Overdonderd werd ik door de eerste pagina’s van Stephen Florida. In Your Face! Dit is een statement. Dit is het neerzetten van een karakter die schijt heeft aan de wereld, aan wat anderen mogen denken. “Ergens in een uithoek van de Verenigde Staten, waar niemand me kan zien, verander ik in een woest kwijlend wezen om te krijgen wat ik wil hebben.” Dit woest kwijlend wezen heeft als doel om worstelkampioen te worden en daar gelooft hij heilig in. De eerste tientallen pagina’s ramt hij voort, waardoor je zelfs als kritisch lezer bijna zou twijfelen aan zijn onoverwinnelijkheid. Op Trumpiaanse wijze heeft hij lak aan de wereld. Of toch niet helemaal? Als hij het over zijn Mary Beth heeft verandert er iets. “Er zijn tien miljard vrouwen op aarde geweest die zich uitrekten, praatten, zich krabden, lachten, aten, boerden, en geen daarvan maakte zo’n indruk als Mary Beth. Elke stap in haar leven drukt de aarde aan, alsof ze meer lucht opzuigt dan alle anderen.” Na tachtig bladzijden wordt iets van zijn geschiedenis duidelijk en weer even later is de onoverwinnelijkheid een overschatting, een overlevingsstrategie. De stijl slaat de lezer murw en in de loop van het verhaal, als ook Stephen Florida kwetsbaar blijkt, is dat ook wat er met mij als lezer gebeurde. Na het overweldigende begin sloeg ik de bladzijden aan het einde van het boek iets minder enthousiast om en bleef ik ietwat teleurgesteld achter.