El Desierto y Su Semilla - Jorge Barón Biza (1998)

Hoe verzin je het. Kan alleen maar waar gebeurd zijn ...

El País: Le Monde:

Jeetje. Nogal een jeugd...

Goed nieuws, ik vond deze vanmiddag op mijn deurmat.

Na een leven vol lijden en afzien had de gestorven Jorge Barón Biza één klein lichtpuntje: zijn roman belandde bij eRCee op de deurmat.

Wie de even volledige als rechtvaardige bespreking op Literair Nederland te lang vindt, kan direct afsnijden naar de slotalinea:

'De woestijn' wordt inmiddels beschouwd als een cultboek uit de Spaanstalige literatuur. Waar uitgevers eind vorige eeuw nog huiverig waren voor publicatie van het verhaal van deze niet onbekende Argentijnse familie, strekt een autobiografische inslag, die inspeelt op de wijdverbreide neiging tot voyeurisme, tegenwoordig eerder tot aanbeveling. De levensloop van de Barón Biza’s is ook ongelofelijk, daar valt niks op af te dingen. Toch heeft het boek enkele duidelijke gebreken: de overdaad aan groteske taferelen en de gekunstelde samenhang die steeds terugleidt naar het verschroeide moedergezicht getuigen niet van literaire rijping. Verdere ervaring met het schrijven van romans zou Jorge niet opdoen. In 2001 stortte hij zich van de twaalfde verdieping van een appartement in zijn geboortestad. Hij droeg toen al niet meer dezelfde achternaam als zijn vader maar had de familienaam van zijn moeder aangenomen.

Ter promotie van het Latijns-Amerikaanse boek geef ik mijn recensie-exemplaar weg, inclusief gratis verzending. Stuur me een PM en dan gaat ie of naar de eerste of naar degene met de beste motivatie (ben je bijvoorbeeld een alleenstaande bijstandsmoeder die altijd heeft gedroomd van een reis naar Argentinië, dan heb je een streepje voor).

Blijkbaar heb ik het aantal bijstandsmoeders dat op BM rondhangt wat te hoog ingeschat. Wil echt niemand dit boek gratis ontvangen?

Oh ja hoor, altijd. Maar ik hield me maar in omwille van de beschaafdheid.

Haha herkenbaar Donkerwoud. ??

In mijn geval wachten er nog vele ongelezen boeken op mij, dus dit boek gun ik graag aan iemand anders. ?

Echt bedankt eRCee, hier gaat toch zeker een 3.5* of een 4* van komen. Bijzonder fraai geschreven.

Dat dacht ik ook in het begin.

In deze autobiografische fictie beschrijft Jorge Barón Biza gedetailleerd het ziekte- en restauratieproces van het gezicht van zijn moeder, die slachtoffer werd van een zoutzuur aanval. Het huwelijk van zijn ouders strandde en in een impuls verminkte vader Arón moeder Eligia en schoot een kogel door zijn eigen hoofd. En dat terwijl Arón als idealistische revolutieschrijver probeerde om de wereld te herscheppen als eerlijker en rechtvaardiger. De ik-figuur (Mario) observeert hoe de vroegere gelaatstrekken van zijn moeder verdwijnen en haar nieuwe gezicht continu aan verandering onderhevig is. Elke brandvlek of verschroeiing, elke verkleuring, elk pas ontstaan diepteverschil of nieuwe accenten op Eligia's gezicht. Of hoe plastisch chirurgen in een Milanese privékliniek nieuwe gaten, krochten en openingen creëren om een nieuwe eenheid te creëren. 'De Woestijn' (1998) het sterkst als Barón Biza het leed van zijn moeder beschrijft met een mengeling van welhaast erotische fascinatie en medelijden naar haar lijden. Toch komt het werk als ontwikkelingsroman niet helemaal uit de verf, omdat het narratief daarvoor net iets te zoekend en te weifelend blijft. Zo voelen de ideeën en overdenkingen wat geforceerd intellectualistisch en blijft de spiegelende liefdesrelatie met prostituee Dina teveel aan de oppervlakte.

Het duurt even, maar hij levert dan toch wel, die Donkerwoud.