Curzio Malaparte vind ik een van de meest fascinerende personen uit de eerste helft van de 20e eeuw. Zijn grillige levensverhaal dat de twee wereldoorlogen omspant, zijn ongrijpbare politieke standpunten waarin non-conformisme de boventoon voert, zijn schitterende huis op Capri (kijk Godards
Le Mepris!) en bovendien zijn huiveringwekkende oorlogsromans maken hem tot een van mijn helden.
Techniek van de staatsgreep staat wel bekend als het eerste boek tegen Hilter en Mussolini, een geschrift met profetische draagkracht. Desondanks viel het me wat tegen; Malaparte herhaalt zijn standpunt erg vaak en onderbouwt maar mondjesmaat. Daarbij is vooral het begin nogal lastig te volgen als je niet goed bekend bent met de vele historische figuren waarover zonder veel uitleg geschreven wordt, zoals Sieyes, Bauer en Primo de Riviere. De gedeelten over Trotski, Mussolini en uiteindelijk Hitler zijn waarschijnlijk juist daardoor het meest de moeite waard. Vooral het gegeven dat dit boek middenin het onrustige Europa van 1930 is geschreven geeft de analyse dan lading.
Misschien nog wel boeiender dan het boek zelf vond ik echter de inleiding die Curzio Malaparte er in 1948 bij schreef en die opent met de zin: "Ik haat dit boek van mij. Ik haat het uit de grond van mijn hart". Daarin beschrijft de auteur ook een telegramwisseling die hij voerde met Trotski na een toespraak van laatstgenoemde waarin Malaparte en zijn boek, dat voor ongeveer de helft gaat over Stalin en Trotski, fel werd bekritiseerd. Hier het telegram van Malaparte aan Trotski:
'Waarom betrekt u mijn naam en mijn boek bij uw persoonlijke vete met Stalin? Stop. Ik heb noch met u noch met Stalin iets uit te staan. Stop. Curzio Malaparte'.