Le Mystère Henri Pick - David Foenkinos (2016)
Alternatieve titel: Het Geheime Leven van Henri Pick
Frans
Humoristisch
224 pagina's
Eerste druk: Gallimard,
Parijs (Frankrijk)
Als een bibliothecaris in Bretagne besluit om een collectie te beginnen van alle boeken die door uitgevers zijn afgewezen, ontvangt hij ongelooflijk veel manuscripten. In de enorme stapel stuit een jonge redactrice op een meesterwerk, geschreven door een zekere Henri Pick. Ze gaat op zoek naar de schrijver en ontdekt dat hij twee jaar eerder is overleden. Volgens zijn weduwe las Pick, pizzabakker van beroep, nooit een boek en schreef hij niets anders dan boodschappenlijstjes. Heeft hij soms een geheim leven geleid? Na verschijning blijkt het boek van Henri Pick een daverend succes, het overrompelt de literaire wereld. Maar ook daarbuiten brengt zijn roman heel wat te weeg. Redactrice Delphine Despero start haar carrière met een bestseller en vindt de man van haar dromen. Picks dochter komt midden in de mediastorm haar echtscheiding te boven. En ook het leven van Jean-Michel Rouche, een uitgerangeerde journalist, zal drastisch veranderen. Hij bijt zich vast in Picks achtergrond en betwijfelt of het boek wel door hem geschreven is. Zou het soms een vooropgezet plan zijn van de uitgeverij?
Een echte aanrader
Mijn vader is hier nogal enthousiast over. Nu zoek ik iemand voor een tweede mening alvorens ik me er zelf aan waag. Vrijwilligers?
@eRCee: mijn tandarts was heel enthousiast over deze schrijver. Genoeg voor mij om me er ook (ooit) aan te wagen. (zoveel boeken, zo weinig tijd, zo'n trage lezer…)
Henri Pick is een onopvallende pizzabakker uit een dorpje in Bretagne die na zijn dood wereldfaam vergaard in de literaire wereld. De ambitieuze Delphine Despero is de eerste die het boek “Les dernières heures d’une histoire d’amour” ontdekt en vanaf dat moment zal het leven van iedere betrokkene voorgoed veranderen.
Wat opvallend goed is aan het boek is de manier waarop Foenkinos sympathie weet op te wekken voor vrijwel elk personage. Dit komt mede door het opbouwen van een flinke achtergrond voor iedereen en het linken van alle verhaallijnen zonder dat het kinderachtig of te veel uitgelegd wordt. Daarnaast weet Foenkinos mooie zinnen te construeren die behoorlijk humoristisch zijn: 'Hij had een hartaanval gehad en met pijn in het hart moest hij het restaurant afstaan.' (geparafraseerd)
Natuurlijk heeft het boek ook minpunten. In mijn ogen voegden de vele voetnoten zo goed als niets toe, werd er teveel aan 'namedropping' gedaan en was de uiteindelijke clue van mijlenver te spotten. Als ik eerlijk ben, zou dat voor mij vaak al reden genoeg zijn om een boek weg te leggen of om een onvoldoende eindoordeel te vellen. Toch is Le Mystère Henri Pick bijzonder sympathiek, vlot en vernuftig geschreven waardoor ik van begin tot eind geboeid wist te blijven.
Alles behalve zware kost, maar een bijzonder prettig tussendoortje dat zich met krap aan 200 bladzijdes zeer snel laat lezen.
Ik kijk nu al uit naar een volgend Boek van het Kwartaal.
De wikkel komt dan waarschijnlijk ook van Gallimard.
En dat het werkelijk om een wikkel gaat is hier goed te zien: afbeelding
Boek zonder wikkel: afbeelding
Maar inmidels is hier op BM de cover gewijzigd in een zonder wikkel, helaas niet in de goede Gallimard kleuren.
Wil men aub. even ophouden te bakkeleien over covers en misbruikmeldingen hierover in te sturen en het gewoon over het boek hebben?
Plaats s.v.p. leesbare links en stuur een correctie door als er een betere omslag is, of vraag een second opinion bij een andere moderator aan als u het niet met mij eens bent. Bij voorbaat dank!
Ik ben wat minder enthousiast dan mijn (voorlopig enige) medekwartaalboeklezer hierboven. ik kreeg er nooit een band mee. Door de veelheid aan personages blijft het nogal aan de oppervlakte allemaal.
Zo zie je maar hoe een boek op verschillende manier kan worden ervaren. Voor mijn gevoel zaten er juist erg weinig personages in waardoor ik die band wel kreeg. Omdat ieder personage niet enkel en passant genoemd wordt, maar ook echt een levensverhaal meekrijgt, kon ik er echt in meegaan.
Mee eens. Die twist vond ik ook niet zo bijzonder en vrij voorspelbaar.
*kijkt even terug naar eigen recensie*: rond 5 februari was schijnbaar een betere tijd om dit boek te lezen ,
"Vida" uit 1971.
Na zijn dood richtte een fan ter ere van Brautigan 'de bibliotheek van de afgewezen boeken' op, die hier te vinden is: The Brautigan Library > Home - thebrautiganlibrary.org
*kijkt even terug naar eigen recensie*: rond 5 februari was schijnbaar een betere tijd om dit boek te lezen ,
Het is nog steeds februari, net opgehaald uit de bibliotheek om met andere boeken mee te nemen naar de Veluwe ... ben benieuwd!
Het is geen vervelend boek maar ik hoop dat het erover gaat hoe nep nieuws het leven van mensen beïnvloedt, in dit geval specifiek hun relaties. Zo niet, dan heb ik het thema gemist. Het is een door elkaar gehusselde opsomming van gevallen die tegelijkertijd plaats vinden. Dat vind ik wel goed gedaan. Daarbij voelt het toch ook wel of je dwars op de landingsbaan komt aanvliegen en denkt: die is wel heeeel breed maar heeeel weinig diep (lang).
Of het aan het Frans ligt of aan de vertaling weet ik niet, maar met iets meer aandacht hadden sommige zinnen vermeden kunnen worden, o.a.:
Hij voelde aan zijn water dat zijn volgende boek beter zou worden (lelijk)
Hij bedacht zich dat hij sinds lange tijd niet zo goed geslapen had (gewoon fout, of is het al goed Nederlands omdat meer dan de helft van de bevolking het fout zegt?)
Mij stoort zulk taalgebruik.
Een halve ster extra omdat ik het helemaal heb uitgelezen. Niet zonde van de tijd. Dat is tegenwoordig een goede prestatie van een boek.
403 Forbidden - moviemeter.nl.
P.S. Het geheime leven van Henry Pick doet me erg denken aan de film 'Love Actually'
De eerste is dat dit boek een leuke genremix is van literair (met als belangrijkst thema de afstand tussen mensen en de liefde die die afstand overbrugt) en een speelse variatie op de ouderwetse whodunnit. Waarbij de vraag niet is wie een moord heeft gepleegd maar wie een boek heeft geschreven. De whodunnit zorgt ervoor dat je blijft doorlezen, ook op de momenten dat het literaire deel wat minder boeiend is.
Als tweede vond ik de manier verfrissend waarop Foenkinos over boeken schrijft. Boeken hebben hier niet de status van heiligheid die ze in andere romans over boeken (of erger nog: over schrijvers) wel hebben (en de reden van die heiligheid is vast dat de heilige woorden van religies, de dragers van de Waarheid, hun oorsprong hebben en verspreid zijn op papier. Daarom pleit ik ervoor dat een volgende religie zijn ideeën verspreidt op cd, in een film of toneelstuk, of (als het een opgewekte religie is) in een blije musical. Maar dit allemaal terzijde). Anyway, de eerlijke en onopgesmukte manier waarop hier over boeken en schrijvers wordt gesproken vond ik een verademing.
Hetzelfde geldt voor de (vele) karakters. De manier waarop die worden beschreven zijn veel meer in lijn met het leven (zoals ik het zie) dan in boeken waarin een enkel personage tot op de milimeter wordt geanalyseerd. We zouden het waarschijnlijk anders willen, maar al een paar decennia na onze dood zijn we gereduceerd tot een paar regeltjes in een dagboek, een vergeeld portretje en een paar aardige anecdotes. En dat is precies de manier waarop Foenkinos zijn personages neerzet. Waarbij hij zijn personages wel respecteert, maar tegelijk nooit vergeet dat de mens toch ook maar een onbeholpen diertje is dat zich een weg door het leven ploetert.
Hiermee wil ik nog niet zeggen dat alles in dit boek zo geweldig is. De humor is soms flauw, een enkel personage is te vaag (Jéremie) en sommige dingen zie je al van mijlenver aankomen. Maar dan nog heb ik flink genoten van de roman én van het meesterschap van Foenkinos.
Levens worden beïnvloed en/of verbonden door een boek dat geschreven zou zijn door Henri Pick.
Hiernaast ben ik het met dutch2.0 eens dat de manier waarover boeken en literatuur geschreven wordt verfrissend overkomt, wars van zogenaamde heiligheid.
Dat viel toch wat tegen. In het begin gaat het nog wel en leest dit makkelijk weg - het blijft overigens tot het eind makkelijk lezen- maar met de keur aan personen erin die steeds kort aan de beurt zijn gaat dit boek nooit leven. Het blijft enorm afstandelijk. De clou is al van ver van tevoren uit te tekenen en weet dus ook niet te verrassen. Qua stijl verder weinig bijzonders en buiten dan wat redelijke tijddoding doet dit boek niets. 2,0*.
Verder is de leesvriendelijkheid gedurende het hele boek erg prettig. De amusementswaarde blijft hoog maar gaandeweg verslapt de aandacht toch enigszins omdat ik wat binding met de personages mis. De beste ideeën van deze roman zitten allemaal aan het begin maar het is niet genoeg om over de hele linie te blijven boeien. Neemt echter niet weg dat je toch graag wilt weten hoe het afloopt en het leesplezier erg hoog blijft.
Geen hoogstaande maar wel een bijzonder prettige leeservaring!
In de bovenstaande commentaren hebben een aantal gebruikers het over een kwartaalboek. Graag zou ik willen weten welke titels hier in het verleden voor zijn gekozen? En wanneer het volgende kwartaal boek bekend wordt gemaakt. Foenkinos vond ik best een leuke ontdekking en ik ben benieuwd of er op die manier nog wat interessante titels op mijn pad gaan komen.
Boek van het kwartaal