menu

The Time Machine - H.G. Wells (1895)

Alternatieve titel: De Tijdmachine

mijn stem
3,77 (44)
44 stemmen

Engels
Sciencefiction

144 pagina's
Eerste druk: William Heinemann, London (Verenigd Koninkrijk)

Het hoofdpersonage van het boek is een amateuristische uitvinder die in Londen woont, zijn naam wordt nooit genoemd. Hij wordt simpelweg 'de Tijdreiziger' genoemd. Na een geslaagd experiment met een miniatuurmodel, bouwt hij een grotere versie, een machine waarmee hij zich kan bewegen in de vierde dimensie in de richting die hij verkiest. Dan vertrekt hij meteen op een reis naar de toekomst.

zoeken in:
avatar van Grovonion2
3,5
De film uit de jaren 40 heeft zich erg nauw gehouden aan het verhaal in het boek. De film kende ik al sinds mijn jonge jaren en heeft me altijd geboeid. Het boek is in deze wat overbodig (als ik dat zo kan stellen want zonder boek geen film) omdat er slechts weinig filosofische beschouwingen over de toekomst besproken worden. Het einde is wel anders en misschien zelfs iets beter, want een Hollywood film heeft altijd een happy-end nodig en het boek laat het verhaal open eindigen

avatar van metalfist
3,5
H.G. Wells moet wel één van de bekendste science-fiction schrijvers zijn die ooit op de aarde heeft rondgelopen. Hij is verantwoordelijk voor een resem aan klassiekers en heeft indirect ook voor een aantal van mijn favoriete werken in andere media gezorgd. Het hoorspel van War of the Worlds met Orson Welles en de verfilming van The Time Machine uit 1960 zijn daar mooie voorbeelden van. Je kan dus stellen dat de verwachtingen hoog waren toen ik besloot me eens aan zijn oeuvre te wagen.

En het heeft even geduurd eer de klasse van het boek me echt pakte. Grotendeels omdat ik het gevoel kreeg dat dit één van de weinige boeken was waar de film effectief beter is. De manier waarop Wells zijn personages beschrijft is nogal afstandelijk (er wordt niemand bij de naam genoemd), maar hij blijft af en toe ook te lang hangen bij het beschrijven van de reis op zich. Zeker voor zo'n kort verhaal is er af en toe iets teveel herhaling. Al moet je hem wel aangeven dat hij hierdoor wel voor erg veel inspiratie heeft gezorgd bij latere science-fiction schrijvers.

Eenmaal onze held zijn eerste confrontatie met de Morlocks heeft gehad schiet het verhaal wel in een hogere versnelling. Wells weet met verve het beklemmende gevoel dat de tijdreiziger voelt wanneer hij zonder lucifers komt te zitten te beschrijven en ook de commentaar op de samenleving blijft na al die decennia nog perfect overeind. Wat me uiteindelijk nog het meest kon bekoren was het einde. Wells lijkt dan echt op dreef te zijn gekomen en de verdere vlucht in de toekomst wordt schitterend beschreven. Tel daarbij ook nog eens het open einde (het is treurig en mooi tegelijkertijd) en mijn mening was een stuk positiever geworden dan toen ik aan het eerste hoofdstuk begon.

The Time Machine is uiteindelijk één van de klassiekers in het genre en hoewel overduidelijk is waarom, zijn er nadien nog net iets betere boeken verschenen rond het concept. Al kun je niet om de ouderdom en de heerlijke fantasie Wells heen. Moeilijk te beoordelen in ieder geval.

Dikke 3.5*

avatar van manonvandebron
5,0
Lang vóór de teletijdmachine van professor Barabas schreef H. G. Wells reeds over een gelijkaardige uitvinding. De snelle ontwikkelingen in wetenschap en technologie boden inspiratie. De tijdreiziger geeft een interessante uiteenzetting over de tijd als vierde dimensie. Hoe hij deze theorie omzet in een machine waarmee hij een oude wensdroom waarmaakt, legt hij niet in detail uit.

De omkaderende hoofdstukken worden verteld door een gast van de anonieme uitvinder. Hij heeft ook het relaas van deze inmiddels vermiste tijdreiziger genoteerd, wat het hoofdgedeelte van het verhaal vormt. Dit begint als een flashback, maar wordt een flashforward naar het jaar 802.701. Hij komt terecht in een tijdperk van degeneratie en cultureel verval. De bewoners zijn analfabeet en hebben de intelligentie van kleuters. De scène in de vervallen bibliotheek getuigt van cultuurpessimisme.

Dat de mensheid geëvolueerd is tot twee verschillende soorten, is een gevolg van biologisch en sociaal darwinisme. De Eloi stammen af van de Britse leisure class; de Morlocks van de working class. De verteller gebruikt de woorden haves en have-nots, maar de werkelijke verhoudingen blijken complexer. Licht en duisternis, en de angst die deze opwekken, symboliseren de tegenstelling tussen de twee soorten
.

Deze novelle is een topper in de science fiction, omdat ze niet enkel spannend en fantasierijk is, maar ook aanzet tot nadenken over de toekomst van de mensheid.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:21 uur

geplaatst: vandaag om 08:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.