La Mort du Père - Roger Martin du Gard (1929)

In dit zesde deel van de roman-cyclus Les Thibaults is het echte oogsten begonnen. Het boek is in te delen in twee stukken, de doodstrijd van vader en de dagen na zijn dood. Na vijf delen kennis te hebben gemaakt met alle familiegeschiedenissen, komen veel verhaallijnen samen en dit levert een aantal prachtige scenes op. Roger Martin du Gard toont zich hier een uitmuntend verteller, die precies de juiste toon weet te vinden. Ik was oprecht ontroerd toen Jacques zijn vader terugzag. Ook het weerzien met Gise is meesterlijk beschreven juist door alles wat onbesproken blijft. Een laatste ontroerend deel is de brief van Daniel aan het einde van de roman. Ik kreeg er kippenvel van. Het is opvallend hoe modern deze roman aanvoelt, terwijl het boek 100 jaar geleden is geschreven.

Het zesde deel, tevens het slotdeel van de eerste van twee bundels. En net als bij de vijf voorgaande delen betreft het hier ook aangenaam leesvoer met absolute kwaliteiten en mooie momenten maar echt wegblazen doet deze reeks me nog niet. Allicht komt het door die opbouw waarin elk boek eerder een los boek met een eigen invalshoek betreft dan een onderdeel van een doorlopend verhaal. Volledige binding heb ik niet, ook al ben ik 800 pagina's verder na dit zesde deel. En juist dit deel moet het daar ook wel deels van hebben omdat hier een aantal plotten uit de eerdere boeken samenkomen en qua emotie is dit deel ook de culminatie. Alleen echt voelen deed ik dat nooit. Dat neemt niet weg dat ik me ook geen seconde heb verveeld en Martin-Gard prima kan vertellen. 3,5*.