menu

Al Masjsja - Samar Yazbek (2017)

Alternatieve titels: De Blauwe Pen | المشّاءة

mijn stem
1,50 (1)
1 stem

Arabisch
Sociaal / Oorlog

206 pagina's
Eerste druk: Dar al Adab, Beiroet (Libanon)

‘Ziekte’ beschrijft het leven van de stomme Rima, gezien door haar eigen ogen. Zij kan haar stem slechts horen, als zij de Koran voordraagt, ‘De Kleine Prins’ van Saint-Éxupery of ‘Alice in Wonderland’ van Lewis Carroll leest, of als zij van pijn kreunt… Verder praat zij niet meer. Meestal zit zij met haar pols vastgeketend aan een meubel in het souterrain of aan haar moeder. In dat souterrain vindt zij een blauwe pen en papier, zodat zij haar levensverhaal kan opschrijven. Zij is getroffen door een vreemde afwijking: haar benen bewegen onafhankelijk van haar wil. Als zij eenmaal begint met wandelen, kan zij niet meer stoppen. Op een dag in augustus 2013 reist zij per bus door Damascus, ook in buitenwijken waar troepen van Assad en rebellen elkaar bestrijden, totdat bij een checkpoint een soldaat het vuur opent. Haar moeder bezwijkt aan de kogels, terwijl de gewonde Rima wordt afgevoerd naar een penitentiair hospitaal...

zoeken in:
avatar van dreambrotherjb
1,5
Tot mijn verbazing werd dit boek al eerder toegevoegd! (en ik die dacht dat ik een unieke bijdrage kon leveren ). Ook tot mijn verbazing realiseerde ik me schaamtelijk tijdens het lezen van dit boek dat het nog maar de eerste roman was van een vrouw die ik las, en dat in 14 jaar leestijd (!). Dikke foei.

Helaas kan ik niet zeggen dat het een goede eerste is geworden, integendeel. Ik had het boek al eens weggelegd toen ik ongeveer tot de helft was gekomen, en als ik het niet een jaar later in het kader van een focusgroep terug had moeten opnemen, zou ik waarschijnlijk nooit verder dan die helft geraakt zijn.

Met andere woorden, ik kwam hier écht moeilijk doorheen. Niet omdat het uiterst droog of te 'literair' geschreven zou zijn (ook integendeel), maar de hele vertelstijl van het boek vond ik - en ik wik mijn woorden - gewoonweg slecht geschreven. Het aanspreken van de lezer, het willen meetrekken van die lezer in de wereld van het hoofdpersonage, de verwijzingen naar andere boeken, en het spreken in tekeningen/kleuren en vormen, het voelde allemaal bijzonder geforceerd.

Het is zeer tragisch en hard wat het personage allemaal doormaakt, en er zijn zeker passages die heftig zijn en raken, maar door de manier waarop het hele verhaal hierrond wordt meegegeven, vond ik het hele boek nogal, tja, vervelend...

Ik heb de eerste hoofdstukken van een ander (non-fictie) boek van Yazbek gelezen, en dat viel al beter mee, hoewel ik ook daar moet zeggen dat er een wat geforceerde poëtische ondertoon aanwezig is.

Het is erg moedig én noodzakelijk om deze verhalen te vertellen, en ook dat men er hier in Europa mee in aanraking komt, om zich een concreter beeld te kunnen vormen van wat er zich allemaal in Syrië de laatste 11 jaar heeft afgespeeld (hoewel de beste manier daartoe nog steeds is om zelf met Syrische mensen te spreken erover), maar als we het ook vanuit een literaire waarde bekijken, zou ik toch eerder verwijzen naar schrijvers als Khaled Khalifa.

Dit was gewoon niet mijn ding.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:02 uur

geplaatst: vandaag om 14:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.