De Tranen van Mata Hari - Tomas Ross (2007)

Ik heb al 300 bladzijdes lang het gevoel dat het hetzelfde basisverhaal is van ''Voor Koningin en Vaderland'' maar dan in een ander tijdvak en met een ander complot. Weer een jonge weduwnaar in de hoofdrol die aan de vooravond staat van een oorlog. Weer een complot rond de koninklijke familie. Weer spionage, dubbelspel en moord rond politieke hoogwaardigheidsbekleders. Ik vind het ook jammer dat de mythische figuur van Mata Hari er nogal bekaaid vanaf komt. Ze is hier zeer zeker niet de zwoele verleidster maar een wat zeurende madam die zich per ongeluk in grootse problemen werkt. Dat is ook vast de bedoeling van het boek, maar ik hecht kennelijk toch meer waarde aan de mystiek.

Dat Mata Hara een zwoele verleidster zou zijn geweest met als doel het ontfutselen van strategische geheimen waag ik te betwijfelen. Haar dansoptredens zorgde vanzelf tot een rijtje aanbidders. Volgens haar eigen zeggen viel ze op mannen in uniform en ze kon kiezen uit diverse nationaliteiten. Klaarblijkelijk heeft ze dat gretig gedaan. Zoals Donkerwoud hieronder ook schrijft, krijg je ten onrechte het beeld voorgeschoteld van een zeurende vrouw.

Het lijkt er sterk op dat Ross de persoon van Mata Hara heeft aangepast aan de, waarschijnlijk door hem verzonnen, intrige. Om te voldoen aan het vermoeden dat Mata Hari dé juiste vrouw op een bewuste plek is geweest past hij incidenteel zelfs haar uiterlijk aan. Zo schrijft hij dat ze een paar keer haar haren blondeerde. Hij realiseert zich waarschijnlijk niet wat een langdurig en lelijk proces het is voor lang haar om weer tot de natuurlijke kleur te komen.Ik kreeg dan ook niet het gevoel dat er een tipje van de sluier werd opgelicht. Ze zal wel verraden zijn door één van haar afgewezen aanbidders of ze is misschien geofferd voor een zogenaamde goede zaak door konkelfoezende politieke figuren. In ieder geval mogen de Fransen zich diep schamen over hoe ze haar behandeld hebben.

Nee, dit is niet de Mata Hari die ik in mijn hoofd heb zitten.