menu

Problemski Hotel - Dimitri Verhulst (2003)

mijn stem
3,62 (65)
65 stemmen

Nederlands
Verhalenbundel
Sociaal

109 pagina's
Eerste druk: Contact, Amsterdam (Nederland)

Op voorstel van een literair tijdschrift verbleef Dimitri Verhulst enkele dagen in een opvangcentrum voor asielzoekers. Hij schreef er een reportage over, maar wilde met zijn ervaringen ook meer aanvangen. In Problemski Hotel laat hij een Ethiopische fotograaf in een Belgisch opvangcentrum het leven van de asielzoekers beschrijven. Hoe ze daar terecht gekomen zijn, wat ze achtergelaten hebben, hoe ze balen van de omstandigheden waarin ze nu worden gedwongen te leven. Maar ook hoe ze, ondanks de spanningen tussen de verschillende bevolkingsgroepen, een manier vinden om hun afgezonderde bestaan op de meest voordelige manier te organiseren. En vooral hoe ze ervan dromen op het gepaste ogenblik te ontsnappen en in een container de oversteek naar Engeland te maken.

zoeken in:
avatar van cortez
3,0
Onderhoudend boekje... De donkere humor maakt het heel licht
verteerbaar ondanks de vrij zware problematiek. Sterk.

4,0
Daar sluit ik me bij aan. De lengte vind ik ook een pluspunt. In een hoop boeken kloten schrijvers maar wat aan en daardoor mis je vaak de essentie, en als je haar vat dan heeft het meestal niet zoveel impact. Dat is hier absoluut niet het geval.

De zwarte humor die Verhulst brengt is briliant. Ik ben een hele grote fan van Herman Brusselmans, die ook van die humor heeft, maar Verhulst vind ik toch nog een niveau hoger. Terwijl Brusselmans vaak ook maar wat "aanlummelt", is iedere zin van Verhulst geweldig. Het boek is niet te lang ( zoals bij veel boeken van anderen), het mocht zelfs wat langer.

Vooral de zwarte humor maakt het boek goed. Een beetje zoals Herman Brusselmans, maar dan toch nog een niveau hoger. Herman brusselmans moddert in zijn boeken vaak een beetje aan, terwij Verhulst dat in dit boek niet doet. Ook de duur van het boek is een pluspunt.

avatar van Fianosther
4,0
Een van de beste werken van Verhulst die ik tot nu toe gelezen heb. Vooral het verhaal 'Onze triestige kinderen zijn de toekomst' is van ongekend hoog niveau.

3,5
Tragisch verslag van het leven in een asiel. Het perspectief van de fotograag die eerst de foto van zijn leven maakt en daarna zijn leven in een opvangcentrum voor asielzoekers beschrijft is goed gekozen en maakt het zowel artistiek interessant als politiek verantwoord.

Geen overdreven of belerend engagement, maar prachtig taalgebruik en harde beschrijvingen van harde gebeurtenissen. Natuurlijk met Verhulst kenmerkende afstandelijke humor.

Cryptopsy
Typisch Verhulst dit boek. Helaas vind ik niet dat het niveau van een aantal van zijn andere boeken gehaald wordt.

JIMMYhendrikx schreef:
Vooral de zwarte humor maakt het boek goed. Een beetje zoals Herman Brusselmans, maar dan toch nog een niveau hoger. Herman brusselmans moddert in zijn boeken vaak een beetje aan, terwij Verhulst dat in dit boek niet doet. Ook de duur van het boek is een pluspunt.


Hierin heb je volledig gelijk, de subtiele humor die Verhulst in het boek steekt, aan de hand van het hoofdpersonage is subliem. Ook de lichte zelfspot en het weglachen van alle gebeurtenissen door het hoofdpersonage geeft aan hoe mensen zich na lange tijd in het asielcentrum beginnen te voelen. Het boek is inderdaad niet te lang wat het mogelijk maakt om het in één keer uit te lezen, zonder ongeboeid te geraken. De beschrijvingen zijn hier echt rechtuit en 'to the point', dit typeert het hele boek, waarin Verhulst absoluut niet de bedoeling heeft om op een beleefde en verbloemde manier de waarheid weer te geven.

Schrijver en dichter Dimitri Verhulst (1972) heeft zich voor een reportage voor een Vlaams periodiek enige tijd laten opsluiten in een Belgisch asielzoekerscentrum. Na deze reportage bleven zijn ervaringen hem bezighouden, wat resulteerde in deze verhalenbundel. De helft van deze verhalen is verzonnen maar toont wel de werkelijkheid, zo stelt Verhulst, maar geen enkel verhaal bevat een leugen. Het begin van het verhaal was een beetje raar en vaag. De verhaallijn was makkelijk te berijpen. het boek is zeer gestructureerd en had een duidelijke opbouw. Wat interessant is is dat het boek bij deel 1 begint met de titel: ' Bipul Masli, fotograaf' en deel twee begint met de titel: ' Bipul Masli, asielzoeker'. Dit zijn twee hele tegengestelde werelden en dat maakt het soms zo schrijnend om te lezen.. Het is buitengewoon beschreven, want zoiets heb ik nooit gelezen.

Ik vond dit echt een geniaal boek. Ik heb mij kapot gelachen. Niet te kort en niet te lang. De beschrijvingen van de situaties en de personages zijn heerlijk!

Het boek was inderdaad geniaal. Ik heb nog nooit zoveel gelachen bij het lezen van een boek. Ik vond het alleen wat vervelend dat er geen lijn inzat. Het boek sprong van het ene verhaal naar het andere. Dat maakte het wel wat moeilijk om te volgen.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:29 uur

geplaatst: vandaag om 08:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.