menu

How I Live Now - Meg Rosoff (2004)

Alternatieve titel: Hoe Ik Nu Leef

mijn stem
3,96 (24)
24 stemmen

Engels
Oorlog / Romantiek

194 pagina's
Eerste druk: Random House, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Stel je een droomzomer voor in de nabije toekomst. Alles staat in bloei. Het gras zo groen dat je het kunt proeven. De zon op je huid. De zoete geur van honing. Een hand die je been aanraakt. Je wordt verliefd op degene op wie je niet verliefd zou moeten worden. Stel je voor dat de wereld verandert in een chaos. Jouw droomzomer verandert in een nachtmerrie. Dit overkomt de 15-jarige Daisy uit New York, die de zomer doorbrengt bij haar neven en nichtje in Engeland. Terwijl ze een fantastische zomer hebben, breekt een wereldoorlog uit. Terroristische aanslagen veroorzaken chaos. Aan de opbloeiende liefde tussen Daisy en haar neef Edmond komt abrupt een einde. De zomer verandert het leven van Daisy voorgoed, zoals die ook de wereld verandert.

zoeken in:
4,5
Onlangs ben ik beginnen lezen in dit boek en heb er wel mijn eigen bedenkingen bij. Er staan bijvoorbeeld geen aanhalingstekens en vaak ook geen komma's tussen twee pv's wat soms voor leesvertraging zorgt. Maar toch
-ik zit nog maar op pagina zestig-, heb ik al vaak moeten lachen met het tikkeltje humor dat de schrijfster er in heeft verwerkt. Ze heeft een aparte en mooie schrijfstijl, ookal lapt ze sommige schrijfregels aan haar laars, het boek ademt jonge liefde uit, die ze opnieuw op haar eigen unieke manier beschrijft.

5,0
Ja, dat gebruik van geen leestekens is - met name in het begin - heel erg wennen. Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen, maar juist door die schrijfstijl, lijkt het wel of je de gedachtes van de hoofdpersoon letterlijk leest. In het begin vond ik dat helemaal niks, maar na 4 hoofdstukken leest het heel normaal.

anne J
Een van mijn favorieten. Ik heb hem een paar jaar geleden aangeschaft, ik had geen idee waar het over zou gaan. De achterkant sprak me wel aan.
De eerste paar hoofdstukken heb je inderdaad zoiets van: Oke... Dit is niet fijn, deze schrijfstijl is wel heel erg apart. Na een paar hoofdstukken ben je eraan gewend en het wordt heel normaal het gedurende boek.
Het einde, mijn favoriete einde aller tijden. Zelfs meer favoriet dan alle Harry Potter delen bij elkaar, en dat zijn (samen met In de Ban van de Ring) mijn favoriete boeken, dus dat zegt wat!
Het is een krachtig einde.
Ik las het, sloeg het boek dicht en zat een paar minuten bewegingsloos aan tafel. Niks, helemaal niks ging in mijn hoofd om. Alleen maar: 'Wauw'. En toen las ik de laatste bladzijde opnieuw.
Het is echt een prachtig boek, 5*
Het is al anderhalf jaar geleden ongeveer dat ik het heb gelezen denk ik, maar het zit nog goed in mijn hoofd. Ik moet het maar weer eens lezen. In de Carnavalsvakantie dan maar.

avatar van Agaath95
4,5
Zelden zo'n goed boek gelezen. Wat een bijzondere schrijfstijl, zelfs in tijden waarin niks te lachen valt is er (gepaste) humor in verweven.

In het begin van de oorlog doet alles surreëel aan, je komt pas terug in de werkelijkheid wanneer de majoor en die jongen bij de controlepost worden neergeschoten. Dat vond ik persoonlijk een heel sterk moment.

Het ontbreken van interpunctie stoorde mij niet zo, 15 van Per Nilsson is ook op die manier geschreven.

Het geeft ook te denken hoe afhankelijk wij van onze dagelijkse voorzieningen zijn geworden, en wat voor chaos er zou uitbreken als de situatie in het boek werkelijkheid zou worden.

Dit boek ga ik zeker aanschaffen: 4.5

4,5
Prachtig boek, ik heb de Nederlandse versie gelezen en het benam me de adem. Ik stoorde me in het begin ook aan het gebrek van leestekens maar daar wen je wel aan. Erg mooi verhaal.

4.5*

5,0
Geweldig boek, zo luchtig als het eerste deel is, zo beklemmend is het 2e deel. Ik ben Joods en opgegroeid met Het Verhaal en dit verhaal is zoals ik het me voorstel wanneer het hier oorlog zou zijn. Ik heb het ook aan een vriendinnetje gegeven dat dyslectisch is en een spuughekel heeft aan lezen, maar dit boek vindt ze ook helemaal geweldig.

0,5
Eerlijk gezegd snap ik niet precies waarom dit boek zo hoog gewaardeerd wordt. Ik heb het boek gelezen voor mijn studie Nederlands (vak jeugdliteratuur), en was er absoluut niet van onder de indruk.
Het lezen van dit boek, met zijn lange zinnen en het ontbreken van interpunctie, is zo vervelend. Zijn er nog meer mensen die hier last van hebben?

avatar van Agaath95
4,5
Maijterazzi schreef:

Het lezen van dit boek, met zijn lange zinnen en het ontbreken van interpunctie, is zo vervelend.

Is dat ook de reden waarom je zo'n lage waardering geeft voor dit boek? (Gewoon uit nieuwsgierigheid)

dit is het schokkendste prachtigste boek dat ik ooit las.
eerst vond ik de spelling vreemd maar ik kon niet stoppen met lezen.
om 12 u in de nacht was het boek uit. mijn handen trilden. het boek was stevig tegen mij gedrukt en ik huilde. het is nu al 3 maanden geleden dat ik het las maar het heeft toch een plaats in mijn hart.

Hallo!

Zou iemand mij een samenvatting kunnen geven van dit boek? Of kunnen vertellen wat er allemaal gebeurt in het boek en wie de hoofdpersonen zijn, wat ze mee maken en hoe hun relatie is.
Hopelijk kan iemand mij helpen!

Alvast bedankt!

4,0
De hier zo gecontesteerde lange zinnen zonder interpunctie evoceren natuurlijk directer de gedachten van het wel zeer ironisch hoofdpersonage. Akoord, de eerste paar pagina's is het zeker wennen, maar daarna past het wel.
Verder vind ik het verhaal goed geconstrueerd. De oorlog blijft een dreiging die zich vaag op de achtergrond roert, terwijl de schrijfster focust op het menselijk leed van het verscheurde "gezin".

avatar van JeffreyvdK
4,0
Maijterazzi schreef:
Eerlijk gezegd snap ik niet precies waarom dit boek zo hoog gewaardeerd wordt. Ik heb het boek gelezen voor mijn studie Nederlands (vak jeugdliteratuur), en was er absoluut niet van onder de indruk.
Het lezen van dit boek, met zijn lange zinnen en het ontbreken van interpunctie, is zo vervelend. Zijn er nog meer mensen die hier last van hebben?


Ik zie dat je bericht uit 2007 komt, maar misschien lees je dit nog. Ik lees dit boek om dezelfde reden als jij. Volgens mij wordt het boek wel makkelijker naargelang je de stijl meer inrolt. Ik zit pas op pagina vijftig en het leest al wat makkelijker. Wel moet je écht je hoofd bij de zinnen houden, anders raak je de draad kwijt. Mijn leestempo ligt bij dit boek in ieder geval (een stuk) lager dan bij 'normale' boeken. Als wij dit al vervelend leesbaar vinden, hoe kan het dan zijn dat kinderen (want het gaat hier om jeugdliteratuur) dit wel leesbaar vinden? Zijn zij minder gewend aan de gestandaardiseerde interpunctieregels en wijken ze hier daardoor makkelijker van af?

Als ik hem uit heb, komt er iets uitgebreiders van mijn hand op deze pagina.

avatar van JeffreyvdK
4,0
Zo, nu heb ik hem uit. Ik ben vol lof. In de reactie hierboven schreef ik dat de schrijfstijl vervelend leesbaar was, maar dit went vrij snel en uiteindelijk lees je er lekker doorheen. Deze schrijfstijl geeft het best de gedachten weer van een pubermeisje, laten we het daar maar op houden.

Met dit boek heb ik veel gelachen. Het (subtiele? ) gebruik van hoofdletters in bepaalde uitspraken doen de uitspraken veel grappiger overkomen dan het werkelijk is en het geeft het geheel een lading sarcasme. Als je niet begrijpt wat ik hier schrijf: lees het boek .

Het boek krijgt vier sterren van mij!

3,5
Meg Rosoff is een Amerikaanse schrijfster die in Londen woont. Hoe ik nu leef won de Guardian Prize, Printz Award, en Branford Boase Award. Hoe ik nu leef is verfilmd in 2013 als ‘How I live now’.

Elisabeth/Daisy is 15 jaar en woont bij haar vader in New York. Hij sticht een nieuw gezin en besluit Daisy naar familie in Engeland te sturen. Tante Penn en haar kinderen vangen haar op maar als snel moet tante Penn naar het buitenland voor haar werk. Edmond, Piper, Osbert, Isaac en Daisy blijven alleen achter. Allen tieners. Ze proberen zich te redden tot plotselings de oorlog uitbreekt. Piper en Daisy worden gescheiden van de jongens en komen in een gastgezin terecht. Hier wordt het meer en meer duidelijk wat deze oorlog allemaal betekent.

Daisy is een bijzonder personage. Ze heeft humor en doet zich groot voor. Bij het begin van het boek is ze een stoer meisje met een ongewassen mening. Later begint ze zich meer te ontfermen over Piper en laat ze toch meer haar gevoelig hartje zien.

Een verhaal loopt vluchtig. Een duidelijke tijdlijn is niet merkbaar. De ene gebeurtenis volgt gewoon de andere op. De schrijfstijl van Rosoff is erg speciaal. Ze maakt ellenlange zinnen, gebruikt amper leestekens en hoofdletters worden te pas en te onpas gebruikt (bij dialogen). Hier moest ik even aan wennen. Zinnen moest ik vaak herlezen om de juiste interpretatie te bevatten. Toch blijft het inhoudelijk verhaal wel erg mooi. Dit compenseert de schrijfstijl waar ik niet zo’n fan van ben.

Een mooi en emotioneel verhaal met een bijzondere schrijfstijl.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:27 uur

geplaatst: vandaag om 22:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.