Maîtres et Serviteurs - Pierre Michon (1990)
Alternatieve titel: Meesters en Knechten
Frans
Verhalenbundel
Biografie
96 pagina's
Eerste druk: Verdier,
Parijs (Frankrijk)
Een groot kunstenaar, wat is dat voor iemand? Wat bezielt mensen die alles opzij zetten voor de wens om te scheppen? Op die vraag probeert Pierre Michon antwoord te geven in de vier kunstenaarslevens die in 'Meesters en Knechten' bijeengebracht zijn. Dit boek is gewijd aan de schilders Jean Antoine Watteau, Lorentino d'Angelo en Francisco de Goya. De afzonderlijk verschenen novelle Het leven van Joseph Roulin gaat over de vriendschap van de Franse postbeambte Roulin met Vincent van Gogh. In alle novellen laat Michon het verhaal van zijn beroemde hoofdpersonen vertellen door onbekende tijdgenoten, die onbevangen, niet gehinderd door kennis of theorieën, de drijfveren van deze schilders en het raadsel van hun kunst proberen te doorgronden. Michon laat ons delen in de verwondering van zijn personages over de onvoorwaardelijke bezetenheid waarmee deze schilders zwoegen, lijden en ten onder gaan. Hij laat ons ook met nieuwe ogen kijken naar hun beroemd geworden schilderijen die zozeer deel uitmaken van ons geestelijk huisraad dat wij er nauwelijks acht meer op slaan.
Het werk van Watteau zal ik voortaan met andere ogen bekijken na het lezen van dit verhaal. En Michon slaagt er op de een of andere manier toch weer in er een zelfportret van te maken.
Van de schilder Lorentino d'Angelo had ik nog nooit gehoord (en er zijn ook geen schilderijen van hem overgeleverd), maar het is een prachtig verhaal over het verval van een schilderij na een door God verkregen opdracht. Schitterend is de beschrijving van het totaal verdwijnen van de afbeelding.
Het derde verhaal over Goya was voor mij te moeilijk...ik kon er werkelijk geen touw aan vastknopen en ik zou het nogmaals moeten lezen. Op zich is dit wel begrijpelijk, want Michon schaafde lang aan zijn verhalen...dus enige inspanning is wel gewenst bij het lezen van zijn kleine oeuvre.