menu

Death of a Salesman - Arthur Miller (1949)

Alternatieve titels: Dood van een Handelsreiziger | Death of a Salesman, Certain Private Conversations in Two Acts and a Requiem | De Dood van een Vertegenwoordiger

mijn stem
3,67 (26)
26 stemmen

Engels
Toneelstuk
Sociaal

92 pagina's
Eerste druk: Viking Press, New York (Verenigde Staten)

Handelsreiziger Willy Loman heeft te maken met een crisis: hij staat op het punt zijn baan te verliezen, kan z'n rekeningen niet betalen, krijgt geen respect van z'n kinderen en kan niet aan zijn potentie voldoen. Hij vraagt zich af wat er fout is gegaan, en hoe hij het goed kan maken met zijn familie.

zoeken in:
avatar van Pageturner
4,5
American Beauty werd al eens geschreven in 1949 en heette toen Death of a Salesman. Dezelfde thema's als in Sam Mendes en Alan Balls machtige film worden hier aangesneden, op een even scherpe manier: de American Dream die langzaamaan wordt stukgeprikt, het gezinsleven dat uit elkaar valt, de verstikkende gevolgen van status najagen, de markt die de samenleving geworden is en de onmacht om hier mee te leven. Het is dus geen toeval dat de vorige buren van de Burnhams in American Beauty Loman heetten.
Voor de buitenwereld zijn de Lomans perfect, met al het gebruikelijke uiterlijk vertoon, maar binnenshuis rammelt het overal. Dat cliché werkt Arthur Miller op een adembenemende manier uit. Willy Loman is een loser waar je medelijden mee krijgt. Zijn job begint op hem te wegen, zijn baas spot met hem omdat hij niet beseft dat wat je in het leven niet verkopen, niets waard is, hij is zijn vrouw beu en de relatie met zijn zoons wordt alsmaar moeilijker. Waar is het toch allemaal misgelopen?
Om dat duidelijk te maken, hanteert Miller een geniale techniek. Als in een droom lopen heden en verleden in elkaar over, Willy's herinneringen verschijnen alsof het gewone scènes in het stuk zijn. In het begin is het even wennen aan dit bevreemdende element (ik heb het stuk enkel gelezen, nog nooit opgevoerd gezien), maar na een tijd ga je het zeker appreciëren. Dat geeft het stuk iets extra, net als Lester Burnhams (dag)dromen in American Beauty. Die herinneringen en dromen kan je niet vasthouden, en niet toevallig slaagt Willy er ook niet in om zijn leven in de hand te houden.
Death of a Salesman is een magistraal stuk over gegoede burgers die falen in het leven omdat ze verblind zijn door status en bezit, over Amerika en de Amerikanen. Niet toevallig zijn de laatste woorden 'We're free. We're... free.'

avatar van metalfist
4,5
Arthur Miller, een schrijver met een serieuze status, en ik kende hem enkel doordat hij een tijd getrouwd is geweest met Marilyn Monroe. Een huwelijk dat sowieso van in het begin al barsten vertoonde (The Misfits zorgde voor de uiteindelijke breuk) en na 6 jaar alweer ten einde was. 13 jaar voor die breuk schreef Miller zijn meest gekende boek, deze Death of a Salesman. Een ideaal startpunt lijkt me.

En jongens toch, ben ik blij dat ik tegelijkertijd nog twee andere boeken (The Crucible en A View from the Bridge) van Miller heb aangeschaft! Als die ook van het niveau van Death of a Salesman zijn, dan staat me in ieder geval nog een leuke tijd te wachten. Miller hanteert een wat vreemde stijl waar heden, hallucinaties en flashbacks door elkaar lopen, maar het is wel een stijl die enorm goed bij het boek past. Het boek zelf is maar een kleine 100 pagina's dik en toch weet Miller in die pagina's een gezin neer te zetten waar andere schrijvers heel wat meer schrijfwerk voor zouden nodig hebben. De onstabiele Willy Loman, zijn vrouw Linda die hem onvoorwaardelijk steunt en zijn zonen Biff en Happy die hun vader meer en meer achteruit zien gaan. Zij zijn de spilfiguren in een plot dat draait rond het (mis)lukken in het leven en het is werkelijk van de eerste tot de laatste pagina genieten.

Het is niet meteen een boek dat je begint te lezen wanneer je zin hebt in iets luchtigs, maar je krijgt er veel voor in de plaats. De climax waar alles op zijn plaats valt en Biff aan zijn vader probeert duidelijk te maken dat ze allebei bedoeld zijn voor een gemiddeld leven is even schrijnend als mooi (Willy die besluit zelfmoord te plegen zodat Biff het geld van de levensverzekering kan gebruiken om een zaak op te starten, hoewel Biff dat niet wilt) en laat je verbouwereerd achter.

4.5*

avatar van dutch2.0
4,5
Prachtig inderdaad! Ik heb het stuk zo'n 20 jaar geleden gezien, met Lou Landre en Geert de Jong. Zelden zo'n behoefte aan een borrel gehad als toen, na het zien van dat stuk. Amerikaanse cultuur op zijn best.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:35 uur

geplaatst: vandaag om 02:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.