menu

Theo Janssen: Op Pad met de Dikke Prins - Marcel van Roosmalen (2019)

mijn stem
2,70 (27)
27 stemmen

Nederlands
Biografie / Sport

272 pagina's
Eerste druk: Voetbal Inside, Gouda (Nederland)

Marcel van Roosmalen gaat op pad met Theo Janssen en biedt hiermee een inkijkje in de wereld van 'De Dikke Prins'. Centraal staat het leven na het voetbal, maar ook over Ajax, Twente, Racing Genk en natuurlijk Vitesse wordt een boekje opengedaan. Soms gepassioneerd, soms laconiek, maar altijd Theo zoals Theo is.

zoeken in:
avatar van boekaap
4,0
De Belgische muziekjournalist Serge Simonart deed voor het blad Humo een aantal interviews met bekende en excentrieke zangers zoals Nick Cave - MusicMeter.nl, Michael Hutchence - MusicMeter.nl, David Bowie - MusicMeter.nl en nog veel meer bekende namen.

Het meest berucht waren echter zijn interviews die hij ooit had gedaan met Lou Reed - MusicMeter.nl. Deze heeft hij in de bundel Fuck Off en andere citaten gecategoriseerd onder de titels Lou Reed zwijgt en Lou Reed spreekt. Het zwijgt gedeelte was niet meer dan een hoop gescheld en pretentieus gedoe waarbij je oprecht medelijden kreeg met de interviewer. Het spreekt gedeelte was een Lou Reed die wat beter gemutst was en daadwerkelijk in staat was om zinnige dingen te zeggen. In beide interviews met Reed proef je het gevecht dat de journalist Simonart moet voeren om er toch het beste van te maken.

Een vergelijkbaar gevoel bekroop mij bij het lezen van deze biografie over Theo Janssen. Journalist/schrijver Marcel van Roosmalen doet er alles aan om iets van glans of diepte te geven aan een persoon die daar eigenlijk geen behoefte aan heeft en vooral voor de centen een boek wil laten maken.

Het uiteindelijke resultaat is een lang gevecht tussen een schrijver die zijn best doet en een verwende voetballer die eigenlijk niets wil zeggen en zich liever vergrijpt aan een portie bitterballen. Wat overblijft is een lange aaneenschakeling van ongemakkelijke en droogkomische situaties die prima zijn opgeschreven door Van Roosmalen. Het observerende talent van de schrijver maakt dit een bijzonder leuk boek. Het nawoord waarin het commentaar van Theo ontbreekt was voor mij dan ook het hoogtepunt van het boek en waarschijnlijk het einde van een lange lijdensweg die Van Roosmalen heeft ondergaan.

Wordt er dan helemaal niets boeiends over Theo gezegd? Nee, eigenlijk niet! Het cliché zoals Theo dat graag op papier wil hebben staat op papier voor het nageslacht maar juist van een uitgesproken en karaktervolle voetballer zou je wat meer verwachten. Misschien als de jaren verstrijken dat dit nog gaat gebeuren en hopelijk is van Roosmalen dan weer de schrijver. Voor nu zijn de commentaren van alle bijfiguren en uiteraard de schrijver zelf een stuk boeiender. Speciale vermelding verdiend nog bemiddelaarster Esther Bal, die duidelijk komisch talent heeft en een leuke toevoeging is binnen de soms hilarische conversaties.

Voor fans van Marcel van Roosmalen is dit een uitstekend boek. Voor voetballiefhebbers is dit een heerlijk komisch tussendoortje en een aangename afwisseling op de boeken van Michel van Egmond.
Maar wil je een boek lezen over de mens achter de voetballer dan kun je dit boek beter overslaan. Theo zegt net als Lou Reed vrij weinig over zichzelf en bevestigd het beeld van een gepensioneerde voetballer. Een dikke prins, die zijn gloriedagen achter zich heeft en hoopt dat de lezers vooral niet zullen denken dat hij een groot cliché is. Uiteindelijk wordt er veel over beeldvorming gesproken maar is de eindconclusie dat op de bank blijven zitten en de schrijver het werk laten doen toch het beste is.

Alles bij elkaar kom ik erop uit dat ik de figuur Theo Janssen niet bijster boeiend vind en ook niet zit te wachten op een boek waarin Theo meer van zichzelf laat zien. Een volgend boek van Marcel zie ik met plezier tegemoet zelfs als het weer over Theo Janssen zou gaan.

avatar van Abubakari
3,0
Het is een aaneenschakeling van slap geouwehoer, het gaat meer over het maken van een biografie dan over Theo Janssen. En tegelijk gaat het ook heel erg over Theo Janssen. Die wil graag een ander beeld van zichzelf geschetst zien. Niet dat van een domme laconieke luie rokende en drinkende vet happende proleet die geen boeken leest (zonde van je tijd, verzonnen verhalen dat boeit toch niemand) maar komt in het boek vooral naar voren als een domme laconieke luie rokende en drinkende vet happende proleet die geen boeken leest. Ik lees liever over Ester Bal dan over Theo Janssen. Wat boekaap al zegt, een verrassend saai persoon, die Theo Janssen.

avatar van mjk87
2,5
Als biografie redelijk geslaagd. Ik ben niet zo'n fan van een opsomming van iemands leven waar je dan leert wat iemand heeft gedaan, maar niet leert wat iemand is voor persoon. Dit soort biografieën waarin iemand een tijdje wordt gevolgd werkt dan veel beter (ook in films trouwens). En dat met en Theo Janssen die gewoon hoopt wat omzet hiermee te draaien, want zin erin heeft hij niet. Uiteindelijk is dit ook een boek hoe de schrijver probeert een boek te schrijven met een persoon die niet wil
Ergens nog wel een knap boek dus. Maar echt leuk is het niet, vooral omdat Janssen zelf totaal niet interessant is. Het leest makkelijk weg ja, maar echt grappig en indringend wordt het niet. Hoe plat ook (Janssen wil dit niet, zoals hij nauwelijks iets wil), veel van die anekdotes rond seks en vrouwen en voetbalhumor zijn wel geinig te lezen. En Van Roosmalen lijkt zich vooral te ergeren en mist zijn droogkomische commentaar dan ook. Net als Van Roosmalen denk je bij de passage dat Janssen steeds loopt te ruften: waar ben ik in beland? 2,5*.

1,0
Belachelijk dat ze hier 22 euro voor durven te vragen (ben opgegroeid in Arnhem en heb het gekregen als verjaardagscadeau); het boek gaat werkelijk helemaal nergens over. Ja soms is het een beetje grappig maar het valt allemaal al snel in de herhaling. Bijvoorbeeld 15 bladzijden over discussies over de boektitel is teveel van het goede. Ik mis anekdotes over z'n carrière, of over dingen in z'n privéleven; over dat laatste geeft Janssen aan het niet te willen hebben. Wat blijft er dan nog over?

Als vulling heeft Van Roosmalen nog wat passages uit eerdere boeken van zijn hand erin gestopt, maar als je daarmee al bekend bent voegt dat niets toe. Ik geef toe dat Van Roosmalen z'n best doet er nog wat van te maken, maar hij had in dit geval gewoon de stekker uit dit "boekproject" moeten halen.

avatar van Abubakari
3,0
Als vulling heeft Van Roosmalen nog wat passages uit eerdere boeken van zijn hand erin gestopt

Deed ie in "schijt" ook al. De inspiratie is schijnbaar op, diep zuchtend observaties typen en als je geen zin meer hebt maar wat knippen en plakken uit eerdere boeken. Het van Rosmalen kunstje is bij mij sowieso wel een beetje uitgewerkt, maar als ie ook nog telkens gaat recyclen uit eigen werk zoekt ie het maar uit met zijn boekjes. Gelukkig kan ik ze bij de biep lenen, je zult inderdaad maar geld uitgeven aan gemakzuchtig cashen tussen twee kaften.

avatar van Jason82
3,5
Marcel van Roosmalen weet van niets, iets te maken. Het is allemaal gezegd, Theo Janssen werkte niet mee en Van Roosmalen werd er moedeloos van. Toch heb ik me er prima mee vermaakt, en dat is de verdienste van de schrijver. Wat ik best knap vind, is dat je als lezer uiteindelijk toch een glimp van de mens achter Theo janssen ziet. En dat terwijl hij dus weigert in te gaan op persoonlijke onderwerpen. Dat krijgt Van Roosmalen voor elkaar door via omwegen toch op iets uit te komen wat lijkt op een persoonlijke ontboezeming. Zodra Janssen het doorkrijgt, gaat het deurtje weer dicht en vervalt het verhaal in oppervlakkige kletspraat (wat dan weer vermakelijk is beschreven).

Wat ik wel vreemd vond is dat iedereen Janssen aanspreekt met "Theet". Een vreemde afkorting, of ligt dat aan mij?

avatar van Pleun
Jason82 schreef:
Marcel van Roosmalen weet van niets, iets te maken. Het is allemaal gezegd, Theo Janssen werkte niet mee en Van Roosmalen werd er moedeloos van. Toch heb ik me er prima mee vermaakt, en dat is de verdienste van de schrijver. Wat ik best knap vind, is dat je als lezer uiteindelijk toch een glimp van de mens achter Theo janssen ziet. En dat terwijl hij dus weigert in te gaan op persoonlijke onderwerpen. Dat krijgt Van Roosmalen voor elkaar door via omwegen toch op iets uit te komen wat lijkt op een persoonlijke ontboezeming. Zodra Janssen het doorkrijgt, gaat het deurtje weer dicht en vervalt het verhaal in oppervlakkige kletspraat (wat dan weer vermakelijk is beschreven).

Wat ik wel vreemd vond is dat iedereen Janssen aanspreekt met "Theet". Een vreemde afkorting, of ligt dat aan mij?


Theet is Arnhems volgens mij. Van dat volksbuurtdialect.

Ben over het algemeen wel een fan van de schrijfstijl van Marcel van Roosmalen, maar heb me nog niet aan dit boek gewaagd omdat ik het van weinig respect vind getuigen naar de lezer. Waarom laat iemand een boek over zichzelf schrijven die niet wil meewerken? En daar nog voor wordt betaald ook? Narcisme en leeghoofdigheid hoeven van mij niet zo nodig te worden beloond.

avatar van Abubakari
3,0
Abubakari schreef:
Het van Rosmalen kunstje is bij mij sowieso wel een beetje uitgewerkt.


Hier wil ik even op terugkomen. Mede dankzij de krokante leesmap en zijn radio 1 column op dinsdag ben ik weer allesbehalve van Roosmalen moe.

avatar van Jason82
3,5
Pleun schreef:

Theet is Arnhems volgens mij. Van dat volksbuurtdialect.


Ok, helder. Bedankt!


Gast
geplaatst: vandaag om 09:48 uur

geplaatst: vandaag om 09:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.