Vallen Is als Vliegen - Manon Uphoff (2019)

Erg indrukwekkend boek, niet alleen qua inhoud (de verteller, wiens leven in grote lijnen overeenkomt met dat van Uphoff zelf, probeert te onderzoeken hoe misbruik uit haar verleden doorwerkt in het hier en nu), maar ook in de wijze waarop het verhaal verteld wordt. In mooie zinnen, vol met metaforen en referenties aan kunst, literatuur, film en series, cirkelt Uphoff steeds om het gebeurde heen en belicht het misbruik en haar relatie tot haar zussen steeds vanuit andere oogpunten. Het betreft hier geen chronologisch verhaal, maar veel eerder een fragmentarische, intuïtieve zoektocht naar de identiteit van de verteller zelf. Het is heel knap hoe Uphoff zwart-wit-denken vermijdt en juist de grijze gebieden van de situatie, van de verschillende personages en hun handelen blootlegt. Daarmee worden de personages niet alleen als slechts dader of slachtoffer, maar bovenal als mens neergezet. Het boek kan dan ook niet als slechts een afrekening met het verleden gezien worden, maar Uphoff creëert daarnaast ruimte voor een herwaardering van het hier en nu.

Omdat zo veel mensen het goed vinden, ben ik een keer of drie in dit boek begonnen: onbevangen, met extra aandacht en juist wat vluchtiger, waarbij ik ook aan het tweede hoofdstuk begonnen ben. Maar het lukte niet.

Als luisterboek sowieso niet aan te raden. Ik kwam niet in het verhaal, als je al van een verhaal kunt spreken. Erg abstract, metaforisch, allerlei zijpaden. Misschien nog eens proberen als boek.