Un Monde à Portée de Main - Maylis de Kerangal (2018)
Alternatieve titel: Een Wereld binnen Handbereik
Frans
Sociaal
288 pagina's
Eerste druk: Verticales,
Parijs (Frankrijk)
‘Een Wereld Binnen Handbereik’ vertelt hoe drie vrienden elkaar ontmoeten in een café in Parijs: Jonas, Paula en Kate. Ze vertellen elkaar, terwijl ze roken en drinken, waarmee ze bezig zijn en halen herinneringen op. Jaren geleden hebben zij les gehad aan het hoge instituut voor de schilderkunst te Brussel. Hun docent verlangde dat zij te werk gingen als ambachtslieden, niet als kunstenaars. Natuurlijke materialen of de natuur zelf, moesten zo getrouw mogelijk worden weergegeven. Met name voor Paula, was deze manier van lesgeven een openbaring. Voor haar betekende het een mogelijkheid om alsnog binding te krijgen met de werkelijkheid…
Een wereld binnen handbereik gaat over Paula (en dus niet over drie personages, maar over slechts één), een jonge vrouw die een opleiding doet tot sierschilder en die verliefd raakt op collega Jonas.
Het sierschilderen en het al of niet een relatie krijgen met Jonas zijn de enige twee narratieve elementen waarop de roman drijft. Nogal clichématig dus. Met sierschilderen waagt De Kerengal zich net niet aan de wereld van het kunstschilderen, misschien een te groot cliché, maar de sfeer en romantiek ervan liggen wel in elkaars verlengde. Er komen veel woorden uit de schilderwereld in de tekst voor. Qua stijl en met name woordkeuze vind ik het boek daarmee overladen, alsof de schrijver zichzelf aan het bewijzen is. Ook de lange zinnen die De Kerengal gebruikt leken me onnodig protserig. Dat andere verhaalelement, die van de relatie, is volkomen afgezaagde literatuurromantiek.
Wat het boek overeind houdt zijn de diverse etappes in de schildercarrière van Paula. Bijvoorbeeld wanneer ze bezig is in het filmstudiodorp Cinecittà en bij de prehistorische rotsschilderingen van Lascaux, dat levert interessante taferelen op. Het is de wisselende setting die Een wereld binnen handbereik (verwijzend naar de trompe l'oeil techniek van sierschilders), zeker vanaf halverwege, leesbaar houdt. Maar dat is te weinig om nog eens een tweede boek van De Kerengal op te snorren. Ze heeft haar kans gehad.