menu

The Chalk Man - C.J. Tudor (2018)

Alternatieve titel: De Krijtman

mijn stem
3,36 (14)
14 stemmen

Engels
Thriller

288 pagina's
Eerste druk: Crown, New York (Verenigde Staten)

Het probleem was, we werden het nooit eens over het precieze begin. Was het toen we voor het eerst de krijtmannetjes tekenden, of toen ze opeens uit zichzelf verschenen? Was het dat afschuwelijke ongeluk? Of toen ze het eerste lichaam vonden? Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette. Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje. Het grootste deel ervan, althans. Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje. De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest…

zoeken in:
avatar van Fathead
4,0
Naar ik begreep was dit boek toch wel een bescheiden hype in thrillerland. De vraag is dan: is dit terecht?

Aan de ene kant wel. Zeer vlot geschreven, zonder geneuzel en het leest lekker weg, mede dankzij de plottwists. Halverwege het boek vond ik het fantastisch, wat een spanning, wat een tof verhaal, hoe zal dit aflopen?
Maar bij de wendingen zit echter ook het probleem: op een gegeven moment plakt de schrijver werkelijk alles aan elkaar wat aan elkaar te plakken valt. Nu is geloofwaardigheid natuurlijk allerminst een basisgegeven voor een goed boek, maar het moet geen familie- en streekroman worden. Maar aan de andere kant, de laatste twist was wel de leukste

Toch lekker gelezen, en dat is wat telt toch? Bescheiden aanrader...

avatar van Insignificance
3,5
Niet verkeerd, al had ik wel zo m'n twijfels bij al dat krijt-gedoe. Het mysterie, want dat is het wat mij betreft vooral, heeft daar niet veel onder te lijden, dat zit best aardig in elkaar. Soepele tijdsprongetjes -we gaan steeds 30 jaar heen en weer terug- en Tudor heeft altijd wel iets dat haar verhaal -zowel in het toen als in het nu- aan de praat houdt. Ze houdt er ook nog eens sympathieke stijl op na. Verre van protserig in ieder geval. Beviel me wel. Net als de constante zweem van nostalgie (1986) en melancholie (2016) die in het boek hangt. Nog een troef: de hoofdpersoon. Jonge Eddie is een aangenaam ventje met een licht naïeve logica. Aandoenlijk. Oudere Ed is een wat stoffig figuur die ietwat merkwaardig in het leven staat. Intrigerend. Leuke kennismaking met C.J. Tudor. Daar gaan we meer van lezen.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:04 uur

geplaatst: vandaag om 09:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.