Becoming - Michelle Obama (2018)

Als niet-Amerikaanse blanke man in een niet-Westers land wonende, behoor ik niet tot de doelgroep van Michelle Obama. Desondanks vond ik dit toch wel een bijzonder boek. Michelle Obama schreef dit boek zonder ghostwriter, al zullen er wel veel handen een stuk geholpen hebben.

Ze is een bewonderenswaardig iemand, en haar respect is enkel maar gegroeid voor haar en haar echtgenoot. De voormalige First Lady heeft zelf ook veel in haar mars, en zonder Barack Obama ging ze ook wel een mooie carriere gemaakt hebben. Het mooie is ook dat ze niemand afvalt (tenzij Donald Trump dan), ook al heeft ze veel persoonlijke aanvallen gekend door de media en andere politici. Er wordt ook veel aandacht besteed aan haar rol als moeder, en hoe ze worstelt om haar kinderen een enigszins normaal leven te geven.

Je kunt leven in de wereld zoals die is, maar je kunt tegelijkertijd werken aan het scheppen van een wereld zoals die moet zijn

schrijft Michelle Obama ruim 20 pagina’s voor het epiloog van haar autobiografie ‘Becoming’. De weinig originele alternatieve Nederlandse titel ‘Mijn verhaal’ dekt de titel van de inhoud, in chronoligische volgorde beschrijft MO haar leven vanaf haar wieg in zuid Chicago tot aan de inauguratie-ceremonie van Donald Trump. MO’s toon over de (echtgenote van de) Republikeinse president Bush voorganger van haar echtgenoot, de Democratische president Barack Obama, is heel anders dan haar toon met betrekking tot de opvolger van Obama, de Republikeinse Trump.

Laat ik beginnen met de vorm van ‘Becoming’, een moeilijk in éen woord te vertalen titel van dit boek. MO bedoelt het niet als een doel een bepaald iets te willen worden, ze bedoelt het als een voorwaartse beweging, een manier om constant naar een beter zelf te streven; een reis die nooit ten einde komt.
In die zin past de chronologische vorm prima al is de inhoud op deze manier enerzijds hier en daar minder spannend, anderzijds wil ik toch verder lezen. Steeds denk ik, wie had ooit gedacht dat dit meisje op een zeker moment First Lady van de Verenigde Staten zou worden?

En toch was er zeker ambitie, gedreven door de vraag ‘Ben ik wel goed genoeg?’. Wat in geen enkel opzicht had te maken met de liefde van haar ouders of grote broer, die liefde was er zonder meer; zoals ik het lees, had het impliciet en expliciet te maken met ras en kleur. MO beschrijft met name haar omgeving, haar kleurrijke familie en ja, ja (ik hoor hier en daar al gezucht), hoe slavernij nog steeds in het leven van sommige familieleden doorspeelde. Bijvoorbeeld in het leven van haar geliefde doch boze grootvader.
Als meisje wilde MO wel degelijk iets bereiken, met name een briljant afgeronde studie, een meer dan goede baan en zeker ook een mooie auto voor de deur.
En dan ontmoet ze in een respectabele functie de stagiair Barack Obama. Allesbehalve de perfectionistische afvinker die zij zelf was, en soms nog is; MO vertelt dat niet alleen hij maar bijvoorbeeld ogenschijnlijk flierefluitende studiegenoten eveneens verandering brachten in haar leven, een ingrijpende gebeurtenis of levensvisie die bij deze studiegenoten horen.

MO beschrijft voorts de eerste stappen van haar man in de politiek, op eerlijke wijze haar langdurende moeite met de consequenties van keuzes, ook al werd ze hierbij betrokken en zei ze uiteindelijk ‘ja’.
Ze beschrijft ook, vind ik, indringend haar zoektocht om haar rol als First Lady zin te geven, zonder over te komen als de boze zwarte vrouw zoals ze tijdens de voorverkiezingen werd afgeschilderd. Hillary Clinton vertelde haar de do’s en don’ts, wilde ze iets bereiken als echtgenote van, zonder direct met de grond gelijk gemaakt te worden.

Ik denk dat het MO is gelukt. Het is haar gelukt eigen stappen te ondernemen t.b.v. o.a. gezondheid van kinderen, strijd tegen jeugd obesitas, jeugd in achterstands posities, veelal zwart; en wereldwijd het belang van onderwijs om verder te komen, om voorwaarts te participeren.

Hierbij heeft ze geleerd: niet teveel ineens binnen éen of twee ambtstermijnen willen, veranderingen duren soms jaren langer of mensenlevens ... Dit leerde ze van haar ontmoeting met Mandela, niet zozeer in woorden tijdens een diepgaand gesprek, Mandela was toen al ziek en over de negentig. Ze leerde het door na te denken over zijn leven. Door bij hem te zijn.
Ik zeg, deze getalenteerde vrouw is in staat belangrijke zaken te bewerkstelligen, ze is ook in staat tot zelfreflectie. Consistent oprecht, zichzelf niet sparend of te kort doend en waar mogelijk in die positie eerlijk. Waar, voor mijn part m.i. subjectief, niet iedereen nog dichterbij de positie van President van de USA toe in staat is. Ik heb heimwee. Ik hoop heel erg dat het tij weer keert.

Literair gezien misschien geen meesterwerk, inhoudelijk doet ‘Becoming’ voor mij ertoe 4*

Mooie bespreking, psyche! Ik heb dit boek gekozen om komend seizoen met mijn boekenclub te lezen.

Leuk dat jullie geinspireerd zijn door de vrouw van een oorlogscrimineel die niks heeft gedaan voor de zwarte bevolking en meer bommen op arme landen heeft gegooid dan George Bush!

Wat mij opviel:Becoming kent maar twee vertalingen (worden en bevallig), dus als het (kennelijk?) als wat anders bedoeld is, is simpelweg een verkeerde titel gekozen...

@ HankMoody: gode zij dank (ten overvloede: nee, ik geloof niet, maar dat wisten jullie toch al?) is daar ter relativering nog ons aller Maarten...

Mooi stuk, dank voor het plaatsen. Dat dit van de hand van Van Rossem komt, toch niet de man die zich snel laat meeslepen in ideologisch enthousiasme, maakt het extra waardevol.

Het is niet door Maarten van Rossem geschreven maar door Max Westerman, in het blad Maarten.

= Team Maarten, maar je hebt gelijk, natuurlijk.

En het is Rossem, niet Rossum, btw.

Ah verhip! Vond het al niet echt de toon van Van Rossem. Daarmee is het dus niet meer extra waardevol, maar nog steeds een prima stuk.

Weet ik, er staat ook van Rossem.

Abubakari, dat was aan eRCee gericht...

Bij mij staat er ook Rossem.

Ja, nu wel...

Je reageerde op mijn quote en ik moet natuurlijk niet hebben dat mensen denken dat ik me wel eens vergis of dat ik wel eens een fout maak.

Die eRCee heeft zijn fout stiekem zitten verbeteren en denkt daar mee weg te komen, nou mooi niet!

Wat geloof je niet? Wat zijn dit een hoop berichten over Rossum of Rossem. Wat maakt dat nou uit?
Worden jullie zenuwachtig? Een stel witte Nederlanders die enthousiaster zijn over Obama dan de zwarte bevolking in Amerika zelf. Gaat dat stuk ook over Edward Snowden, Julian Assange, Chelsea Manning, de NSA? Maar wat kan die mooi praten die man. Wat een mooi boek zeg! Obama de nobelprijswinnaar die meer dan 100.000 bommen in arme landen heeft gegooid, die zich niet kunnen verdedigen. Obama die van 2 oorlogen naar 7 oorlogen ging. Die Obama. Maar wat kan hij mooi praten zeg. Je bedoelt Michelle Obama die lachend op de foto staat met George Bush? Ben je geinspireerd geraakt door het boek en wil je Michelle in het echt zien spreken? Daar betaal je 3.200 euro voor de tiende rij.

Wat zit je een hoop in te vullen Hank.

Voor de goede orde, ik ben niet zenuwachtig. I couldn't care less en laat alle hysterie over aan de extremisten links en rechts.

Wat een rare opmerking.

Waarom?

Ja, dit dreigt volledig off-topic uit de hand te lopen. Maar goed, dat is aan de mods.Dat zou op te maken moeten zijn uit betreffende stukje.Weinig, maar ach.Als ik het goed heb, is dat een retorische vraag.Hoe weet jij nou wat voor kleur ik heb? En jij weet natuurlijk hoe de gehele zwarte bevolking denkt over Obama...?Lees het anders even.

Hier is een linkje en dan is alles opgelost. Jeej! Wat vind jij dan hoe hij macht heeft gegeven aan de NSA, die voor 90% zijn eigen bevolking afluisterd? Wat vind jij dan hoe hij klokkenluiders behandeld? Wat vind jij van die killler drone programma, die Noam Choamksy het grootste terroristenprogramma ooit noemt? Wat vind jij daar dan van?

Niet dat ik voor Trump ben ofso. De democraten en de republikeinen zijn gewoon hetzelfde en de enige partij die altijd wint is wall street. Als we gewoon met linkjes gaan gooien, dan is dat gewoon geen discussie.

Obama is niet een president voor de arme bevolking maar voor de rijke bevolking.

Het was een aannamedat je wit bent, was een gok

Degene die Obama een nobelprijs heeft gegeven voor de vrede haha de vrede heeft daar spijt van.

P.s. ik waardeer Rossum of Rossem wel hoor

Mijn link was ter relativering bedoeld van jouw wegzetten van Obama als oorlogscrimineel die niets heeft gedaan voor de zwarte bevolking, niet om een politieke discussie te beginnen - je zal het vast flauw vinden, maar die zijn hier niet eens toegestaan, laat staan dat het nog on-topic is.

Maar goed, je weet nog steeds niet wat voor kleur ik heb.

Iedere Amerikaanse president is een oorlogscrimineel. Allemaal. Obama is de ergste.
Hoe ziet Irak er nu uit? Hoe ziet Libie er nu uit? Hoe ziet Yemen er nu uit? Hoe ziet Syrie er nu uit? Absoluut verschrikkelijk. Absoluut kapot gemaakt. Mijn hart breekt. Ik ben een trotste pacifist en ik ben heel gedesillusioneerd door Obama, net zoals heel veel Amerikanen. Hoe men hier in Nederland praat over Obama is bijna een soort Twilight zone achtige realiteit. Mijn kaak valt op de grond.

Hij praat mooi maar doet het tegenovergestelde. Het is een wolf in schaapskleren. Ik vind het geen goed mens, absoluut niet. Zelfs omdat hij heel mooi kan praten, maakt het erger, wranger. De reden dat ik zeg dat witte mensen enthousiaster zijn over Obama, is omdat ik een beetje moe ben van de promotie van Obama en dat veel mensen zeggen: ik heb heimwee naar Obama. Waar heb je precies heimwee naar? Ik heb geen heimwee. Dit zijn vaak rijke linkse mensen, niet zozeer de arme mensen. De stijl denk ik dan. Obama heeft een betere stijl dan Trump maar zijn acties zijn verschrikkelijk. Ik houd ook van de manier hoe Obama praat, daar niet van maar ik ben klaar met de promotie van Obama en toen dit boek van Michelle Obama kwam en iedereen was daar zo enthousiast over. Ik ben niet enthousiast. Ik vind Michelle ook best wel tof hoor maar ik verwacht dat Michelle hier niet praat over de slapeloze nachten van de burgerdoden door killerdrones of van bommen die vallen op huizen in arme landen. Wil je Michelle zien in real life dan betaal je in Nederland als ik het goed herinner 500 euro. In Nederland zijn we stukken nuchterder dan in Amerika. Ik ken niemand die dat zou doen. Ik ben niet arm. Ik struggle een beetje in deze Corona tijden maar niks te klagen maar 500 euro of 3200 euro of 5000 euro om Michelle te zien? Voor Hilary Clinton moet je ook altijd zoveel betalen. Obama heeft een speech gegeven voor Wall Street heeft een miljoen verdiend aan speeches op Wall Street of meer maar heel veel geld.

Nou ja wat een hoop tekst. Ik vind het moeilijk om het kort te houden. Ik ben niet mensen aan het overhalen maar ik ben een beetje moe als het gaat om de promotie van de Obama's. Een wolf in schaapskleren.

En als het mensen dit een goed boek vinden en daar veel uit putten dan vind ik dat geweldig maar wees kritisch op de woorden van Michelle. Wees kritisch.

En ik sneer een beetje over witte mensen in Nederland die enthousiaster zijn. Het is grappig

Ik zou nog steeds zeggen wit qua tone-of-voice maar het maakt me echt niet uit hoor

Misschien wil ik alleen maar zeggen, wees kritisch op wat je hoort en leest. Wees kritisch. Is dit een boek of een advertentie?

Omdat er allerlei onjuiste veronderstellingen in zitten. Bijvoorbeeld dat een zwarte president er vooral is voor de zwarte bevolking, en daaruit volgend dat het succes van diens presidentschap dus alleen of vooral kan worden beoordeeld door diezelfde bevolkingsgroep. Maar ook dat zij (of een meerderheid) ontevreden zouden zijn over Obama, terwijl hij nog steeds ongekend populair is en ook met hoge approval-ratings uitzwaaide, sterker nog het is zijn vice-president die nu wederom massaal steun krijgt onder de zwarte bevolking. (En uiteraard zijn er ook mensen teleurgesteld, dat is normaal.)

Ik vind overigens de drone-oorlog ook onverteerbaar en dat zou voor mij een reden zijn om de biografie van Obama te gaan lezen, want ik heb nooit begrepen hoe hij daar op deze schaal in mee heeft kunnen gaan. Waarmee hij natuurlijk nog niet de ergste oorlogspresident is, zeker niet zelfs.

Wij zitten qua waarden ook wel ongetwijfeld op dezelfde lijn. Ik ben wel heel cynisch geworden. De drones waar Obama ook heel lang over heeft gelogen en de uiteindelijke getallen over burgerdoden hoeven nog steeds niet de waarheid te zijn. Kan misschien nog steeds een factor 10 meer zijn. En ja Joe Biden. Kan hij nog wel een normale zin aan elkaar knopen? Volgens mij is er een filmpje van Joe Biden dat hij n-woord dit en n-woord dat zegt, maar goed. Wat is de visie van Joe Biden? Hoe geloofwaardig zijn ratings als je kijkt naar de vorige verkiezing? Hoe dan ook, nu wordt het sowieso off-topic en te erg een politieke discussie. Qua waarden zitten wij allebei op dezelfde lijn.

Kritisch, dat was ik juist op de jouw kort-door-de-bocht stelling... natuurlijk is er veel mis in Amerika (en in de rest van de wereld), maar Obama voerde bijvoorbeeld nog aan dat die drone-aanvallen met grote precisie uitgevoerd werden en enkel gericht zouden zijn op terroristen. Hij zorgde er indertijd ook voor dat het aantal burgerdoden openbaar zou worden (dit als pressiemiddel om de doelgerichtheid van de aanvallen op peil te houden, neem ik aan), terwijl Trump dit juist weer heeft teruggedraaid en in zijn regeerperiode waren er in maart 2019 al meer aanvallen uitgevoerd dan onder Obama. En wat betreft Syrië: ik heb begrepen dat de hele wereld daarmee is z'n maag zit, met de geschiedenis van Irak in het achterhoofd. Wat betreft NSA en klokkenluiders geef ik je gelijk. En wat dat schandalige geld binnen harken betreft ook.

En om van Rossem te parafraseren: ja, het systeem is shit, maar bedenk jij maar es een betere.

Maar nu hou ik echt op. Ik ben wel kritisch, maar ik volg het nieuws in beperkte mate. Een van Rossem heeft er echt een studie van gemaakt, hij zegt zinnige dingen (ben het ook niet altijd met hem eens) en is ook zeker niet een en al hosanna jegens Amerika.

[Twee berichten verwijderd]

Oké, laten we het nu maar weer over het boek hebben.

Michelle vertelt over haar leven met veel details en in het begin ga ik tergend langzaam door de bladzijden. Discriminatie van vrouwen en niet-witten en de daarmee samenhangende kansongelijkheid vormen de rode draad in het boek. Hoe de liefde tussen Barack en Michelle opbloeit is zo leuk om te lezen. Ook al weet iedereen dat Barack Obama in 2008 president van de VS werd, toch weet Michelle een spannend verhaal te maken van de verkiezingen. Het blijft steeds boeiend om te lezen.

Becoming – Michelle Obama | Lalagè leest - lalageleest.nl