The Only Story - Julian Barnes (2018)

Alternatieve titel: Het Enige Verhaal

mijn stem

3,61 (9)

9 stemmen

Engels
Psychologisch

256 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Begin jaren zestig. In een saaie voorstad van Londen brengt de negentienjarige student Paul de zomermaanden door in zijn ouderlijk huis. Op aanraden van zijn moeder schrijft hij zich in bij de plaatselijke tennisclub. Tijdens een toernooi ontmoet hij Susan: achtenveertig jaar oud, zelfverzekerd, ironisch, overdonderend. Susan is getrouwd, met twee volwassen dochters. Paul en Susan worden elkaars geliefden. In 'Het enige verhaal' kijkt Paul jaren later terug op de zomer die zijn leven voorgoed veranderde, op het begin van hun liefde, op de daaropvolgende jaren samen en hoe dit leven uiteindelijk, heel langzaam, ontrafelde.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

3,5

Shaky

geplaatst: 24 april 2018, 17:48 uur

Julian Barnes blijft een kei in het spelen met taal. Het nadenken over woordgebruik en 'semantics' spelen een cruciale rol in zijn boeken. Dit is ook meteen wat mij vaak aantrekt in zijn romans, evenals het grauwe, duistere randje dat aan zijn verhalen kleeft. The Only Story wist mij echter niet meteen te overtuigen. Het boek bestaat uit drie secties waarbij het eerste deel, voor mij, veruit het minste deel is. Hierin wordt de basis voor het verhaal gelegd en ontmoet Paul zijn grote liefde: Susan. Het grootste probleem in deze eerste sectie zit voor mij in het puur beschrijvende karakter van dit gedeelte van het verhaal, er wordt nergens echt iets uitgediept en het geheel komt wat oppervlakkig over: Paul en Susan vinden elkaar, lijken een erg gelukkige relatie te hebben en that's it... Ook de reactie van de overige personages, met name E.P., komt hierbij niet realistisch op mij over. Het kenmerkende taalgebruik van Barnes vind ik ook minder in dit eerste deel; het ligt er té dik bovenop en Barnes dwingt ons letterlijk na te denken over het gebruik van bepaalde woorden / zinnen door het zelfs te benoemen dat woorden meerdere interpretaties hebben, etc. Too much, wat mij betreft.. Sectie 2 van dit boek is wat mij betreft veruit het beste: onderliggende problemen komen naar boven, de relatie blijkt toch allemaal een stuk minder rooskleurig te zijn dan gedacht en ook Paul en Susan krijgen te maken met de harde realiteit van het leven.. Sectie 3 is meer dan aardig en het boek wordt waardig afgesloten, althans: waardig voor het verhaal. Al met al 3,5* door het ijzersterke middenstuk.