menu

The Crimson Petal and the White - Michel Faber (2002)

Alternatieve titel: Lelieblank, Scharlaken Rood

mijn stem
3,94 (41)
41 stemmen

Engels
Historisch

848 pagina's
Eerste druk: Canongate, Edinburgh (Verenigd Koninkrijk)

Londen, jaren zeventig van de negentiende eeuw. Sugar, een intelligente negentienjarige prostituee in het bordeel van de hardvochtige Mrs. Castaway, verlangt naar een beter leven. Dan komt William Rackham langs, een ambitieuze parfumfabrikant. Hij wil haar diensten exclusief en richt aan de rand van de stad een comfortabele woning voor haar in. Gaandeweg raakt haar leven verstrengeld met Rackham, wiens grote huis behalve veel bediendes, een uiterst instabiele echtgenote herbergt en een verborgen dochter.

zoeken in:
hinie
Deze staat nog in mijn verlanglijstje. Lijkt me een erg mooi boek.

ik ga dit boek eens halen in de bib en ik zal dan eens laten weten wat ik ervan vond

3,5
ik vind dat het boek langzaam op gang komt. In de eerste 600 pagina's zit veel te weinig vaart en naar mijn mening zouden die veel korter kunnen. In de laatste 350 pagina's zit er prima vaart en je kunt het boek bijna niet meer wegleggen. Alleen het einde vind ik wat moeilijk . je wordt hier compleet in het ongewisse gelaten

avatar van liv2
4,0
Het boek komt inderdaad vrij traag op gang, maar dat komt mijn inziens een beetje door het taalgebruik. Het speelt zich af in de jaren 1800 en je moet de schrijfstijl een beetje gewoon worden. Eenmaal dat gebeurt is leest het zeer vlot. Ook de beschrijvingen van Londen in die periode zijn heel mooi. Als je Londen een beetje kent geniet je nog meer van dit boek omdat alle plaatsen, straten enz... gewoon kloppen. De auteur beschrijft bv ook 'stadsgeluiden' van die tijd erg mooi. Je loopt er als het ware zelf rond.
Ik vond dit boek zeer de moeite waard maar je moet er wel tijd voor uittrekken.

avatar van Mahto
2,0
Ik vond het boek nogal saai eigenlijk. Ik had op voorhand heel goede dingen gehoord over het boek, maar uiteindelijk heb ik me erdoor geworsteld. Het heeft me op geen enkel moment echt kunnen boeien, terwijl het nochtans over een periode gaat die ik erg interessant vind...

avatar van Donkerwoud
Deze roman is inmiddels ook verfilmd tot een vierdelige miniserie. Moet zeggen dat ik er erg van kan genieten.

avatar van Slainte_Mhath
4,5
Om te beginnen vind ik het jammer dat ik na ongeveer twee en een half week, afscheid moet nemen van dit boek.

In de recensies lees ik dat een aantal vinden dat dit boek traag op gang komt. Dat is inderdaad zo, toch is de inleiding bijzonder. Faber trekt gelijk je aandacht door, als verteller, personages en het straatbeeld van het modern-Victoriaanse Londen rond 1800 te schetsen. Hetgeen vloeiend overgaat in het verhaal.

Halverwege het boek zat ik met de volle 5 sterren in gedachten die ik als waardering wilde geven. Op dat punt, plus minus 500 bladzijden, zat ik er helemaal in.

Het plot van dit boek was halverwege wel bereikt. Waar zou het heengaan? Ook op 80% vroeg ik me dat af. 95%, 98%...
Wat het einde betreft, dit is een compleet open einde en doet me twijfelen tussen 4,5* en 5*.
Ik kan slechte eindes goed hebben, open eindes ook, maar niet in dit geval, want nu zit ik met zoveel nieuwsgierigheid, best vervelend. Ik heb dit boek intens beleefd en denk dat vrijwel elke lezer dit liever anders had gezien.

Van Michel Faber heb ik onlangs Onderhuids gelezen en dat vond ik ook een erg goed boek. Dat boek wilde ik graag lezen omdat ik onder de indruk was van de film, met Scarlett Johansson.
Toen ik dit boek niet zo lang geleden in de Kringloop tegenkwam, heb ik hem blind aangeschaft.

Helaas is de vrouw van Faber vorig jaar, na jaren ziek te zijn geweest, overleden. Dit heeft zo'n emotionele impact op de schrijver gehad, dat hij overweegt te stoppen met schrijven. Uiteraard te hopen dat hij hier een weg in zal vinden en op zijn beslissing terug zal komen.

Ik geef nu 4,5*, misschien later wel een verhoging.

avatar van Lalage
4,0
Het duurt een tijdje voor ik in het verhaal zit, maar dan sleept het me ook helemaal mee en ik bevind me in het Londen van 1875, waar het verschil tussen arm en rijk groot is.

De vertaling door Harm Damsma en Niek Miedema is subliem, met woorden die passen bij die tijd.

Ondertussen ben ik ook begonnen in een gedichtenbundel van Michel Faber. Ik ben onder de indruk van de diverse boeken van deze schrijver.

Lelieblank, scharlaken rood – Michel Faber | Lalagè leest - lalageleest.nl

avatar van JJ_D
3,5
Een portret van prostitutie in de 19e eeuw, in casu gesitueerd in het broeierige, bokkige Londen, dat door Fabers smeuïge beschrijvingen en eigenzinnig evocatieve stijl onweerstaanbaar wordt opgeroepen? Ja, onder andere. De ware grootsheid van ‘Lelieblank, scharlakenrood’ gaat evenwel schuil in de breedte waarmee Faber naar dit specifieke tijdsgewricht kijkt, of nauwkeuriger gezegd: naar de positie van de vrouw in het algemeen.

Uiteraard is er Sugar, die eerst misbruikt wordt als kind, en daarna gebruikt om de goorste erotische fantasieën mee te verwerkelijken – merkwaardig trouwens, hoe Faber zonder details te geven toch het idee van transgressie feilloos weet over te brengen. Daarnaast is er echter Agnes, een vrouw die waanzinnig wordt omdat niemand haar ooit verteld heeft dat er zoiets bestaat als menstruatie – dat Faber dit geloofwaardig weet over te brengen, is een prestatie op zich, niet? Verder is er dochter Sophie, die in totale beslotenheid opgroeit en vermoedelijk in de wieg is gelegd voor hetzelfde lot als haar moeder, want ook zij wordt door niemand geïntroduceerd in de wereld van het feminiene, integendeel – zij wordt verstoten bij de gratie van haar vrouwelijkheid, of brengt Sugar daar verandering in? En tot slot Emmeline Fox, nog zo’n schepsel dat zich geen houding weet aan te meten ten aanzien van de seksueel onderdrukkende (zeg gerust: hypocriete) moraal van die tijd (want mannen mogen schijnbaar alles, toch?), en bovendien als sterke en onafhankelijke vrouw overal op weerstand stuit. Geen wonder dat Faber de pater familias van dit verhaal, de centrale mannelijke spil, aan het slot in zijn hemd zet, wil laten boeten voor wat hij bewust én onbewust allemaal aanricht...

Knap is alleszins dat Faber zijn tijdsdocument weeft door subtiel de heersende krachten in beeld te brengen die destijds overheersten: mannen (Ashley & Bodwell, of course!), de kerk en haar krampachtige ethiek (Henry), de society en haar onbarmhartige oordeel (lady Bridgedow, my dear?), en – niet te vergeten – de rol van centen, want wie zich geen hap kan veroorloven, gaat eraan, simpel.

Faber brouwt dus uit dit mengsel van verhaallijnen, op basis van louter een handvol personages, een schitterend panorama van de 19e eeuw, van Londen, van het vrouw-zijn in een era waar mannen de plak zwaaien…en dat doet hij met een hypnotiserende verteltrant en weelderige taal. En toch is het boek zo’n kwart te lang. Een pageturner tot rond bladzijde 650, doch nadien almaar meer van hetzelfde... De formule blijft kortom niet echt boeien, en het plotse einde lijkt er op te duiden dat ook Faber niet goed wist hoe hij dit monumentale project moest neerleggen?

3,75*

Gast
geplaatst: vandaag om 16:31 uur

geplaatst: vandaag om 16:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.