menu

Lord of Chaos - Robert Jordan (1994)

Alternatieve titels: Heer van Chaos | The Wheel of Time #6 | Het Rad des Tijds Boek 6

mijn stem
3,64 (25)
25 stemmen

Engels
Fantasy

720 pagina's
Eerste druk: Tor Books, New York (Verenigde Staten)

Rhand Altor, de herrezen draak, heeft een besluit genomen: hij wil mannelijke geleiders opleiden. Hiervoor zal hij echter de hulp nodig hebben van de mannen die zich valselijk uitriepen tot herrezen draak, en de vraag is maar zeer in hoeverre hij hen kan vertrouwen...

zoeken in:
avatar van Maikel
En hier heeft Jordan mij definitief verloren. Het begin is dan nog wel erg interessant, en het idee van Rhand Altor die een eigen leger van geleiders wil opleiden spreekt me erg aan. Maar al gauw verzandt alles weer in de gebruikelijke ergernissen die mij als lezer eerder al zijn opgevallen, en het feit dat ik nu echt moeite heb om verder te lezen heeft me er maar toe aangezet om het boek (en de hele serie) met een (ietwat spijtige) zucht opzij te leggen...

avatar van Grovonion2
Ik begrijp je gevoelens Maikel, ik had net heztelfde. Het begon allemaal zo veelbelovend in de eerste 3 boeken. Spijtig genoeg koos Robert er echter voor om zijn franchise tot op het bot uit te melken. En in plaats dat met een groots plot te doen slaagt hij er alleen in dit door domme reacties van personages en ongelofelijke wendingen te doen.

avatar van Maikel
Een aantal maandjes geleden nog eens hier aan begonnen, vooral omdat de prequel Een Nieuw Begin me weer enthousiast maakte. Ik ben nu over de helft en kan nu ook redelijk goed omschrijven wat ik hier nou van vind. (Zoiets gaat bij mij niet zo snel, meestal.)

Het probleem van Het Rad des Tijds, de hele serie, is dat Jordan een interessante verhaallijn in een voor mij althans minder interessante vorm giet. Ik ben in de 582 pagina's die ik tot nu toe heb gelezen 'slechts' drie interessante momenten tegen gekomen;

Het begin, waarin Demandred met Shai'tan praat, bijvoorbeeld. Nog niet eerder in de serie heeft de Duistere een eigen stem gekregen en dat is een fijne verrassing. Tevens heeft Rhand in hoofdstuk 18 een interessant gesprek met Herid, een student, die hem verteld over het rad des tijds, dat de Laatste Slag in werkelijkheid niet de Laatste Slag zou kunnen zijn en dat de kerker van de Duistere verzegeld moet blijven worden. Hoewel niet erg informatief - dit is in eerdere boeken al gesuggereerd (als het al niet letterlijk is gezegd) - is het fijn dat er nog op terug wordt gekomen en geeft het weer even stof tot nadenken. En tot slot het gesprek van Rhand met de gezanten van de Witte Toren, die hem daar naartoe willen escorteren. Rhand's houding is opmerkelijk in tegenstelling tot zijn houding in het algemeen. Het gaf het gesprek een luchtig gevoel. Komt misschien ook doordat de manier waarop Rhand klaar ging zitten voor de Aes Sedai erg filmisch was, en dat het gesprek wonderbaarlijk helder is.

Hoe dan ook, drie interessante gebeurtenissen is wat weinig. Het lijkt er warempel op dat de mensen die aan Rhand's zijde staan (de edelen, koningen, hoogheren en weet ik veel wat voor meer belangrijke mensen) nog slechter zijn dan de aanhang van de Duistere zelf, met hun Spel der Huizen en geforceerde houding waar ze niets van menen. Dat wordt erg breed uitgemeten, dat is Jordan's stijl nou eenmaal, maar het haalt de vaart eruit en het houdt mijn aandacht moeilijk vast. Hoe lang ik nou al niet aan het wachten ben tot Rhand de smet van Saidin kan laten verdwijnen, Nyneave en co. Salidar ontvluchten om naar Ebo Dar te gaan en waar blijft Perijn nou, een van de in mijn ogen interessantste verhaallijnen? Het verhaal sleept zich voort en voort en voort, en slechts hier en daar zit er wat vaart in. En soms zijn er, zoals Grovonion2 al aangeeft, personages die domme reacties geven; misschien is het symbolisch, om het punt duidelijk te maken, en moeten we het met een korreltje zout nemen, maar, ik bedoel, kom nou, sommige bijfiguren zijn al voor een knipoog van de Herrezen Draak bang en rennen gillend weg. Overdrijven is ook een vak, maar Jordan verheft het tot kunst zullen we maar zeggen.

Daar word ik aan de ene kant moe van, maar aan de andere kant sterkt de gedachte dat ik antwoord krijg op die vragen later me om door te lezen. Wat je noemt een boek waar ik me doorheen moet worstelen.

avatar van Dawn
3,5
Hmmmm, ik vond dit juist een van de betere boeken.
Zo zie je maar weer hoe erg smaken verschillen.

avatar van Donkerwoud
Ik blijf toch met een hol gevoel achter nu ik besloten heb om te stoppen met zijn boeken. Het wordt tijd om ze weer eens op te pakken, en laat dit nu het deel zijn waar ik ben gebleven.

avatar van zeriel
Ik vond de eerste 4 boeken top, 5 was ook nog wel goed, maar na dit deel ben ik afgehaakt, een paar jaar geleden.

Het grote nadeel van de serie is, dat de duistere maar op zich laat wachten, itt The Lord of the Rings, is er geen mooi afgerond verhaal met kop, midden en staart, maar gaat het eindeloos door, en dijt alles oeverloos uit.

Maar ja je wilt toch weten hoe het verhaal afloopt, en daarom net aan deel 7 begonnen, maar ik ben al na een pagina of 20 gestrand. Het kon me niet echt boeien.

En als ik dit zo lees hoef ik er ook niet meer aan te beginnen. Of iig boek 7 en 8 overslaan.

avatar van CorvisChristi
3,5
De eerste keer dat ik aan deze serie boeken begonnen was, nadat ik Lord of Chaos uitgelezen had, was de aanleiding geweest de serie een tijdje aan de kant te leggen. Ik vond het een langdradig, saai boek waar op een aantal dingen na, eigenlijk niets in gebeurde. Het vermoeide me meer dan dat ik er nog enigszins plezier aan beleefde. Ondanks dat bleek mijn nieuwsgierigheid toch de overhand te krijgen toentertijd en besloot ik verder te gaan met lezen. Het was uiteindelijk bij Crossroads of Twilight dat ik de boekenserie definitief aan de kant legde.

Toen vorig jaar het laatste deel verscheen, besloot ik de serie een tweede kans te geven. Nu, bijna een jaar later, heb ik me voor een tweede keer door Lord of Chaos weten te werken én...dit keer met meer succes.
Na het toch wel vermoeiende The Fires of Heaven is dit deel zelfs weer een stuk beter. Niet dat er echt veel in gebeurt (en dan te bedenken dat dit samen met deel 4 het dikste boek van de serie is), maar een soort van onderhuidse spanning weet zich door het leeuwendeel van het boek heen te verweven. Waardoor je uiteindelijk toch blijft lezen.
En tussen een hoop nietszeggende, nutteloze hoofdstukken door, zitten er wel degelijk momenten in die belangrijk zijn voor het verdere verloop van de serie, zoals de groep mannen die Rhand samen met behulp van Mazrim Taim wil opleiden tot geleider (de Asha'Mans), Egwene die door de groep Aes Sedai die de toren verlaten hebben in Salidar tot Amyrlin Zetel wordt verheven, de zoektocht naar een angreaal die definitief het door de duistere besmette, bloedhete weer kan bedwingen en tot slot de enorme veldslag bij Dumais Bron om Rhand te bevrijden.

Al met al, ondanks dat het boek toch écht wel wat korter had gemogen, heb ik uiteindelijk toch met redelijk wat plezier dit boek gelezen. Op naar A Crown of Swords!!

Gast
geplaatst: vandaag om 15:49 uur

geplaatst: vandaag om 15:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.