As Sure as the Dawn - Francine Rivers (1995)

Dit laatste deel in een trilogie die zich afspeelt in de eerste eeuw na Christus kan mij minder bekoren dan het tweede en al helemaal dan het eerste. Het eerste deel handelde over de lotgevallen van een joods slavinnetje en een Germaanse gladiator. Het tweede deel vervolgde het verhaal van de joodse Hadassa, in As Sure as the Dawn krijgen we te horen hoe het afloopt met Atretes, de brute Germaan. Hij kon me helaas nooit zoveel schelen als Hadassa en haar gecompliceerde relatie met haar meesters. Atretes is vooral woest en dat werkt me soms nogal op de zenuwen.

Atretes is vrij na tien jaar gladiator te zijn geweest en weet niet wat hij moet doen met zijn leven. Hij wil zijn zoon terug, maar diens pleegmoeder Rizpah wil hem niet zomaar laten gaan. Rizpah is weliswaar christelijk, maar niet zo meegaand als Hadassa. Dit levert een aantal aangename confrontaties op tussen de Atretes en Rizpah. Het eerste deel, waarin ze elkaar constant tot het uiterste drijven, is zeker vermakelijk. Als het uiteindelijk zo ver is dat Atretes zich bekeert is het verhaal meteen de spanning kwijt. Vervolgens komt die slechts nog bij vlagen terug. Waar de vorige twee delen respectievelijk een enorme cliffhanger en een bevredigend einde hadden, eindigt dit boek nogal lauw.

Waar ik bij de vorige twee delen al mijn twijfels had over de geloofwaardigheid en het gebrek aan subtiliteit, in dit deel is het omgeslagen in ergernis. De wonderen zijn niet van de lucht - en niet de minste wonderen ook. Zo lijkt het alsof Rivers zegt dat je bijna alleen tot geloof kunt komen als je iemand uit de dood hebt zien opstaan of op bovennatuurlijke wijze aan de dood hebt zien ontsnappen. Dat terwijl in de vorige delen personages zich bekeren na een lang intern conflict en door met gelovigen geleefd te hebben die hen Gods liefde tonen - meer de normale gang van zaken, en een stuk geloofwaardiger. De Germaanse afgod Tiwaz heeft ook allerlei duistere en bovennatuurlijke eigenschappen en wordt gerepresenteerd door de intens slechte priesteres Anomia. Is het kwaad niet juist veel gevaarlijker als het zich verschuilt achter redelijkheid in plaats van zwarte magie? Maar goed, de redelijkheid is ver te zoeken hier. Wel kun je er uitgebreide samenvattingen van het evangelie tegenkomen, meer dan het boek goed doet. De meeste mensen die dit boek zullen lezen kennen het evangelie al, en zij die dat niet doen zullen er eerder door worden afgeschrikt, vrees ik.

Desondanks leest het gemakkelijk weg, en met name de eerste helft is zeker vermakelijk. Toch haalt As Sure as the Dawn het niveau van de eerste twee delen niet. Die waren misschien niet van hoogstaande literaire kwaliteit, maar wel mooi genoeg om steeds te herlezen. Voor dit laatste deel geldt dit helaas wat minder. Een magere voldoende.