menu

Brief an den Vater - Franz Kafka (1952)

Alternatieve titels: Brief aan Zijn Vader | Brief aan Vader | Brief aan Mijn Vader

mijn stem
3,85 (27)
27 stemmen

Duits
Psychologisch / Ideeƫnliteratuur

60 pagina's
Eerste druk: Fischer, Frankfurt am Main (Duitsland)

Toen Kafka (1883-1924) zesendertig jaar was, schreef hij een brief aan zijn vader, waarin hij hem wilde uitleggen waarom hij zijn hele leven bang voor hem was geweest en waarom hij met schuldcomplexen rondliep. De brief is echter ook een onderzoek naar zijn eigen onvermogen om een normaal leven te leiden. Kafka vroeg zijn moeder de brief over te brengen; zij heeft dit echter niet gedaan en de brief heeft de vader dus nooit bereikt.

zoeken in:
avatar van thomzi50
4,0
Prachtige, uitgebreide en doordachte brief van een gekwetste en bange man.
Kafka gaf deze brief dus aan zijn moeder, deze heeft de brief op haar beurt niet aan de vader overgebracht, maar heeft zij er voor gezorgd dat deze brief uiteindelijk bij een uitgever terechtkwam?

avatar van Freud
Ik vermoed het wel, waarschijnlijk in samenspraak met Max Brod.

avatar van Arkadi
5,0
Prachtige brief van Kafka aan zijn vader. In hoeverre deze is aangekomen en of vader deze echt gelezen heeft weet ik niet, maar het beschrijft prachtig de verstandhouding van een vader en een zoon en hoe de zoon in deze relatie staat en hoe hij denkt over het handelen van de vader.
Binnen de psychologie werd vroeger dit boekje nog wel eens opgepakt als naslagwerk.

avatar van psyche
psyche (crew)
Freud schreef:
Ik vermoed het wel, waarschijnlijk in samenspraak met Max Brod.


Hoe heet nu ook alweer de briefwisseling tussen Brod en Kafka, het enige dat ik van Kafka heb gelezen...?

avatar van Arkadi
5,0
'Wat een geluk jou te hebben' en 'Een vriendschap in brieven' zijn de belangrijkste/bekendste brief wisselingen die er tussen deze twee vrienden zijn beschreven.

avatar van psyche
psyche (crew)
Arkadi schreef:
'Een vriendschap in brieven'


Deze is het

avatar van JJ_D
4,0
Als ik mij niet vergis was het niemand minder dan de God der Nederlandse letteren, Harry Mulisch dus, die mij voor het eerst prikkelde om deze brief van Kafka eens op te zoeken. In ‘De ontdekking van de hemel’ staat dit werk namelijk beschreven als één van die boeken die men in zijn collectie moet hebben – aldus Max Delius, als ik mij niet vergis.
Dan komt men, 6 maanden later, een recensie tegen uit een oude krant, zorgvuldig bewaard en met stip gemarkeerd door één der gezinsleden. En vervolgens duurt het nog maar eens 6 maand vooraleer men ‘Brief aan Vader’ als bij toeval in de schoot geworpen krijgt bij een bibliotheekbezoek. Een geschenk uit de hemel, want deze zonderlinge brief weekt meer emoties los dan een mens op een doordeweekse woensdag lief is.

‘Brief an den Vater’ laat zich niet zo eenvoudig omschrijven: het is enerzijds een vlijmscherpe analyse van Kafka over hoe zijn eigen vader hem voor de rest van het leven getekend heeft, maar anderzijds een ontwapenende bekentenis van een geniale man met een alles overheersend minderwaardigheidscomplex. De auteur geeft zichzelf volledig bloot, zonder te zwelgen in zelfmedelijden. Deze brief is ontzettend eerbaar, maar zelfs daar gaat Kafka in de laatste bladzijden aan twijfelen. Niets wat hij doet (of kan doen) is gerechtvaardigd, laat staan geoorloofd, in het aanschijn van de tirannieke figuur die zijn kinderen stuk voor stuk ten gronde heeft gericht.

De emoties, het verdriet, de melancholie spatten hier werkelijk van de pagina’s af. Na het nogal archaïsche ‘Het Proces’ is ‘Brief aan Vader’ een verfrissend meesterwerkje.
4*

avatar van thomzi50
4,0
Mooi en treffend omschreven

avatar van JJ_D
4,0
thomzi50 schreef:
Mooi en treffend omschreven


Bedankt.

avatar van Pythia
4,5
Iedere opvoeder zou deze brief eigenlijk moeten lezen.

ruben
Zeer knap van Franz Kafka om zichzelf zo kwetsbaar op te stellen en die confrontatie aan te gaan, terwijl hij zo eerlijk mogelijk zichzelf en zijn vader beschrijft zonder iemand te veroordelen. Al heeft hij het uiteindelijk niet aangedurfd de brief persoonlijk te overhandigen, en ook de moeder weigerde. Het verloop van de familietragedie leidt tot Franz’ groeiende schuldgevoel, zijn minderwaardigheidscomplex, zijn onvermogen om de buitenwereld te trotseren en relaties aan te gaan. Dit doet hij zonder fatalistisch te worden, hij weet ook nuance aan te brengen (iets in de trant van: zonder jou (Hermann) was ik waarschijnlijk ook bang en zwak geweest). Dit zou zo maar de sleutel kunnen zijn tot zijn literaire werk. Ik wist eerst niet wat ik met Die Verwandlung aanmoest, maar nu valt alles een stuk beter op haar plaats. Niet alleen is het een zeer goed boek om Kafka als mens en schrijver beter te begrijpen, het is ook een uiteenzetting van de eeuwige strijd tussen vader en zoon, die ongeacht de tijd overal voor komt. Het generatieverschil, de verwachtingen, de worstelingen, het zoeken van de eigen weg en tegelijkertijd naar erkenning, alles is zeer duidelijk uiteengezet in deze moedige brief. Triest ook dat hij uiteindelijk nooit is aangekomen, hoewel dat ook wel weer de persoonlijkheid van Franz weergeeft, en het onvermogen om te communiceren met je vader. Zeer waardevolle psychologische uiteenzetting op zowel persoonlijk niveau als wereldlijk niveau.

avatar van Kafka
4,0
Het volgende stuk vond ik wel mooi in deze indrukwekkende brief:

'Een directe herinnering heb ik alleen aan een gebeurtenis uit de vroegste jaren. Misschien herinnert u het zich ook. Ik jengelde eens 's nachts voortdurend om water, zeker niet omdat ik dorst had, maar waarschijnlijk gedeeltelijk om te plagen, gedeeltelijk om mij te amuseren. Nadat een paar heftige vermaningen niet hadden geholpen, nam u mij uit bed, droeg mij naar de veranda en liet mij daar alleen een poosje in mijn hemd voor de dichte deur staan. Ik wil niet zeggen dat dat niet juist was, misschien was de nachtrust toen op een andere manier werkelijk niet te verkrijgen, maar ik wil daarmee uw opvoedingsmethoden en hun uitwerking op mij karakteriseren. Ik was toen daarna wel gehoorzaam, maar het heeft mij inwendig kwaad gedaan. Het voor mij voor de hand liggende van het zinloze om-water-vragen en het buitengewoon afschuwelijke van naar-buiten-gedragen-te-worden, kon ik als gevolg van mijn karakter nooit op de juiste manier met elkaar in verband brengen. Nog jaren daarna leed ik onder het kwellende idee dat de reusachtige man, mijn vader, de hoogste instantie, eigenlijk zonder reden kon komen en mij 's nachts uit bed naar de veranda zou kunnen dragen en dat ik dus eigenlijk zo iets nietigs voor hem was.'

Het lijkt mij dat deze ervaring en met name het omschrijven van zijn vader als 'de hoogste instantie' essentieel waren voor Het Proces.

avatar van mjk87
3,5
Ook ik ken dit werkje voornamelijk uit Mulisch' magnum opus en de Duitse versie staat al jaren in de kast, maar ik zag een vertaling in de bieb staan en die uiteindelijk maar meegenomen en gelezen.

Interessant relaas, maar ook zeer afstandelijk opgeschreven en daardoor zeker richting het einde waar het meer gaat over het intermenselijk contact niet altijd even boeiend. Maar zeker in het begin erg sterk, vooral als Kafka de opvoeding van zijn vader haarscherp weet te ontleden en wat dit voor gevolgen heeft gehad voor zijn verdere leven. Als je een beetje bekend bent met deze materie dan weet je dat Kafka hier uitermate raak dit weet op te schrijven. 3,5*.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:00 uur

geplaatst: vandaag om 22:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.