
Buddenbrooks - Thomas Mann (paperback) (€ 20,78)
Buddenbrooks - Thomas Mann (e-book) (€ 9,99)
Buddenbrooks - Thomas Mann (hardcover) (€ 24,24)
Buddenbrooks: Verfall einer Familie - Thomas Mann (1901)
Alternatieve titel: De Buddenbrooks
Duits
Streek/Familie / Psychologisch
616 pagina's
Eerste druk: Fischer,
Berlijn (Duitsland)
Het verhaal van vier generaties Buddenbrook, een voornaam koopmansgeslacht uit Lübeck. Johann Buddenbrook sr., de patriarch van de familie, en diens zoon Johann jr. hebben de grondslag gelegd en uitgebouwd voor de solide en machtige familie- en firmatraditie. Maar de kinderen van Johann jr. vertonen symptomen van decadentie die het imperium van degelijkheid en welstand dreigen te ondermijnen. Dochter Toni weet zich geen duidelijk doel in het leven te stellen, Christian is het voorbeeld van een zoon die niet wil deugen en Thomas, die de leiding van het bedrijf overneemt, is veel te kunstzinnig voor de harde handelspraktijk. In Thomas' zoon Hanno, de vierde generatie, bereikt de tegenstelling tussen burger en kunstenaar een symbolisch hoogtepunt.
- nummer 26 in de top 250
5*

Voor mij is deze roman trouwens niet het inluiden van het begin van de decadentie, maar veeleer een overwinning van de vrije geest op de beperkte rationele visie van de koopmansfamilie, maar het is natuurlijk de paradox tussen de twee die het boek zo boeiend maakt.
Een dijk van een roman, na meer dan een eeuw nog steeds door publiek en kritiek bejubeld, en absoluut terecht. Voor zover ik weet Manns toegankelijkste boek, maar een om te zoenen!
Wel jammer, want dat Thomas Mann een groot schrijver is merk je wel. Ben daarom wel benieuwd naar de Toverberg.
Wederom een prachtig stuk literatuur van Mann. Vooral de karakters en het langzaam verval dat je meesleurt naar de afgrond. Ik heb me tussen het lezen door regelmatig afgevraagd hoe het zou aflopen, hoe het met Tony of Thomas of de andere zou aflopen. Langzaam ontrafelt het slot, of beter gezegd: dooft de Buddenbrook kaars geleidelijk uit. Als je niet meegesleurd wordt in die beleving, dan kan ik me voorstellen dat het einde lang duurt. Voor mij was dat geenszins het geval.
Dikke 4*. Een halfje lager dan De Toverberg omdat deze laatste mij meer persoonlijk raakte.
Voor mij is deze roman trouwens niet het inluiden van het begin van de decadentie, maar veeleer een overwinning van de vrije geest op de beperkte rationele visie van de koopmansfamilie!
Wel een overwinning die bitter smaakt.
We volgen een koopmansfamilie te Lübeck zo’n goede 45 jaar lang. Hoewel, niet zozeer een familie (zoals de plot stelt) maar eerder Tony en Thomas Buddenbrook, met kort hun vader en zoon Hanno aan het eind. Maar deze broer en zus zijn de hoofdpersonen. Bij het begin van het verhaal leven zij al, tegen het eind enkel Tony nog maar Thomas tot bijna aan het eind ook. De opkomst van het geslacht, de opbouw van het bedrijf, dat krijgen we niet mee. Aan het begin is het reeds een voorname familie en neemt Johann jr. de zaak over van vader, vanaf dan kan het enkel naar beneden gaan.
En dan is er dus ruim de tijd voor de verschillende personages. Thomas is een nette jongeman, en verandert langzaam in een zekere oudere man en uiteindelijk in een hoopje ellende. En dan Christian, voor niets goed, maar niet per se een slecht persoon. Hij kan het gewoonweg niet. De overige personages worden net voldoende uitgewerkt om ze te laten leven, maar het blijven bijpersonen, zelfs Johann jr. en Hanno . Maar het absoluut mooiste personage is Tony. Wat het is met (mannelijke) schrijvers en jonge meisjes, geen idee, maar ze zijn altijd prachtig uitgewerkt. Of het nu Natasja uit Oorlog en Vrede of Sonja van Dostojevski is, altijd heerlijk verbeeld. Zo ook deze Tony. Van naïef jong ding (‘Een gansje was ik’) tot behoedster. Nu eens een zeur, tot het vervelende af, dan weer volledig voor de familie met een groot hart en ook gewoon een goede moeder.
Nu lijkt Mann in meer op zijn illustere Russische voorgangers. Hij heeft een zelfde verteltrant. Een alwetende verteller, deze kruipt in de geest van de belangrijke personages, geeft ruim beschrijvingen van anderen, zowel in hun uiterlijk, innerlijk als achtergrond. Ook het hele leven is mooi opgetekend, evenals de stad Lübeck, de politiek, de handel, de vakanties en ga al maar door.
En dan het verval, of eerder de verandering in de familie. Het is niet zozeer enkel deze familie, een familie waar we Manns eigen afkomst in kunnen herkennen, maar staat ook voor de bourgeoisie in het algemeen. Dit is af en toe prachtig weergegeven. Het verdwijnen van God en zekerheid met Thomas, het uiterlijk vertoon van hem dat hij belangrijk acht, ook al gaat het minder, het chocodrankje bij het ontbijt, de rottende tanden van het vele slechte eten, maar ook het verdwijnen van het Frans met de volgende generaties. Mann zelf is een schrijver, een kunstenaar, die getuige enkele passages ook veel van muziek af weet. Ik denk ook dat hij niet die losgekomen vrije geest (die Freud hierboven noemt) van Hanno als het kwaad ziet, wellicht wel de decadentie van dure kleren en goed voedsel. Mede door zijn eigen geschiedenis die hierin is verwerkt is dit wel degelijk een commentaar, met al zijn eigenschappen.
Dan houden we nog enkele schitterende scènes over met de vakantie in Travemünde en de schooldag van Hanno (die laatste zin, heerlijk) als hoogtepunt. Ook de rest is interessant en afwisselend genoeg, Dan weer een gedachte van Mann, dan weer een stuk in briefvorm. Daarnaast weet Mann altijd snel aan het begin van een hoofdstuk duidelijk te maken wat er komen gaat, of in wat voor periode de familie leeft. Dat getuigt van groot schrijverschap, en dat al op je 26e.
Zo kan ik wel even doorgaan, over hoe subtiel het verval is opgetekend, of nog meer over de personen, maar ik kan ook enkel zeggen: lees het en ontdek het zelf! De wet was inderdaad een incident lijkt het, en ik ben benieuwd naar meer werk van Thomas Mann.
5*, absoluut.
Ik wil dit boek binnenkort gaan lezen. Hebben jullie hem allemaal in het Nederlands gelezen, of is het in het Duits ook wel te doen? Mijn Duits is redelijk, maar het is wel een tijd geleden dat ik er voor het laatst iets mee gedaan heb...
Ik vind Manns Duits pittig. Hier de hele tekst, lees eens een stukje, dan heb je een idee: http://www.gutenberg.org/files/34811/34811-h/34811-h.htm
Personages waren, naar mijn mening, zeer levendiger na mate het verhaal vorderde en mooi uitgeschreven. Het feit dat Thomas van ooit een wellustige arbeider naar een uitgebluste ziel ging is mooi om te lezen en dat hij de eer van de familie boven de familie zelf zet is briljant neergezet. De jonge Tony die tegen de aristocratie was en in latere jaren de familie als verheven gaat zien geeft blijk aan de kracht van Mann als schrijver.
Een dikke 4.5*
Het boek is, na ongeveer anderhalf maand, eindelijk uit. Dit klinkt negatief maar dat is het zeer zeker niet. Een prachtig boek over een familie in verval.
Personages waren, naar mijn mening, zeer levendiger na mate het verhaal vorderde en mooi uitgeschreven. Het feit dat Thomas van ooit een wellustige arbeider naar een uitgebluste ziel ging is mooi om te lezen en dat hij de eer van de familie boven de familie zelf zet is briljant neergezet. De jonge Tony die tegen de aristocratie was en in latere jaren de familie als verheven gaat zien geeft blijk aan de kracht van Mann als schrijver.
Een dikke 4.5*
Hier heb ik nou iets aan, en toch ook niet. Ik begrijp wat je wil zeggen, maar ook die 'anderhalve maand' sluipt door mijn kop, maar vooral dat 'eindelijk'. Was het de verveling ten top? Een boek meeslepen, en slepen tot het ...eindelijk! uit is. En dan zeggen: 'het was goed' maar het heeft veel, misschien te veel van me gevraagd. Ik ben nog altijd in dubio over dat soort boeken eigenlijk.
De hoofdpersonen worden op een realistische en soms kwetsbare manier neergezet, alhoewel wel duidelijk doorklinkt dat het boek meer dan een eeuw oud is. Tony Buddenbrook die roept dat ze geen "gansje" meer is, of die meerdere malen met trots verkondigt dat zij "het leven kent", omdat ze getrouwd is geweest. Hoewel de Buddenbrooks zelf niet direct uitstralen dat ze hoogmoedig zijn, zou je wel kunnen zeggen dat het spreekwoord 'hoogmoed komt voor de val' enigszins van toepassing is en het begrip 'hybris' als een soort rode draad door het boek heen loopt.
Ik vond Hanno echter de sympathiekste persoon. De opzet van het boek verwonderde me nogal. Het boek bestaat uit elf delen, waarbij Hanno in het bijzonder in het laatste deel wordt belicht. De eerste hoofdstukken in deel elf beschrijven een schooldag van de 15-16 jarige Hanno en het tweede hoofdstuk sluit ook af met: "Dit was een dag uit het leven van de kleine Johann." Het zou zelfs het begin van een (nieuw) boek kunnen zijn en dat hoofdstuk gelezen hebbende smaakte het ook echt naar meer. Het boek is dan al echter bijna ten einde en als klap op de vuurpijl overlijdt Hanno dan een paar bladzijden verder aan de tyfus. Ik had echter al een boekverslag van tevoren gelezen, dus het verraste mij niet geheel. Maar jammer was het wel!
Ik heb de Nederlandse vertaling gelezen, die inmiddels uit 1989 stamt, dus als het inderdaad zo is dat een vertaling zijn 'houdbaarheid' na 30 jaar verliest, dan zou er binnenkort weer een nieuwe vertaling uit moeten komen. Deze is echter nog steeds prima leesbaar wat mij betreft en heb er veel leesplezier aan beleefd!
4,5 *

Voor de liefhebbers van dit boek: de literaire stadstour door Lubeck, georganiseerd door het Buddenbrookshaus, is zeer aan te bevelen als je in de buurt van Lubeck bent! De begeleidende vrouw wist op alle locaties relevante passages uit haar hoofd voor te dragen, op een zeer fraaie wijze. Daarnaast gaf ze veel achtergrond informatie bij de locaties, en wat ze betekenen voor de familie Mann etc...
Het Noord Duitse, de nuchterheid, het Lutherse, af en toe wat dialekt (Platduits) en de levendige presentatie van de 'spelers' die allemaal langskwamen: ik kon het erg waarderen en nu wordt het tijd om de Buddenbrooks te lezen.
Wat voor mij vooral interessant is aan De Buddenbrooks, is de veronderstelling dat dit soort boeken hoogst bederfelijke waar is. Ja, het is een epos. Ja, het laat de overgang van het naturalisme naar het symbolisme (een beetje) zien. Ja, de ondergang van de bourgeoisie zeker ook. Maar het hele boek laat mij anno 2020 volkomen koud, met uitzondering van het business v.s. art-conflict dat zich tussen de regels door aandient in de laatste honderd-nogwat bladzijden. Ik voelde me vervreemd van de beschreven diners, de uiterlijke kilheid van de karakters en de onzichtbare institutie familie Buddenbrook. Die vreemd aandoende wereld ,zo ver van mij afstaand, heeft me toch nog kunnen laten genieten van dit boek.
Jammer dat die laatste Buddenbrook vroegtijdig aan tyfus moest overlijden van Mann. Maar misschien was de beste man het schrijven moe.
Boeiender is te lezen hoe de personages zich verhouden tot het verwachtingspatroon dat een geprivilegieerde familie(onderneming) met zich meebrengt. Zoals al veel aangehaald zijn de personages Tony en Hanno daarin het meest boeiend. Tony komt me voor als een vrouw die te geëmancipeerd is om zich te kunnen voegen naar de mores van een vooraanstaande familie. Later komt ze tot het inzicht dat het familiewezen het enige is dat haar bestaan nog betekenis geeft, waarop ze zich ontpopt tot meest rabiate verdediger van de familiegeschiedenis. Hanno is bij uitstek het soort persoon dat de meesten van ons zijn; nergens buitengewoon begaafd in, gematigd getalenteerd in sommige dingen, en de drang missend om daar verandering in te brengen.
En hij weet dat van zichzelf. Zoveel maakt de ‘dag uit het leven van de kleine Johann’ duidelijk. In dat hoofdstuk leren we meer over Hanno dan in de rest van het boek bij elkaar. Niet toevallig zijn scènes als deze, ook de vakantie van Tony en de dinerscene aan het begin, voor mij het meest memorabel. Hierin vertraagt de tijd en komen we dichter op de huid van de personages te zitten. Verder is het over de lange tijdspanne die het verhaal beslaat toch vooral een optelsom van de bekende familiaire en bedrijfskundige hoogte- en dieptepunten; geboortes, trouwerijen, overlijdens, scheidingen, een zakelijk jubileum en soms wat geschiedkundige scènes op de achtergrond. Toch kruidt Mann het met veel details die het lezenswaardig houden. Het verloop van tijd (en hoe men zich daar toe verhoudt) komt o.a. mooi tot uiting via de beschrijvingen van de kleding en de persoonlijke verzorging van personages.