Cynthia Voigt is volgens mij een wat onbekende schrijfster in Nederland, en dat is erg jammer. Het was alweer een poos geleden dat ik Elske heb gelezen, maar nu ik het boek onlangs herlezen heb weet ik weer hoe gek ik er altijd op was – en hoe jammer het is dat het niet méér gelezen wordt.
Elske is een avontuurlijk boek, bijna een sprookje. De beschrijving ‘fantasy’ vind ik niet kloppen; weliswaar speelt het verhaal zich af in een fictieve wereld, het hadden net zo goed de middeleeuwen kunnen zijn. Voigt beschrijft heel kleurrijk de werelden waarin Elske leeft: eerst bij de barbaarse Volkaric, vervolgens in een bloeiende handelsstad (waarvan je zo zou geloven dat deze echt bestaan heeft) en ten slotte in het Koninkrijk. De verschillende culturen en posities waarin Elske verkeert worden alle heel levensecht weergegeven.
Gedurende haar reis maakt Elske ook qua karakter veel ontwikkelingen door. Ze is soms een moeilijk te doorgronden personage, maar dat maakt haar des te intrigerender. Elske is een vreemde combinatie van naïviteit en onbevreesdheid. Soms is het bijna ergerlijk dat ze niet begrijpt waarom iemand zou liegen of waarom ze bang zou moeten zijn – blijkbaar Voigts bedoeling, want ook met name Beriel lijkt het af en toe moeilijk te verdragen. Elske is tenslotte maar een bediende, officieel. Echter, naarmate het verhaal volgt ontwikkelt Elske een gevoelige kant – ineens beseft ze hoe vreselijk het eigenlijk is dat ze bij de Volkaric baby’tjes de nek moest breken, ze gaat zich zorgen maken om het welzijn van anderen – en ontdekt ze wat ze waard is. Al haar omzwervingen en ervaringen maken haar uiteindelijk tot een volledig, ‘af’ personage.
Naast Elske kent het boek een aantal kleurrijke bijfiguren, waaronder de zelfbewuste troonpretendent Beriel, waar Elske mooi bij contrasteert, de slinkse Var Jerrol en de onvolprezen Dugald. Zo krijgen we dan óók nog een liefdesverhaal, uiteindelijk. In mijn ogen een zeer goed geslaagd liefdesverhaal zelfs, misschien des te meer geslaagd omdat het niet het vinden van de liefde is dat voor Elske de vervolmaking van haar personage is. Ook gebeurt er meer dan genoeg om dit boek voor volwassenen genietbaar te maken. Het enige dat ik wat jammer vind is dat het personage Win niet zo goed uit de verf komt, zodat het huwelijk met Beriel een beetje uit de lucht komt vallen. Dat mag echter de pret niet drukken.
Elske is een verhaal dat ik in hoog tempo heb gelezen, soms bijna onmogelijk om weg te leggen. Persoonlijk heb ik nu al zin om het opnieuw te lezen.