Sie Kam aus Mariupol - Natascha Wodin (2017)
Alternatieve titel: Ze Kwam uit Marioepol
Duits
Autobiografische Roman
352 pagina's
Eerste druk: Rowohlt,
Hamburg (Duitsland)
Toen Natascha tien jaar oud was, pleegde haar moeder zelfmoord. De vraag naar haar moeders leven wordt een obsessie voor de dochter, die het pas op latere leeftijd, met behulp van internet, aandurft op zoek te gaan naar het verleden van haar moeder. Ze komt heel veel te weten, over het verleden in het Oekraïense Marioepol aan de Zwarte Zee, over voorouders en familieleden, over de ondergang van haar (aristocratische) familie door de stalinistische terreur, over de gruwelijke jaren als dwangarbeidster in het Derde Rijk. Steeds kleiner worden de cirkels om haar moeder heen – maar het middelpunt blijft een vage contour van een tragische vrouw die door de geschiedenis als afval is achtergelaten. Ze herinnert zich haar liefde voor, haar afkeer van en haar opstand tegen de vrouw die ondanks alle achteraf vergaarde kennis een raadsel voor haar blijft – en die geen andere uitweg zag dan te water te gaan.
Wanneer ze zelf al ouder is dan zeventig, vindt ze op internet een aanwijzing over haar moeder. Van daar af ontrafelt ze het verleden van haar familie. Dus duiken we als lezer de hele dramatische twintigste eeuw in en dan nog in Oekraïne!
Goed geschreven, maar zonder poëzie en zonder humor. Ik had het een beetje lastig met de lectuur, maar dat was waarschijnlijk mijn eigen schuld: het boek te veel over ontwrichting door oorlog, migratie, het boek te veel over de dramatische eerste helft van de twintigste eeuw in Europa, het boek te veel waarin een schrijver zijn beladen familieverhaal uitspit.