Over Michel van Egmond zullen de meningen sterk uiteen lopen. Voor sommigen zijn de NS Publieksprijzen een onderstreping van bewezen vakmanschap. Critici zullen beweren dat hij een publiek bedient waarvan de meeste mensen de status als analfabeet nog maar pas geleden zijn ontstegen. Feit is dat hij een miljoenenpubliek bereikt en het boek 'Topshow', ondanks zijn gebreken, bij vlagen best vermakelijk was.
Helaas is niets daarvan terug te vinden in 'Deal'. Het boek kent geen hoofdstukindeling; niet eens een voor- of nawoord. Mits je de oppervlakkige woorden in de inleiding van Roy Makaay meetelt. Dat is niet zo vreemd want het boek is namelijk vanaf de eerste bladzijde een rommeltje. Het leest alsof Van Egmond al zijn aantekeningen over Rob Jansen (de hoofdpersoon in het boek) achter elkaar heeft gezet en vervolgens zijn Word-bestand rechtstreeks naar de printers van de drukkerij heeft gestuurd.
Het onderwerp - de wereld waarin voetbalmakelaar Jansen zich beweegt - is razend interessant, maar ik heb het idee dat Van Egmond zelf weinig van deze 'warzone' begrijpt. Flashbacks en lopende zaken worden kriskras door het boek heen gesmeerd, zonder enige samenhang. Eén van de dieptepunten is als er vier of vijf alinea's op rij melding wordt gemaakt dat Jansen is gekwetst door Van Bommel en Afellay. Waarom precies blijft in het luchtledige hangen. Nog bonter wordt het als Van Egmond doodleuk een paar pagina's op rij namen oplepelt van voetballers die door Rob Jansen zijn getransfereerd. Niet chronologisch, niet op alfabet; sommige namen worden zelfs dubbel genoemd! Een pagina later acht Van Egmond het nodig om ook nog even een lijst te geven van voetbalclubs waarmee Jansen zaken heeft gedaan. Ditmaal kom ik wel 4 of 5 dubbele namen tegen en het is ronduit lachwekkend dat bepaalde clubs van 'FC' worden gezien en een aantal niet eens naar het Nederlands worden vertaald.
Voor de duidelijkheid: ik heb niets tegen Michel van Egmond. Ik gun de beste man zijn succes van harte en bovendien kan hij echt wel schrijven. Meerdere keren ben ik leuke beeldspraak of markante formuleringen tegengekomen. Zijn grootste manco is echter de editing: hoofd- en bijzaken onderscheiden, anekdotes niet voortdurend herhalen, structuur aanbrengen en herhalingen vermijden. De laatste 20-30 pagina's begon er eindelijk lijn in het verhaal te komen. Het zou echter fijn zijn geweest als hij de eerste 240 pagina's door een capabele redactie had laten checken.
1,5*