De Goede Zoon - Rob van Essen (2018)

Veel positieve dingen over dit boek gehoord, maar ook dat het een "raar boek" is. Nou, ik was benieuwd.

Ik was over het begin zeer enthousiast, maar dat enthousiasme verdween allengs. Ik hou van verhalen waarin iets gebeurt, met een beetje tempo graag. Dit boek gaat over een schrijver van plotloze thrillers.
En dat is dit boek misschien ook wel. Het staat vol mijmeringen van de hoofdpersoon, sommige interessant, maar sommige ook niet. En dan betrap ik er mezelf er op dat ik vaker en vaker de concentratie kwijt raak en stukken opnieuw moet lezen. En me dan weer niet kan concentreren en het nog een keer moet lezen.
Tot bladzijde 100 ben ik gekomen. En toen moest ik nog bijna 300 pagina's. Daar had ik geen zin meer in. Boek is terug naar de biep.

Rob van Essen krijgt Libris Literatuur Prijs voor De goede zoon
Rob van Essen krijgt Libris Literatuur Prijs voor De goede zoon | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

Gestopt op bladzijde 147. Ik had me verheugd op een toekomstroman van Rob van Essen. 'Hier wonen ook mensen' vond ik briljant en Visser en Elektriciteit waren ok, maar dit kan me niet boeien. Na al veel flauwe grappen door mannen die zich als vervelende pubers gedragen kwam er een gore seksscène die ik grotendeels heb overgeslagen. Daarna een stukje over refo's, wat me altijd boeit, maar dit was saai. Deze krijgt het stempeltje 'mannenboek'. Ik haak af.

Ik vond het toch een erg rijk boek. De afzonderlijke delen (de sci-fi-elementen, de 'plotloze thriller', een vermakelijke dosis metafictie, de herinneringen van de verteller aan zijn pas overleden moeder, de bespiegelingen over kunst, literatuur, (westerse) religie, herinnering en identiteit) zijn op zichzelf niet heel bijzonder. De manier echter waarop Van Essen al deze onderdelen samen laat komen voelde voor mij volstrekt uniek aan.

En uniek hoeft natuurlijk niet per se positief te zijn, maar Van Essen creëerde voor mij een wereld waar ik nog wel wat langer in had willen verblijven. Niet per se omdat ik zelf nou zoveel met die wereld heb, maar het fascineerde me allemaal enorm; de eindeloze (licht opgefokte) gedachtestromen van de verteller, de beschrijvingen van wandelende rugzakken en zelfrijdende auto's en de manier waarop deze plotloze thriller langzaamaan steeds meer plot krijgt, het boek bleef me verrassen. Soms bevreemdend, af en toe heel erg grappig (ik zeg Phil Collins en de zelfrijdende auto!) en richting het einde spannend, maar altijd interessant, ik heb me echt heel goed vermaakt met deze roman.

Ik zeg het niet snel. Maar op een aantal passages na, is het een ongelofelijk matig boek. Waarom dit boek in de prijzen is gevallen is mij een volkomen raadsel.

Zeer knap geconstrueerd boek. Het komt wat moeilijk uit de startblokken, maar het wordt alsmaar curieuzer. De doorzetter wordt beloond, want dan valt ook alles op zijn plaats. Ik ben dus wél onder de indruk en is de prijs wat mij betreft zeker verdiend.

Ik heb dat boek als luisterboek geluisterd tijdens woon-werkverkeer. De gedachtengangen van de hoofdpersonage waren over het algemeen zeer aangenaam. Af en toe miste ik een stukje, deels door het moeten opletten vanwege het verkeerd, maar deels ook zeker vanwege het boek zelf. De grote lijn van het verhaal - voor zo ver die er is? - vond ik totaal niet boeiend. Heb me echter wel vermaakt.

Dit was geen voltreffer voor mij. Ik kreeg geen enkele band met de hoofdpersonages, kon me niet verliezen in de gecreëerde wereld en wist me niet te vermaken met het voortsukkelende verhaal. Het geheel was me te langdradig zonder een duidelijk doel voor ogen (al komt het op het einde wat beter samen) en ik merkte dat ik tijdens het lezen mijn gedachten amper bij het boek kon houden. Niets voor mij dit. 2*

Ik ben dit boek gaan lezen, wegens zijn titel (wie wil er immers geen goede zoon zijn) en zijn literaire prijs. Een gelaagd boek dat heen en weer springt in de tijd en verhaallijnen niet altijd alles afmaakt. Daarmee zet het boek je regelmatig op het verkeerde been. Er zijn verwijzingen naar GTST en de Heinekenontvoering en naar bijv. 'Het Bureau' van Voskuil. Als je naar de beoordelingen hier op BM en bijv. op bol.com kijkt, zie je dat er heel verschillend over dit boek wordt gedacht, dat overigens de Libris literatuurprijs in 2019 kreeg. Op de achtercover alleen maar lovende kritieken van tijdschriften en kranten. Maar overall: De een noemt het saai, de ander komisch en intrigerend, met autobiografische elementen. Blijft de vraag of je het een mooi boek vindt, komisch, interessant, diepzinnig of gewoon boeiend. Het is natuurlijk een kwestie van smaak, maar voor mij was het geen echt boeiend boek en kwam het toch het meest in de buurt van het door de auteur zelf opgevoerde begrip 'plotloze thriller'. Evenals Shaky hierboven **.

Dit boek stond al een tijdje op mijn lijst en de wisselende meningen maakte mij nieuwsgierig. Ben nu halverwege en ga het boek wel uitlezen, maar begrijp de wat minder positieve recensies. Je krijgt voortdurend de gedachten en mijmeringen van de hoofdpersoon voorgeschoteld. Daar is op zich niks mis mee, maar als die mijmeringen niet echt kunnen boeien dan wordt het op een gegeven moment langdradig. Zij die het voortkabbelende gedachtenleven van de hoofdpersoon wel kunnen waarderen, zullen de roman ongetwijfeld hoger beoordelen.

Een tof en mooi boek vind ik het. De stijl is misschien niet groots en de vergelijking met Auster en Murakami gaat dan ook zeker mank, maar dit wordt gecompenseerd door een aantal mooie bespiegelingen over identiteit. Vind het ook sfeervol en zeker het afscheid van z'n moeder is mooi beschreven.
Het plot en de science-fiction component vallen wat tegen.

Gelezen op advies van een collega. Vond de eerste 150 pagina's erg leuk en veelbelovend. De kracht van De goede zoon zit in de combinatie van de verhaalelementen, een bijzonder mengelmoesje: vreemd maar wel lekker. De humor spreekt ook voor het boek, ondanks een zwaar melancholische ondertoon. Maar het geheel blijft nogal hangen en bij de nadere uitwerking raakte ik toch wat teleurgesteld. Uiteindelijk daardoor niet meer dan een tamelijk vermakelijk tussendoortje. Voor mij beetje dezelfde categorie als Joe Speedboot.