The Colour of Magic - Terry Pratchett (1983)

Het boek waarmee het allemaal begon. Nog niet echt geweldig (net als deel 2), maar de beginselen liggen er.

2,5*

Ik ben pas net in de hele Discworld reeks begonnen, ga straks beginen in deel 5. Ik vond dit deel tot nu toe eigenlijk best leuk, maar misschien verander ik van mening als ik er meer van heb gelezen... Je weet maar nooit

P.S. Wat ik wel enigszins irritant vind is het constante herhalen van bekende zaken. Dit wordt hoe meer boeken je leest hoe erger, maar ook in dit deel vond ik het al overdreven. Ik weet ondertussen ook wel dat de disc op vier olifanten staat etc.

Ben hier nu in bezig. De setting is in ieder geval geweldig. Doet qua schrijfstijl wel erg denken aan Douglas Adams.

Denk er precies hetzelfde over, en heb ook 2,5* gegeven. Vond 'm aanvankelijk eigenlijk erg leuk, maar naarmate ik meer Discworld boeken las ging m'n waardering voor deze er enkel op achteruit.

Dit is omdat elk boek geschreven wordt zodat het gelezen kan worden door mensen die de andere boeken niet kennen. Ik vind het geweldig hoe Terry Pratchett er toch steeds in slaagt om het net op een andere manier te doen.

Over dit boek: Het is waar dat wanneer je de latere boeken van pratchet gewoon bent, die ik zelf ook beter vind, dit een beetje raar aanvoelt. Maar vergeet niet dat het destijds een ongelofelijk origineel boek was! Probeer het de lezen alsof het de eerst discworld is dat je vastpakt en je merkt direct waar de kracht ligt. Een heerlijke eerste blik in die bizzare en zeer grappige wereld. Meer moet het niet zijn: een voorbereiding.

En de hint naar douglas adams mag er zeker zijn Er zijn verwijzingen in de boeken naar elkaars werk en ook in beide naar Dawkins (meer bepaald the blind watchmaker).

Dat begrijp ik ook wel en ik ben het er ook zeker mee eens dat hij het in elk nieuw boek wel redelijk orgineel weet te brengen. Waar ik meer op doelde is dat ik bij het lezen van dit (het eerste boek dat ik las van de discworld serie), al irritant begon te vinden.
Ik vond het gewoon een klein minpuntje dat in één boek zoveel herhaling plaatsvind, dan voelt het soms een beetje alsof je als lezer niet serieus genomen wordt.

Maar verder een leuk boek hoor (ben nu in piramids bezig en wel benieuwd naar het latere werk, zeker aangezien dit beter schijnt te zijn en ik het nu al leuk vind!)

Ik was hier in begonnen en vond het toen echt briljant, en supergrappig. Maar hoe verder ik kwam hoe minder ik het eigenlijk vond en ik heb het boek aan de kant gelegd. Misschien eens in het engels lezen als ik meer tijd heb(ik heb hem in het nederlands). Weet iemand een vergelijking van de engelse en nederlandse versie te maken?

Ook ik heb hem in het Nederlands gelezen - ik bedoel: Dostojevski lees ik ook niet in het Russisch - eerder uit luiheid, dan wat anders. Hoewel ik vind dat de vertaler - Ittekot of Ruurd Groot of whatever - prachtig werk levert en er ook voor zorgt dat de Nederlandse boeken erg vlot en leuk lezen, kan ik natuurlijk niet vergelijken met het originele werk van Pratchett zelf.

Normaal zou ik nooit deze boeken lezen, maar zoals reeds eerder vermeld staat het ondanks alle fantasyverschijnselen toch dicht bij de werkelijke wereld. Bij deze wil ik dan ook eens de vriend danken die mij deze serie aangeraden heeft

Het eerste boek vond ik wat minder, vermoedelijk omdat ik er wat in moest komen. Ondertussen zit ik aan deel vijf en wat mij betreft is het jammer dat Pratchett niet zo lang meer wil doorschrijven

Voor dit deeltje hou ik het toch "maar" op 3.5.

Heerlijke persiflage op de fantasyroman, maar zo goed geschreven dat het wel een eigen universum heeft. De eerste twee boeken zijn trouwens wel het best wat hij heeft gedaan.

Geestig boek, met een grappig verhaaltje. Best moeilijk om in te komen eigenlijk, de astrologie was in het begin nog wel lollig maar werd al snel vervelend en saai. Soms is het boek ook wat aan de langdradige kant en dat is vooral vanwege de grappen die soms wel en soms niet werken.

Maar er zitten ook momenten in het boek die gewoonweg erg leuk zijn, maar wat me toch het meest stoorde aan dit boek was dat er vaak overgeschakeld werd naar meerdere perspectieven. Vind ik persoonlijk niet zo prettig. Al met al heb ik me toch enorm vermaakt met dit dolkomische boek, maar er had gewoon meer in kunnen zittten met een betere uitwerking.

3,5*

Ik vond het geen slecht eerste deel, maar ik moest er enorm aan wennen. De schrijfstijl was heel anders dan dat ik tot nu toe gewend ben geweest en ook aan de vele, toch wel vreemde, personages moest ik wennen. En dat er geen echt verhaal in zat hielp ook niet mee. Ik ben wel enthousiast voor de rest van de serie, vooral omdat ik denk, en hoor, dat er betere boeken in de serie aankomen. En eigenlijk is het enige dat ik echt mis een verhaallijn

Even een vraagje voor de Pratchett-kenners op dit forum: Is dit een beetje doenbaar in het Engels? Normaal gezien lees ik bijna alleen boeken in het Nederland, maar het prijsverschil tussen de Nederlandse en Engelse uitgaven doet me toch sterk twijfelen of ik de boeken van Pratchett niet beter in het Engels zou lezen.

Het eerste boek dat ik in het Engels las, anders dan verplicht voor school, las ik met het woordenboek ernaast. Dat ging niet heel snel, maar naarmate het spannender wordt, zoek je minder op en snap je het toch wel. Ik heb er nog steeds plezier van.
Wat ik van Pratchett heb gelezen was geen probleem.
Gewoon proberen. Succes!.

Ik heb alvast niet gemerkt dat dit boek dertig jaar oud is. De humor van Terry Pratchett is tijdloos.

Op naar het volgende deel!

Heeeey, ik ben ook bijna dertig en aan mij merk je het ook niet!