De Ruimte van Sokolov - Leon de Winter (1992)

Uitstekend boek van een schrijver die altijd kritiek krijgt vanwege zijn zgn niet literaire inslag/schrijfwijze

Spannend en boeiend epistel (4 *)

ja, schreef Leon maar weer eens een boek, i.p.v. zich op te winden in columns, die we vaak niet eens hoeven te lezen, want de strekking is duidelijk .

Ik ben het ermee eens: een erg amusant boek. Het lijkt soms net op een thriller, maar het overschrijdt nooit de grens van het toelaatbare.

Prachtig...

Halverwege de hemel
maar met zijn voeten op de grond
ruziet hij met Pythagoras
zet hij Socrates
op zijn nummer
kust hij de muze op mijn mond

Je kan van alles zeggen over het karakter van dhr. de Winter, maar schrijven, dat kan hij!

Op de achterkant van dit boek staat bij de commentaren uit de pers onder andere het volgende: "De Winter biedt leesplezier, maar bovenal schrijft hij rijke en diepzinnige literatuur”. Met dat eerste kan ik het alleen maar eens zijn. Ook Supertex vond ik zeer goed te doen als vermaak. Over dat tweede ben ik iets behoudender. Je ziet de contouren wel om grote Literatuur te schrijven, om diepzinnig te zijn, maar vrijwel op alle vlakken is dat het net niet.
Om met het positieve dan maar te beginnen. De vriendschap tussen Lev en Sasja is zeer mooi behandeld. Beide personages zijn sterk, en Sasja ook goed uitgewerkt, met beide leef je constant mee. Ook het tijdsbeeld, en het beeld van Russische immigranten in Israël is kort en helder, maar toch goed verwoord. Daarnaast is de schrijfstijl heel vlot en leesbaar. Niet bijzonder, wel prettig.
Maar dan de wat mindere delen. Het hele gedoe met het Jodendom vind ik er niet toe doen. Natuurlijk, hij wil zijn verhaal kwijt, en als je verhaal zich afspeelt in Tel Aviv, dan komen daar Joden in voor. Maar het voegt mijns inziens weinig toe. Zeker niet aan het verhaal, wellicht wel aan de thema’s als schuld, boetedoening, etc. Maar ik geloof niet dat het Jodendom daar patent op heeft. Ook de bètawetenschap, de filosofie, religie, alles wordt genoemd, maar het komt eerder pretentieus over dan dat het wat toevoegt. En het komt zo sporadisch voor, dat je ziet dat De Winter graag wat wil vertellen, maar het lukt hem gewoon niet. Daar had veel meer ingezeten. Nu is het geneuzel waarvan ik tijdens het lezen dacht: wanneer gaat de plot verder.
Ergens denk ik dat De Winter een boekje thuis heeft (dat z’n vrouw ook vast een doorkijkt, gezien haar werk ‘De dochter’) met daarin de 10 Gouden Regels om een leesbaar en interessant boek te schrijven. Ook hier komt dat alles ineen. De Flash Backs, het complot, etc. Dat biedt wel veel leesplezier, maar heel rijke en diepzinnige literatuur krijg je daar niet direct door.
3.5*

Ach... het had erg leuke vondsten.

Het was lang geleden dat ik 'n recent boek van eigen bodem heb gelezen, want nederlandse schrijvers moeten tegenwoordig alle viezigheid met de oren erbij trekken: nederlands handelsmerk!

Ik had ergens de hoop dat Leon de Winter dat niet zou doen. Nu was 't niet zo erg als bijvoorbeeld Mulisch (ranzig toch? 'n bejaarde vent die uitvoerig de daad beschrijft?) of andere immoreel-ridders, maar toch erg nederlands.

Ik ben niet zo'n voyeur, als ik 'n boek lees, zie ik liever dat iedereen hun zaakjes thuis in hun broek houden! Als iemand mij de lol van het tegendeel kan beschrijven, graag!

Afijn, Leon is nederlands, dus dat moeten we dan maar vergeven. Voor de rest 'n vermakelijk boek!

Hoe je tot die invalshoek bij dat bericht bent gekomen snap ik niet, want ik heb absoluut geen platvloersheid kunnen ontdekken. Bij elkaar genomen vindt er waarschijnlijk nog geen een pagina van de vierhonderd van die 'viezigheid' plaats. Goed, er gebeurt her en der wat, maar dat wordt toch niet expliciet uit de doeken gedaan?

nee, je hebt wel gelijk. ben ook met 'n vooroordeel aan 't boek begonnen, dan bekijk je alles door 'n loep.

Sowieso valt het bij De Winter allemaal wel mee met de 'viezigheid', voorzover ik me dat kan herinneren (al heb ik niet alles van hem gelezen), Ben het wel met je eens dat de Nederlandse literatuur het af en toe nogal overdrijft, al is de Nederlandse film wat mij betreft nog stukken erger.

Vond dit geen bijzonder sterk boek. Karakters zijn wel aardig uitgewerkt maar het plot was niet echt denderend, zoals wel vaker bij hem was ook dit weer iets te ver gezocht.

Eindelijk een boek van De Winter dat de middelmaat enigszins ontstijgt, al is die kwaliteit altijd nog relatief. In tegenstelling tot zijn andere boeken, en dan vooral die wat hij vóór dit boek schreef, heeft dit boek een soort internationale allure, wat ik bij die andere boeken niet opgemerkt heb.