Moe, Ik Kan een Salto! 25 Jaar Acrobaat Geweest, 25 Jaar Acrobaat Gespeeld - Aad van Toor (2017)
mijn stem
6 stemmen
Nederlands
Autobiografisch
504 pagina's
Eerste druk: Adrina,
Vlaardingen (Nederland)
Samen met broer Bas heeft hij de hele wereld over gereisd met The Crocksons en vele avonturen beleefd als het duo Bassie & Adriaan. Alle hoogte- en dieptepunten in zijn leven passeren de revue. Fans komen veel te weten over de gebeurtenissen tijdens zijn periode als acrobaat en wat er allemaal gebeurd is tijdens de opnames van de televisie series.
2
Paardenmeisje
geplaatst: 2 juli 2021, 22:29 uur
Middelmatig boek. Aad van Toor komt in zijn boek niet oprecht op me over, plus heeft hij naar mijn mening de neiging om extreem in te gaan op details. Een voorbeeld: hij moet tot vervelend toe vermelden hoe duur/goedkoop iets is geweest. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat mensen het interessant vinden om te lezen hoe duur zijn auto/caravans hebben gekost. Laat staan een prijsopsomming van de reizen die hij maakte voor een bepaald kinderprogramma waarin hij met zijn broer acteerde.
Ook vind ik dat hij op een serenere manier over zijn ex-collega's kon schrijven. Ik bedoel dan onder meer de personen die in de latere series de boefjes speelden. Vooral Paul van Gorkum blijft niet gespaard. Ik laat me niet uit over "wie ik vind dat gelijk heeft". Feit is wel dat ik natrappen ongelooflijk kinderachtig vind, en dit laatste kan van Toor niet laten in zijn boek.
Verder nog: Aad van Toor schrijft zelf op de achterflap van het boek dat je geen literair hoogstandje van hem mag verwachten omdat zijn rapportcijfer voor Nederlands nooit hoger was dan een 5. Ik waardeer mensen die zich bescheiden opstellen. Alleen jammer dat hij dit niet in zijn boek doet, en alleen op de achterflap. Zelfverheerlijking is de heer van Toor niet vreemd.
Voor mij persoonlijk vond ik het stuk waarover hij over zijn ziekte schrijft, het sterkst. Hier komt hij wél oprechter op mij over en ik vond dit stuk zelfs pakkend geschreven/verwoord. (En nee, dit is geen spoiler vind ik: dat Aad van Toor kanker had, is uitvoerig in de media verschenen. Mocht dit wel als spoiler gezien worden bied ik bij deze mijn excuses aan).
Ik geef dit boek een matige 2 en een half.
Ook vind ik dat hij op een serenere manier over zijn ex-collega's kon schrijven. Ik bedoel dan onder meer de personen die in de latere series de boefjes speelden. Vooral Paul van Gorkum blijft niet gespaard. Ik laat me niet uit over "wie ik vind dat gelijk heeft". Feit is wel dat ik natrappen ongelooflijk kinderachtig vind, en dit laatste kan van Toor niet laten in zijn boek.
Verder nog: Aad van Toor schrijft zelf op de achterflap van het boek dat je geen literair hoogstandje van hem mag verwachten omdat zijn rapportcijfer voor Nederlands nooit hoger was dan een 5. Ik waardeer mensen die zich bescheiden opstellen. Alleen jammer dat hij dit niet in zijn boek doet, en alleen op de achterflap. Zelfverheerlijking is de heer van Toor niet vreemd.
Voor mij persoonlijk vond ik het stuk waarover hij over zijn ziekte schrijft, het sterkst. Hier komt hij wél oprechter op mij over en ik vond dit stuk zelfs pakkend geschreven/verwoord. (En nee, dit is geen spoiler vind ik: dat Aad van Toor kanker had, is uitvoerig in de media verschenen. Mocht dit wel als spoiler gezien worden bied ik bij deze mijn excuses aan).
Ik geef dit boek een matige 2 en een half.
* denotes required fields.
* denotes required fields.