Seth is als slaaf tewerkgesteld op de Home Sweet Farm. Ze trouw (onofficieel) er met Halle. Samen krijgen ze verschillende kinderen. Bij Seth’s laatste zwangerschap vlucht ze richting Cincinnati, Ohio. De tocht is zwaar; ze heeft weeën, loopt blootvoets en heeft geen energie meer. Ze probeert zichzelf al kruipend vooruit te krijgen en staat op punt om het op te geven als daar Amy Denver is. Een blank meisje dat haar reddende engel blijkt en haar toch laat doorzetten. Seth noemt haar dochter Denver, verwijzend naar dit meisje. Seth gaat bij haar schoonmoeder inwonen in huis 124. Het huis lijkt te spoken. Seth & Denver denken dat dit komt doordat het huis behekst is door Seth’s eerste dochter.
Na het overlijden van haar schoonmoeder, Baby Suggs, komt er een meisje aangelopen. Ze noemt zichzelf Beminde. Seth is ervan overtuigt dat zij haar Beminde is. Seth heeft namelijk haar eerstgeboren dochter vermoord en op haar grafje stond ‘Beminde’ aangezien er niet genoeg geld was voor meer letters.
Doorheen het verhaal worden verschillende personages/perspectieven belicht waarbij het schokkende verhaal vorm wordt gegeven. Langzaamaan wordt duidelijk welke verschrikkelijke gebeurtenissen er zijn gebeurd in het verleden.
Morrison heeft een speciale schrijfstijl die wel makkelijk leesbaar is met knap taalgebruik. Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd waardoor het een verhaal is waarbij je concentratie nodig is. Morrison weet heel wisselende gevoelens op te roepen. Je krijgt het gevoel je te kunnen inleven als een (ex-)slaaf in 1873. De gruwelheden van de slavernij komen keihard binnen. De ontmenselijking, wrede behandelingen maken dat je een raar gevoel krijgt en je minderwaardig, vernederd voelt. Ze weet bepaalde passages perfect te verwoorden!
‘De jongens kwamen erachter dat ik het verklikt had. Eentje mocht van meester mijn rug openhalen en toen die weer dicht ging was het een boom. Doe groeit er nog steeds.’
‘Ze gaven je met de zweep?’
‘En ze namen mijn melk.’
‘Je was zwanger en ze sloegen je?’
‘En ze namen mijn melk.’
Een prachtige en aangrijpende passage die Seth’s moederliefde toont. Ze ondergaat alle gruwelheden maar heeft het het moeilijkst met het feit dat ze haar melk afnamen. Hierdoor kon háár kind onvoldoende voeding krijgen. De rest is onbelangrijk..
Het soort boek dat je 10x zou moeten lezen om meer inzicht te kunnen krijgen in de symbolieken achter de vele gebeurtenissen. Het ideale verhaal om met meerdere personen te lezen en exploreren om zo tot achterliggende ontdekkingen te komen van het verhaal. Er zit zo veel gelaagdheid in het boek dat ik het gevoel heb dat ik dit onvoldoende heb kunnen onderzoeken na het 1x te lezen. Een bijzonder en uniek verhaal dat blijft hangen!
Morrison Toni is een Afro-Amerikaan schrijfster wonende te Ohio. won in 1987 de Pulitzer Prize met dit boek. Later in 1993 won ze de Nobelprijs voor de literatuur voor haar oeuvre.