The Canterville Ghost - Oscar Wilde (1887)

IK heb altijd een beetje moeite met het feit dat dit verhaal altijd in bundels griezelverhalen verschijnt, terwijl er echt helemaal niks griezeligs aan is. Het is puur scherts, en als je het vanuit dat oogpunt bekijkt is het soms hilarisch, maar het hoort zeker niet thuis bij de griezelverhalen; zelfs niet bij spookverhalen.

Klopt, maar dat heeft vooral te maken met de onwetende samenstellers van die bundels. Wilde heeft ongetwijfeld niet voor ogen gestaan een griezelig verhaal af te leveren. Beoordeel het dan ook niet op dit vlak, maar als verhaal zelf, zonder dit in een kader te plaatsen.

Blijft die 2.5* dan ook nog staan, gezien het toch soms 'hilarisch' is?

Voorlopig wel, meer is het me vooralsnog niet waard, en dan meer om het einde ervan.

Dat het verhaal vaak in griezelbundels verschijnt, vind ik ook erg merkwaardig. The Canterville Ghost is allesbehalve griezelig, het is juist humoristisch. Wat dat betreft denk ik inderdaad dat BobdH gelijk heeft en het te maken heeft met de onwetende samenstellers, die het verhaal hoogstwaarschijnlijk niet eens gelezen hebben en bij een titel als 'The Canterville Ghost' gelijk aan een griezelverhaal denken.

Hoe dan ook; het verhaal heeft me van begin tot eind weten te vermaken. Ik vond het erg leuk beschreven hoe het gezin totaal immuun was voor de streken die het spook uithaalde. Ik moest meerdere malen even gniffelen toen het spook weer in de maling werd genomen door een van de gezinsleden.

Toch had ik ook moeite met dit verhaal. Het gaat over een spook, dus dan vind ik het ook wel erg merkwaardig dat dit spook over gespannen touwen kan struikelen, uit kan glijden, zichzelf kan bezeren en bekogeld kan worden met kussens. Sinds wanneer zijn spoken tastbaar?
Ook het einde stelde me teleur. Het hele gebeuren werd te lang gerekt en het einde zelf vond ik ook niet echt boeiend.

Maar verder wist dit verhaal, met name het begin en middenstuk, zeker te vermaken!

Het verhaal is niet spannend maar wel vol humor, zeker een leuk boekje! Vooral leuk dat het anders is dan de andere spookverhalen, het wordt van de andere kant belicht.

Uitstekende satire waarbij de grote culturele verschillen tussen Amerikanen en Britten de hoofdrol speelt. Het verhaal is een behoorlijke sneer naar de pragmatische, en daarmee volkomen doodse, aanpak van het Amerikaanse gezin dat zelfs na bewijs (de geest is daadwerkelijk aanwezig en vertoont menselijke defecten), blijft vasthouden aan hun eigen geloof. Humor is volop aanwezig en de setting is prima. Het einde kan me minder bekoren waardoor het geheel voor mij op 4* blijft steken.