menu

Has the West Lost It? A Provocation - Kishore Mahbubani (2018)

Alternatieve titel: Is het Westen de Weg Kwijt? Een Provocatie

mijn stem
4,50 (1)
1 stem

Engels
Ideeƫnliteratuur / Historisch

105 pagina's
Eerste druk: Allen Lane, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Eeuwenlang waren China en India de twee grootste economieën. Pas in de afgelopen 200 jaar werden Europa en Amerika succesvol. Er is geen westerse leider die durft te zeggen dat er nu aan deze periode van westerse hegemonie een einde komt. Maar de bevolking ondervindt wel dagelijks de gevolgen van deze aardverschuiving. Trump als president, de Brexit en andere politiek opmerkelijke gebeurtenissen kunnen er voor een deel door worden verklaard. Van een coherente strategie om met de nieuwe situatie om te gaan is geen sprake. In plaats daarvan slaat het Westen wild om zich heen door Irak aan te vallen, Syrië te bombarderen, Rusland sancties op te leggen en China op te hitsen. In dit polemische boek stelt Kishore Mahbubani dat het Westen niet langer zijn wil aan de wereld als geheel kan opleggen. Het moet leren zijn huidige positie te delen of zelfs af te staan. Gaat dat lukken? Het klinkt paradoxaal, maar alleen door de neergang te erkennen kan het Westen op lange termijn succesvol blijven, zo betoogt Mahbubani. Zijn geopolitieke analyse en aanbevelingen moeten iedereen wel stof tot nadenken geven.

zoeken in:
avatar van Sol1
4,5
Sol1 (moderator)
Kishore Mahbubani verstaat de kunst een paar eeuwen (politieke) ontwikkelingen van westerse landen - en hun relaties met niet-westerse landen gedurende dezelfde periode - samen te vatten in een beperkt, zuiver en realistisch betoog van slechts circa 90 pagina’s (als je de extra’s van het boek buiten beschouwing laat).

Kern van zijn betoog is dat de westerse suprematie van de afgelopen twee eeuwen geen regel, maar een afwijking is. Aan de hand van de geschiedenis en een reeks economische grafieken en kentallen, kan Kishore aantonen dat China en India altijd de grootste economieën op deze planeet zijn geweest. Vanaf 1820 is in hun geval sprake van een tijdelijke dip ten opzichte van het westen, terwijl ze nu hun normale positie ten koste van datzelfde westen weer innemen.

Het westen heeft met name aan de Aziatische (en in het verlengde daarvan: Afrikaanse) landen geleerd hoe die hun sociale problemen op een wetenschappelijke manier, door te redeneren en te verifiëren, moeten bezien. Diezelfde wetenschappelijke benadering heeft de niet-westerse landen de mogelijkheid gegeven te moderniseren, hun problemen op rationele wijze op te lossen, te groeien.

Ik kan mij goed vinden in de standpunten van Kishore, te meer daar hij zijn betoog op een rustige manier opbouwt en ondersteunt met een reeks cijfers, grafieken en andere informatie van elders (met bronvermelding).

Voor buitenstaanders heeft hij misschien toch een paar onverwachte benaderingen.

Zo ziet Kishore de toegang van China tot de WTO in 2001 als een grotere klap voor het westen, dan de aanslagen van 11 september in datzelfde jaar. De toegang van bijna een miljard arbeiders tot het wereldhandelssysteem, moest onvermijdelijk tot een groot banenverlies in het westen leiden. Daarmee kwam een afname van de reële lonen in het westen en een toename van de inkomensongelijkheid. Desondanks is hier door westerse autoriteiten (relatief) geen of weinig aandacht aan geschonken. Het onvermogen van westerse leiders om duidelijk te maken aan de bevolking wat er aan de hand was (of is) of om de schade te beperken, gevolgd door de onvrede van diezelfde bevolking, heeft uiteindelijk vijftien jaar later geleid tot de verkiezing van Trump en tot de Brexit.

In de opschuivingen van de EU of NATO de afgelopen decennia naar het oosten, ziet Kishore een zekere vernedering van het Rusland van direct na het uiteenvallen van de USSR. Dat Rusland was op dat moment zeker geen bedreiging meer voor het westen. Kishore stelt dat begrip, grootmoedigheid meer op hun plaats waren geweest. In de hautaine benadering door het westen ziet hij een reden, waarom Poetin in Rusland aan de macht is gekomen.

Het westen veronderstelt of lijkt te veronderstellen dat (economische) groei gepaard zou moeten gaan met een afname van religie. Desondanks is in diverse moslimlanden sprake van een tegenovergestelde tendens. Kishore ziet daar echter geen bedreiging in en vindt dat er met die landen voldoende valt samen te werken; zij het dat het westen rekening moet houden met de veranderingen in haar eigen positie. Hij verwijt het westen op meerdere plaatsen in het boek een zekere verwaandheid.

Ook over bijvoorbeeld de interpretatie van autoritaire regiems en het verschil tussen het westen en 'de anderen' in dit verband (hij spreekt zelf een aantal malen over “the West and the Rest’), weet Kishore een aantal interessante ideeën naar voren te brengen.

Kishore kiest voor een hele heldere benadering, die door de korte omvang van het boek en zijn verfrissende blik zeker de moeite waard is om door te lezen en te overdenken.

avatar van Sol1
4,5
Sol1 (moderator)
Ik zal nog een tweede reactie schrijven bij het boek Poutine de A à Z op deze site; in het Frans geschreven door een politiek tegenstander van Poetin en specifiek gericht op Rusland.

Het boek van Kishore Mahbubani is meer algemeen gericht op de arrogantie van het Westen, in plaats van op Rusland alleen, verkrijgbaar in onder andere het Engels en het Nederlands, maar zijn werk is maar weinig bekend hier. Vandaar bij deze even een herinnering.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:07 uur

geplaatst: vandaag om 14:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.