menu

Noem Het Liefde - Daan Heerma van Voss (2018)

mijn stem
2,50 (4)
4 stemmen

Nederlands
Psychologisch

272 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij, Amsterdam (Nederland)

Geloof ik eigenlijk nog wel in de liefde? Het is een vraag die de vierendertigjarige Thomas Wolf zich lang niet heeft durven stellen. Maar nu hij is gevallen voor het jonge meisje A. moet hij wel. Zeker als zijn enige vriend, de zieke filosoof Adriaan, hem vraagt om elk onderdeel van zijn relatie te documenteren. Adriaan, die vreest de kerst niet te zullen halen, wil nog één keer meemaken hoe het is om helemaal in iemand op te gaan. Vanaf dat moment is Thomas een dubbelagent in de liefde. Ondertussen eist A. al zijn aandacht op: ze wenst het beste stel uit de geschiedenis te zijn, wil dat iedereen jaloers op hen is, en ze rust niet voordat ze Thomas heeft laten zien wat het in het huidige ‘narcistische tijdperk’ betekent om van iemand te houden. Maar wanneer ze elkaar helemaal proberen te doorgronden, komt hun relatie onder steeds meer druk te staan. Wie zal wie het eerste hebben ontleed en wat zal er gebeuren als alle geheimen eindelijk boven water zijn gekomen?

zoeken in:
avatar van Donkerwoud
3,5
Dit wordt (enigszins onverwacht) mijn 'eerste' Heerma van Voss...

avatar van Pythia
Thomas Wolf, Thomas H. van Voss, als het toeval was zou je het expres niet doen?

2,5
Ja... Daar verbaasde ik me ook over, inderdaad Pythia. Is natuurlijk 'n veel voorkomende naam, maar waarom? Over het boek zelf: afgelopen dagen gelezen, het leest soepel weg, het bevat aardige passages, maar vind het zoals wel vaker bij Daan HvV te uitgesponnen, te gezocht, en zo'n opbloeiende en afstervende liefde in Amsterdam: ik had het idee dat ik het al vaker had gelezen. Jammer.

avatar van Donkerwoud
3,5
Pythia schreef:
Thomas Wolf, Thomas H. van Voss, als het toeval was zou je het expres niet doen?


En toch: als het nou Wolff was.

avatar van Remco
Ik probeerde een recensie te lezen via een krant die me daarnaartoe lokte. Vervolgens kon ik niet verder lezen dan de eerste alinea.... tenzij ik zou betalen. Het onderwerp van het boek leek me interessant.... de uitwerking lijkt minder als ik het commentaar zo lees

avatar van stefan dias
Het interview in De Morgen heeft me toch een beetje getriggerd. Zegt wel dingen over de liefde die me interesseren zoals de ziekelijke en nefaste drang naar perfectie van de huidige generatie en het verliefd worden op de verliefdheid zelf... misschien ooit maar eens lezen.

avatar van Donkerwoud
3,5
Het is niet een roman die ik uit mezelf snel zou lezen (is me toegezonden door de uitgever) maar Daan Heerma van Voss is die zeldzame Nederlandse schrijver die uitvoerig over erotiek en seks schrijft, maar zonder dat het banaal of kitscherig wordt. Ik mis na +/- 100 bladzijdes vooralsnog wat originaliteit en ambitie, maar het is een heerlijk sensuele roman voor bij deze temperaturen.

2,0
Die originaliteit en ambitie miste ik helaas ook, Donkerwoud. Wat goeie passages, even zo veel saaie en ik stoor me vooral aan het gebrek aan echte spanningsboog en het clichématige dat er in de taal glipt (ook in i'view van HvV btw).

avatar van Donkerwoud
3,5
In 'Noem Het Liefde' (2018) probeert een dertiger zijn leven richting te geven door een gepassioneerde liefdesrelatie aan te gaan met een tienervrouw. Daan Heerma van Voss neemt twee overbekende taboes (een groot leeftijdsverschil en een zweempje incest) mee in hoe de romance tussen Tomas en het meisje A. zich ontwikkelt, maar zonder daarbij de nadruk erop te leggen of het uit te vergroten. Met schetsen van de subtiele, impliciete machtsverschillen tussen de geliefden; met een nadruk op de alledaagsheid waarmee hun relatie turbulent begint, onderweg strubbelingen ondervindt en uiteindelijk weer uitdooft. Dit is geen taboeliefde maar een schets van hoe relatie- en koppelvorming bij zoveel mensen werkt: naarstig op zoek naar jezelf via die begeerde ander.

Toch is de roman allerminst een moralistisch lesje liefhebben voor een behoeftige lezer, want Heerma van Voss trekt zijn relatiegeschiedenis door naar een breder vraagstuk: welke plek hebben de romantische liefde, passie en koppelvorming bij verschillende generaties? Hoewel Tomas en het meisje A. meer wél met elkaar gemeen hebben dan niet (gezondheid, levenslust, twijfel over de toekomst), gaapt er een kloof tussen hen omdat de dertiger wéét dat hij op zoek is naar zichzelf, terwijl de tiener niet anders weet dan dat haar behoeftes meteen bevredigd moeten worden. Vanaf een afstand bezien twee uitdragers van oudere generaties, zijn bejaarde grootmoeder en een stervende jeugdvriend op de leeftijd van zijn gestorven ouders, hoe hun protegé zich nog steeds dieper in het zand graaft met zijn alles verzengde passie. Is de liefdesrelatie onbezorgde levenslust of vermijdingsdrang om niet te hoeven denken aan de toekomst? Waar wringen de vroegere idealen van vorige generaties met tegenwoordige vrijheden of nieuw ontstane beperkingen!?

Daan Heerma van Voss geeft verschillende generaties een eigen stem door ze in te bedden in zijn beschouwende proza. Hoe hij zijn dialogen kruidt met verwijzingen naar de manier van denken en spreken van de persoon die op dat moment aan het woord is. Hoe hij erotiek, intimiteit en seks beschrijft zonder dat het plat of ordinair wordt, maar het desalniettemin haarscherp verbeeldt hoe de verhoudingen zijn tussen Tomas en het meisje A. Hoe het een luchtige, speelse roman blijft en het uiteenspatten van de liefde niet tragischer maakt dan nodig. Ik vergeef het hem dat er een urgente spanningsboog mist en het best een tandje compacter had gekund, want het narratief wordt bij vlagen wat herhalend omdat het te snel duidelijk wordt waar thematiek en plot naartoe werken.

‘Noem Het Liefde' (2018) is een vertelling met een valse soort luchtigheid, waarin 'de romantische liefde' is als met de laarsjes door de modder lopen. Het zuigt en vertroebelt het zicht. Het zet aan tot pathetische handelingen om maar in het gevlij te komen bij die geïdealiseerde ander, terwijl er niks verhevens, altruïstisch of groots is aan die verliefdheidsgevoelens. Alleen hormonen die het mechanisme aansturen waarbij er geen grenzen of regels zijn voor het ene lichaam om zich te verliezen in het andere lichaam. Misschien bloedirritant als verwachtingen niet meer bij elkaar komen, maar personen desalniettemin blijven klitten omdat de relatie beëindigen ook weer zoiets is.

De dertiger snapt wat de tiener misschien nog moet leren, maar de generaties voor hem hebben ook niet helemaal ongelijk. Zoek in liefde of in relaties vooral géén medicijn tegen weltschmerz of richtingloosheid: het geeft sturing aan innerlijke driften. Maar wat valt er in de tegenwoordige tijd met elke liefdesmislukking (en dus niet met de liefde zelf) veel te leren over onszelf en de waarden die uiteindelijk belangrijk zijn in onze eigen levens. Een waardige aftocht is misschien het mooiste wat er is, hoe pijn dat soms doet.

avatar van eRCee
Hoe zit het met dat toesturen, Donkerwoud? Doet de uitgever dat voor een stukje hier op de site?

avatar van Donkerwoud
3,5
Niet expliciet, nee. Hier was een evenement aan gekoppeld, waar ik niet heen ben gegaan. Daar hoefde ik het boek trouwens niet voor gelezen te hebben. Maar daarom noem ik het er wel bij i.v.m. transparantie.

avatar van mjk87
2,0
Waarom de hoofdpersoon verliefd is op dat meisje A, een ietwat vervelende manier trouwens van beschrijven steeds? Dat lukt Voss niet om dat te duiden. Nu zegt de oma van de hoofdpersoon ergens halverwege dat liefde soms niet verklaarbaar is, maar van een schrijver verwacht ik wel dat die dat weet voelbaar te maken aan de lezer. Een beetje apathische hoofdpersoon ook die blijkbaar iets heeft meegemaakt in zijn verleden dat hem belemmert voluit te leven. Maar wat? Dat wordt pas aan het eind duidelijk, maar dan is het al veel te laat daarvoor. Dat uitgangspunt kan interessant zijn, maar nu kijk ik steeds naar een persoon die te ondoorgrondelijk en uiteindelijk ook niet boeiend is. Sommige losse momenten en observaties (als het meisje voor het eerst in de kamer is en de hoofdpersoon merkt dat ze de kamer in haar gedachten aan het ordenen is) zijn nog wel prima en het leest redelijk makkelijk weg. Ook de seks is, zoals hierboven al gezegd, best fraai beschreven, echt teder wel. Maar verder kon ik hier weinig mee. 2,0*.

avatar van mjk87
2,0
In het eerste hoofdstuk direct van De Geschiedenis van Mijn Seksualiteit - Sofie Lakmaker (2021) geeft Sofie Lakmaker aan het meisje A te zijn. Voorts heeft ze wat kritiek op het boek, de bedprestaties van de schrijver en noemt ze hem Sufferd D. Dat vind ik dan wel weer humor.

avatar van Pleun
mjk87 schreef:
In het eerste hoofdstuk direct van De Geschiedenis van Mijn Seksualiteit - Sofie Lakmaker (2021) geeft Sofie Lakmaker aan het meisje A te zijn. Voorts heeft ze wat kritiek op het boek, de bedprestaties van de schrijver en noemt ze hem Sufferd D. Dat vind ik dan wel weer humor.


Heb eens opgezocht wie dat is maar moest even goed kijken want het lijkt wel een jongen. Is Sofie iets creatiefs met gender?

avatar van mjk87
2,0
Pleun schreef:
(quote)


Heb eens opgezocht wie dat is maar moest even goed kijken want het lijkt wel een jongen. Is Sofie iets creatiefs met gender?


Is mij ook niet duidelijk. Volgens mij beschouwt ze zich wel als vrouw. Maar ze geeft in haar boek ook meermaals aan dat ze als jongen van 15 wordt gezien (ipv vrouw van 25). Al maakt ze zich we verder niet druk om waardoor dat boek van haar wel geinig is op dat punt.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:02 uur

geplaatst: vandaag om 16:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.