thema's en personages. 3.75*

Chapter 47: Never index your own book

Mooie review. Die beknopte, maar precieze, beschrijf stijl heeft Vonnegut wellicht overgehouden aan zijn werk als technische manuals schrijver. Samen met zijn antropologie achtergrond zorgt het voor een soort droog komisch 'mensheid observatie' sfeertje. Komt in Galápagos ook leuk naar voren. Maar Cat's Cradle, samen met Sirens of Titan, imo veruit zijn beste...

The Sirens of Titan ga ik waarschijnlijk nog wel een keer proberen. Van Galápagos weet ik niet zo goed wat ik ervan kan verwachten. Enerzijds kan ik een zwartkomische blik op de mensheid wel waarderen, anderzijds lijkt het me een beetje flauw (op basis van wat ik erover heb gelezen). En aangezien het een heel lange tijdsperiode volgt (een miljoen jaar) weet ik niet hoe boeiend de ontwikkelingen zijn.

Geweldig boek! De maatschappijkritiek, de stijl en het absurdisme - heerlijk!