menu

Le Fantôme de l'Opéra - Gaston Leroux (1910)

Alternatieve titels: Het Spook van de Opera | The Phantom of the Opera

mijn stem
3,75 (18)
18 stemmen

Frans
Griezel

342 pagina's
Eerste druk: Le Gaulois, Parijs (Frankrijk)

Al een tijdje doen geruchten de ronde over een zonderling wezen dat rondspookt in de Parijse opera. De paniek slaat pas goed toe als er een toneelknecht opgehangen teruggevonden wordt. Het spook blijkt een uiterst getalenteerde, maar misvormde man te zijn. Deze Erik was als aannemer betrokken bij de bouw van de opera en maakte in de onderaardse gewelven kamers voor zichzelf. Via een vernuftig gangenstelsel verschaft hij zich toegang tot alle verdiepingen van de opera. Hij wordt verliefd op de mooie Christine, een onbeduidend zangeresje dat zich onder zijn leiding ontpopt tot operaster. Maar als hij steeds meer beslag op haar gaat leggen, ontdekt ze wie hij is en kan ze niet meer aan hem ontkomen...

zoeken in:
avatar van J.Ch.
3,5
Eén van de eerste boeken die ik ooit voor mezelf kocht. Het grootse, dramatische verhaal stond me destijds wel aan. Nog steeds wel eigenlijk, nu ik het na lange tijd teruglees. Ik ken de (verfilming van de) musical die hierop gebaseerd is, en ik zie hierboven dat er nog een flink aantal meer verfilmingen van zijn. Het verhaal heeft ook gewoon iets wat heel geschikt is om te verfilmen.

Dat komt allereerst door het decor. Gaston Leroux slaagt er uitstekend in om een mysterieuze, verborgen wereld tot leven te roepen. Het operagebouw is blijkbaar gigantisch, het heeft ontelbare zolders en maar liefst vijf kelderverdiepingen, inclusief ondergronds meer, en overal zijn geheime gangen en kamers. Daar werken (en wónen) allerlei bijzondere mensen, zoals deurensluiters en rattenjagers. Een fantastisch decor dus, voor een dramatisch verhaal.

Het verhaal zelf is simpel genoeg. Monster valt voor meisje - zij niet voor hem - drama. Sommige verhalen werken nu eenmaal altijd. Helaas komen we echt pas aan het eind iets meer over het Spook te weten; zijn belevenissen in het verleden hadden veel uitvoeriger besproken kunnen worden. Dat had misschien het midden van het boek, waar het verhaal even inzakt, wat kunnen doen opleven. Het einde maakt veel goed. Er is een dramatische ontknoping, waarbij je als lezer, vrij onverwacht eigenlijk, ineens een steek van medelijden voelt voor degene van wie je het hele boek hebt geloofd dat hij de slechterik was. Goed gedaan.

Helaas, behalve het Spook zijn de personages weinig memorabel. Christine heeft weinig persoonlijkheid en Raoul nog minder. Zij doet weinig meer dan beven en hevig ontzet zijn, terwijl hij ofwel in tranen ofwel in woede uitbarst. Verder zijn er nog een boel bijfiguren die soms heel aardig geïntroduceerd worden, maar waar je vervolgens niets meer van hoort. Alleen 'de Turk' is nog wel interessant, maar zijn personage komt pas te laat kijken (en komt dan min of meer uit de lucht vallen).

De schrijfstijl van Leroux leest makkelijk weg. Hij gebruikt soms brieven of politieverhoren in zijn verhaal, en dat werkt aardig. Verder heeft hij duidelijk aandacht besteed aan de detective-achtige kant van het verhaal, en dat werkt ook wel prima. Als de personages nu ook zo geslaagd waren, dan was dit echt een heel goed boek geweest. Nu moet Le Fantôme de l'Opéra het hebben van de sfeer, het mysterie en het simpele maar mooie verhaal, en is het vooral een aardig boek.

avatar van metalfist
3,5
Ik dacht altijd dat Le Fantôme de l'Opéra van origine een Engelstalig boek was. Misschien een wat vreemde gedachtegang aangezien dit zich duidelijk in Parijs afspeelt, maar ik zag er dus geen graten in om dit in een Engelstalige editie te kopen. Ik probeer zo veel mogelijk in de originele taal te lezen, maar aangezien mijn Frans toch niet goed genoeg is (ergens wel, maar ik doe er dan gewoon te lang over naar mijn goesting) ging het sowieso toch een Nederlandse vertaling zijn en laat ik nu net even vlot in het Engels als in het Nederlands lezen.

Een lange aanloop dus om te zeggen dat er waarschijnlijk wat Engelse namen in deze review zullen passeren. Net zoals zovelen was ik op zich al wel bekend met het verhaal van Gaston Leroux. De verfilmingen zijn bijna ontelbaar (en ook enorm wisselend qua kwaliteit, vergelijk de versie uit 1943 met een geweldige Claude Rains maar eens met het misbaksel dat Dario Argento er van maakte) en toch blijft dit enorm fris. Een kort boekje, mijn versie heeft maar een goede 110 bladzijden geloof ik, maar ook eentje dat erg vlot leest. Door de korte hoofdstukken - een overblijfsel van het feit dat dit oorspronkelijk in serial vorm in de Franse kranten is uitgebracht - krijg je vaak zin om er nog eentje meer te lezen en voor je het weet bevind je je met Raoul en de Persian in de martelkamer. Alleen jammer dat het verhaal daar opeens zijn drive begint kwijt te spelen en dat Leroux zijn boek met een anti-climax van jewelste eindigt. Ik had toch nog net iets meer een confrontatie tussen de grote held en de grote slechterik verwacht, maar die blijft uit. Toch een beetje teleurstelling als je het mij vraagt.

Ik ben altijd wel fan van dit soort oude "griezelverhalen". Ik heb nog altijd net iets meer een voorkeur voor het werk van Robert Louis Stevenson, maar dit stond toch ook garant voor twee vermakelijke avondjes. Beetje jammer van het wat abrupte einde dus, maar ik begin me af te vragen of ik geen geknipte versie heb gelezen aangezien ik nergens krantenartikels of politieverhoren zoals J.Ch. beschrijft heb gezien..

3.5*

avatar van Shaky
4,0
She's singing to-night to bring the chandelier down!


Vreemd genoeg had ik dit verhaal nog nooit eerder gelezen, maar was ik er voor mijn gevoel wel al heel bekend mee dankzij alle verwijzingen die hiernaar gemaakt worden in 'pop-culture'. Eind oktober heb ik de filmversie uit 1925 bekeken en ik vond het tijd om nu het bronmateriaal te lezen.

Hier kan ik kort over zijn: heerlijk boek. Leroux creëert een schitterende setting met het oude theater in Parijs vol met geheime gangen, deuren en kelders. Deze setting wordt ten volste benut en is dienend voor het verhaal. De karakters hebben stuk voor stuk meer dan genoeg te bieden en de foreshadowing en symboliek is om van te smullen. Prachtboek; dikke 8.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:16 uur

geplaatst: vandaag om 01:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.