El Laberinto de los Espíritus - Carlos Ruiz Zafón (2016)
Alternatieve titels: Het Labyrint der Geesten | El Cementerio de los Libros Olvidados 4 | Het Kerkhof der Vergeten Boeken 4
Spaans
Historisch
848 pagina's
Eerste druk: Planeta,
Barcelona (Spanje)
Spanje in de late jaren '50: Een opdracht van de geheime dienst brengt de eigenzinnige Alicia Gris van Madrid terug naar haar geboortestad Barcelona. Zij moet de plotselinge verdwijning van minister Mauricio Valls ophelderen, wiens duistere geschiedenis hem in lijkt te halen. Hij heeft een geheimzinnig boek uit de reeks Het kerkhof der Vergeten Boeken in zijn bezit, dat Alicia pijnlijk aan haar eigen lot herinnert. Het voert haar naar de boekhandel Sempere & Zoon, in het hart van Barcelona. Maar de antwoorden die Alicia daar vindt, brengen niet alleen haar eigen leven in gevaar, maar ook dat van de mensen die haar dierbaar zijn.
De vorige delen heb ik achter elkaar gelezen, en al een tijdje terug. Daarom vond ik het nu lastig om weer in het verhaal te komen. De eerste pakweg 500 bladzijden heb ik echt met tegenzin gelezen. Pas de laatste 200 bladzijdes voor 'Het Boek van Julian' kwam ik er eindelijk een beetje in. Tegelijkertijd vond ik dat dit boek zonder dat 'Boek van Julian' kon, maar het het ook nodig had. Het laat de laatste puzzelstukjes op zijn plaats vallen, maar voelt ook aan als een academische verantwoording van de auteur.
Nu vond ik nog meer dan in het allereerste hoofdstuk van het eerste boek dat Carlos Ruiz Zafón té veel probeert de stijl en het taalgebruik van Gabriel García Márquez te imiteren. Ook zoals hij de hele Sempere-stamboom op Honderd Jaar Eenzaamheid-achtige wijze afsluit.