Ein Kind - Thomas Bernhard (1982)

Alternatieve titels: Een Kind | Privé-Domein Nr. 110

mijn stem

4,00 (2)

2 stemmen

Duits
Autobiografisch

166 pagina's
Eerste druk: Residenz, Salzburg (Oostenrijk)

'Een Kind' is geen gewoon chronologisch relaas over de kinderjaren van de auteur. Met de hem kenmerkende overdrijvingen - in een stijl vol dwingende herhalingen - herbeleeft hij enkele scènes uit een helse tijd. Vooral de school is een ware kwelling. De enige toevlucht voor hem is de grootvader, een anarchistisch denker en (miskend) schrijver van de grote roman. De herinneringen (die wellicht meer zeggen over het herinneren dan over de herinnerde feiten) reiken van het eerste levensjaar in Nederland, tot zijn 13e wanneer hij midden in de oorlog terechtkomt in een Thüringer tehuis voor moeilijk opvoedbare kinderen. Het boek is ook te lezen als een satirisch beeld van opvoeding en onderwijs in Oostenrijk en Duitsland ten tijde van het opkomende nationaal-socialisme.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

3,5

eRCee

geplaatst: 22 november 2022, 11:19 uur

Interessant relaas, waarvan je zonder voorkennis niet eens direct kan afleiden dat het een autobiografie is (pas halverwege valt de naam Thomas een keer als het over de ik-persoon gaat). Het deed me qua insteek een klein beetje denken aan Tove Ditlevsen, vooral omdat het puur en eerlijk voelt en de zwarte kanten van de jeugdjaren onverbloemd naar voren komen. Qua stijl is Thomas Bernhard wel een heel andere categorie: hij schrijft met langere zinnen en zonder witregels of hoofdstukken. Een kind is associatief in z'n compositie maar toch wordt het nooit rommelig. De indrukken van het kind Thomas Bernhard komen zo goed naar voren. Misschien is dat ook wel een overeenkomst met Ditlevsen, dat deze auteurs hun kinderlijke blik zo goed hebben kunnen reconstrueren, zonder allerlei waardeoordelen van het volwassen leven er overheen te plakken.

* denotes required fields.