menu

My Year of Rest and Relaxation - Ottessa Moshfegh (2018)

Alternatieve titel: Mijn Jaar van Rust en Kalmte

mijn stem
3,32 (11)
11 stemmen

Engels
Psychologisch

240 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Eigenlijk zou onze hoofdpersoon gelukkig moeten zijn: ze is jong, slank, mooi, net afgestudeerd aan Columbia, heeft een eenvoudige baan bij een trendy kunstgalerij en woont in een appartement aan de Upper East Side van Manhattan dat ze - net als alles in haar leven - betaalt van een erfenis. Desondanks is er een donker, luchtledig gat in haar hart dat niet enkel te verklaren is door het verlies van haar ouders, de manier waarop haar geliefde haar behandelt of haar sadomasochistische relatie met haar beste vriendin Reva. Het is het jaar 2000 in een stad die glinstert van rijkdom en onuitputtelijke mogelijkheden. Wat zou er dan toch zo vreselijk verkeerd kunnen voelen?

zoeken in:
avatar van mjk87
1,0
Ik loop weleens te zeuren op hedendaagse Nederlandse literatuur waarin schrijvers kleine verhalen (als je dat al zo mag noemen) schrijven en vooral concentreren rond hun hoofdpersoon met allemaal gebreken in hun hoofd en hun leven, zonder dat dit echt hout snijdt; blijkbaar kunnen Amerikaanse jonge auteurs dat ook. Ik kon echt helemaal niets met dit werkje.

In dit geval betreft dit een hoofdpersoon die alleen maar wil slapen. Maar dramatisch wordt dit nergens, komisch ook niet, laat staan geloofwaardig, begrijpelijk of invoelend. Het meisje is gewoon raar, maar ze is raar omdat de schrijver dat wil, niet omdat de situatie haar zo heeft gebracht. Dan begint dit boekje nog wel aardig, uiteindelijk mondt dit langzaam uit in een vervelend ding dat ook echt begint te vervelen. En aan het eind nog in één bladzijde een verwijzing naar 9/11 waar het hele boek verder niet om draaide of zelfs maar naar hintte, alsof de schrijver echt aantoont geen idee te hebben waar ze mee bezig was en maar schrijft wat haar leuk leek. Ik vond het niks. 1,0*.

avatar van boekaap
4,0
Vooraf verwachtte ik een soort Oblomov maar dan gesetteld in de huidige tijd. Net als bij Oblomov draait het hier om een personage dat structureel overprikkeld is, sociale contacten wil mijden en het zichzelf wil gunnen om tot rust te komen. In de praktijk blijkt dit echter lastig omdat ze immers moet eten, niet van haar beste vriendin afkomt en worstelt met schuldgevoelens, omdat ze liever niet wil deelnemen aan de maatschappij.

Pakweg de eerste 150 pagina's heb ik genoten van dit boek. De titel van het boek is de stille wens van elke introvert die veel verantwoordelijkheid moet dragen. Kleine ergernissen afgewisseld met komische gedachtenspinsels zullen voor veel lezers herkenbaar zijn en onwillekeurig ga je hopen, dat het hoofdpersonage erin slaagt om tot rust te komen. Maar ontspannen blijkt verdomd hard werken en in het laatste deel van het boek worden er dan ook drastische maatregelen genomen.

In het laatste deel van het boek verandert de toon en verdwijnen de komische elementen voor meer pretentie, die helaas niet helemaal lekker uit de verf komt. De aanloop naar een specifieke gebeurtenis in de Amerikaanse geschiedenis ligt er duidelijk bovenop maar voelt misplaatst na de lichtvoetige stijl, die het eerste deel van het boek zo goed maakte.

Tijdens het lezen moest ik qua humor regelmatig denken aan de boeken Jay McInerney en qua melancholie aan het werk van Sylvia Plath. Alleen dan wel ietsje moderner. Denk aan het Grunge tijdperk in de jaren 90. Een periode waarin bescheidenheid, somberheid en melancholie de boventoon voerden. Rockbands als Nirvana, Soundgarden en Pearl Jam bepaalde het geluid van een generatie die zich verloren voelde.

Ottessa Moshfegh slaagt erin om een vergelijkbaar gevoel op papier uit te drukken.
Wat moet je met je leven als je geen zingeving voelt? Als de wereld om je heen je tot last is? En je in gezelschap altijd eenzaam bent?

Mijn Jaar van Rust en Kalmte is een mooie en empathische poging om aansluiting te vinden bij de verloren en introverte zielen van deze wereld. Tegen het einde is het boek minder sterk maar de integriteit en oprechtheid van de schrijfster gaat nergens verloren.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:04 uur

geplaatst: vandaag om 17:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.