Gelukkig draait het in de laatste misdaadroman van René Appel weer als vanouds om gewone mensen zoals u en ik en niet om inhalige advocaten, louche hotelmanagers, onfrisse figuren uit de onderwereld en wat dies meer zij, wat in zijn voorgaande boeken nogal eens het geval was. Inge Mondria is bibliothecaresse en als geen ander weet Appel situaties die zich in een bibliotheek zoal voordoen zeer komisch te beschrijven. Bij de passage over de 'Vestdijkfan' gierde ik het in ieder geval weer uit. Op een dag staat er dus een man bij Inge aan de balie die zich komt beklagen over het feit dat er slechts twee boeken van zijn lievelingsschrijver Simon Vestdijk in de kast staan. De man is een jaar of zeventig en draagt een regenjas van onbestemde kleur.
'Bibliotheken hebben van oudsher een educatieve functie,' houdt hij haar voor. 'Cultuuroverdracht, dat is hun taak en die taak kunnen ze alleen maar op adequate wijze uitoefenen als datgene waarin die cultuur is vervat daadwerkelijk aanwezig is. Maar wat zie ik hier? Films, cd's met zogenaamde rockmuziek, allemaal herrie en geschreeuw. Maarten 't Hart heeft de Beatles ooit "een vierkoppige brulboei" genoemd en hij is iemand met verstand van muziek. Trouwens ook van Vestdijk. En ik zie hier stripboeken. Alsof... alsof...' Hij moet kennelijk naar een voorbeeld zoeken; het is net of hij naar lucht hapt. 'Alsof Kuifje of Suske en Wiske cultuur zijn!'
Heerlijk, zulke mensen.
De man en Inge ruziën door en het komt bijna tot een handgemeen, maar uiteindelijk loopt het met een sisser af. En natuurlijk wemelt het in dit boek wederom van de bijzondere en grappige achternamen. Een huisarts die Dolstra heet; je zal het maar per ongeluk uitspreken als 'Drolstra'. En een woordvoerster van de politie met de naam Evy Zondervan, haha... Leuke titel ook, met dank aan Bruce Springsteen.