Zuivering - Tom Lanoye (2017)
mijn stem
16 stemmen
Nederlands
Sociaal
240 pagina's
Eerste druk: Prometheus,
Amsterdam (Nederland)
Gideon Rottier is een einzelgänger met een spraakgebrek en een uitzonderlijk beroep. Hij maakt huizen schoon na brand, overstroming of zelfmoord. Zijn nieuwe collega, een vluchteling genaamd Youssef, redt hem het leven. In ruil belooft Gideon de zorg op zich te nemen voor Youssefs gezin, in een wereld die met de dag vijandiger en gewelddadiger lijkt te worden.
2
geplaatst: 10 februari 2019, 15:13 uur
Prachtig geschreven roman die verhaalt over een outcast die min of meer gedwongen de zorg over een getraumatiseerd vluchtelingengezin op zich neemt, in een samenleving geteisterd door terreur en haat.
Na het eerste deel denk ik een parel van jewelste in handen te hebben. Lanoye kan wonderschoon schrijven. Op overtuigende wijze wordt de fundering gelegd voor een meeslepend verhaal dat bol staat van de actualiteit.
Het tweede deel is, hoewel erg amusant, van een iets minder hoog niveau. Lanoye wekt op mij soms de indruk op de automatische piloot te schrijven. Dat komt de geloofwaardigheid, essentieel voor een verhaal dat gestoeld is op hedendaagse vraagstukken als terrorisme en vluchtelingen, niet ten goede. Daardoor is het niet de epische roman geworden die de maatschappij een spiegel voorhoudt, en dat had het wel kunnen worden.
Blijft over: een puik verhaal, interessante personages en een schrijfstijl om je vingers bij af te likken.
Na het eerste deel denk ik een parel van jewelste in handen te hebben. Lanoye kan wonderschoon schrijven. Op overtuigende wijze wordt de fundering gelegd voor een meeslepend verhaal dat bol staat van de actualiteit.
Het tweede deel is, hoewel erg amusant, van een iets minder hoog niveau. Lanoye wekt op mij soms de indruk op de automatische piloot te schrijven. Dat komt de geloofwaardigheid, essentieel voor een verhaal dat gestoeld is op hedendaagse vraagstukken als terrorisme en vluchtelingen, niet ten goede. Daardoor is het niet de epische roman geworden die de maatschappij een spiegel voorhoudt, en dat had het wel kunnen worden.
Blijft over: een puik verhaal, interessante personages en een schrijfstijl om je vingers bij af te likken.
1
geplaatst: 20 januari 2021, 14:31 uur
Zuivering is een dijk van een roman. Topwerk.
Eerst en vooral kan je bij Tom Lanoye wel terecht voor krachtige, prachtige taal, zeker wanneer hij beschrijvingen neerpent. Het boek opent hiermee en hoe. Hoofdpersonage Gideon beschrijft het haantje dat op zijn binnenkoer terecht komt, tot aan het kleinste nageltje toe en meteen weten dat hij dol op schoonheid is. Dat is al zeker en vast een thema dat regelmatig terug komt: de schoonheid die Gideon vindt in zijn dier, in klassieke muziek, in poëzie en ook in zijn werk, weliswaar nadat hij de rotzooi opgekuist heeft. Hiermee staat zijn eigen lelijkheid (zowel uiterlijk als qua taal) in groot contrast.
Het verhaal op zich is goed verteld. Persoonlijk dacht ik dat het met een aanslag zou eindigen, maar dat lost Lanoye heerlijk op door de zelfmoord. Je kan gerust stellen dat er vele lagen onder het vertelde ligt, waarvan de neerslag wel 'wie schoonheid nastreeft, blijft ongelukkig achter' is.
Eerst en vooral kan je bij Tom Lanoye wel terecht voor krachtige, prachtige taal, zeker wanneer hij beschrijvingen neerpent. Het boek opent hiermee en hoe. Hoofdpersonage Gideon beschrijft het haantje dat op zijn binnenkoer terecht komt, tot aan het kleinste nageltje toe en meteen weten dat hij dol op schoonheid is. Dat is al zeker en vast een thema dat regelmatig terug komt: de schoonheid die Gideon vindt in zijn dier, in klassieke muziek, in poëzie en ook in zijn werk, weliswaar nadat hij de rotzooi opgekuist heeft. Hiermee staat zijn eigen lelijkheid (zowel uiterlijk als qua taal) in groot contrast.
Het verhaal op zich is goed verteld. Persoonlijk dacht ik dat het met een aanslag zou eindigen, maar dat lost Lanoye heerlijk op door de zelfmoord. Je kan gerust stellen dat er vele lagen onder het vertelde ligt, waarvan de neerslag wel 'wie schoonheid nastreeft, blijft ongelukkig achter' is.
0
JoeCabot
geplaatst: 26 juni 2021, 15:34 uur
Met enige zin voor overdrijving schets Lanoye de Zeitgeist van ons Belgenlandje, ditmaal met de focus op migratie.
Centraal staat de nerd Gideon (cultuurminnend, linksig, tikje hautain, wonend in Antwerpen; kortom losjes gebaseerd op de auteur zelf) die onderdak biedt aan een vluchtelingengezin. Ondanks de verschillende achtergronden en leeftijden hebben de personages één ding gemeen: een buitengewoon aanleg tot zelfdestructie. Het brokkenparcours dat daaruit voortvloeit is bij momenten erg lollig.
Lanoye doet geen moeite om clichés en vooroordelen te ontkrachten, máár hij slaagt er wel in om ze op een bijzonder gevatte manier te duiden. Iedereen in deze roman is op een of andere manier een product van zijn omgeving. De verschillende manieren waarop de personages met vernedering en ongelijkheid omgaan, maakt van deze roman een erg levendig geheel.
En oh ja. Voorts beschrijft Lanoye in geuren en kleuren het vakgebied van de “extreme” opruimdiensten. Opmerkelijk is dat deze thematiek bijna volledig losstaat van bovengenoemde ontwikkelingen. Een beetje op effectbejag mikkende auteur had ongetwijfeld meer parallellen getrokken tussen het zuiveren in de letterlijke zin van het woord en het heersende racisme in onze contreien. Ergens siert het Lanoye dat hij die link niet door onze strot ramt.
Echt een grootse roman zou ik het evenwel niet noemen. Zuivering is aan de ene kant net niet absurd genoeg om van een dijenkletser te spreken en aan de andere kant niet realistisch genoeg om volop mee te leven met de lotgevallen.
Heb ‘m hoe dan ook met plezier uitgelezen. 3,5*
Centraal staat de nerd Gideon (cultuurminnend, linksig, tikje hautain, wonend in Antwerpen; kortom losjes gebaseerd op de auteur zelf) die onderdak biedt aan een vluchtelingengezin. Ondanks de verschillende achtergronden en leeftijden hebben de personages één ding gemeen: een buitengewoon aanleg tot zelfdestructie. Het brokkenparcours dat daaruit voortvloeit is bij momenten erg lollig.
Lanoye doet geen moeite om clichés en vooroordelen te ontkrachten, máár hij slaagt er wel in om ze op een bijzonder gevatte manier te duiden. Iedereen in deze roman is op een of andere manier een product van zijn omgeving. De verschillende manieren waarop de personages met vernedering en ongelijkheid omgaan, maakt van deze roman een erg levendig geheel.
En oh ja. Voorts beschrijft Lanoye in geuren en kleuren het vakgebied van de “extreme” opruimdiensten. Opmerkelijk is dat deze thematiek bijna volledig losstaat van bovengenoemde ontwikkelingen. Een beetje op effectbejag mikkende auteur had ongetwijfeld meer parallellen getrokken tussen het zuiveren in de letterlijke zin van het woord en het heersende racisme in onze contreien. Ergens siert het Lanoye dat hij die link niet door onze strot ramt.
Echt een grootse roman zou ik het evenwel niet noemen. Zuivering is aan de ene kant net niet absurd genoeg om van een dijenkletser te spreken en aan de andere kant niet realistisch genoeg om volop mee te leven met de lotgevallen.
Heb ‘m hoe dan ook met plezier uitgelezen. 3,5*
0
geplaatst: 18 februari, 12:41 uur
Lanoye kan schrijven, dus aan mooie zinnen en sterke observaties geen gebrek. De hoofdpersoon is een kleurrijke einzelgänger en wordt goed neergezet. Het boek begint sterk, maar na een blz of 100 zakt het volledig in. De resterende leden van het inwonende vluchtelingengezin gedragen zich steeds meer als kortzichtige, ondankbare profiteurs. Dat is nog tot daar aan toe, maar de honderd keer herhaalde zetten van ruzie in huis met verzoening, misdraging met vergeving en dan weer terug, haalt alle vaart uit het verhaal. Gelukkig is het einde dan wel weer sterk. Dan blijven er toch nog 2,5 sterren over.
* denotes required fields.
* denotes required fields.