Een andere tijd, namelijk de jaren ’60. Nadat in de vorige twee delen de familie van moederskant aan de orde kwam gaat het in de volgende delen (deel 4 & 5) over de familie van vaderskant. In deel 3 en deel 6 gaat het over Stanny. Een buurjongen van Erik. Hij is verhuist van een klein dorpje naar de grote plaats Kapelle. Omdat zijn ouwe dorp plat gegooid gaat worden ten bate van de uitbreiding van de haven.
“Stanny, een stil leven”. Onderwerp: Eenzaamheid.
Korte beschrijving: Een stille Vlaamse jongen wordt na een gedwongen verhuizing het slachtoffer van wrede klasgenootjes.
Stanny is een buitenbeentje met wat vriendjes (waaronder zijn buurjongen, schrijver Erik in zijn jonge jaren) die soms misbruik van hem maken en hem soms wat plagen. Het grootste deel van het verhaal handelt echter over Stanny als zijnde een jongetje van een jaar of elf. Met zijn fantasiën, liefhebberijen en kinderlogica. Hij weet dat zijn moeder doodziek is maar weet het fijne er niet van. En omdat niemand hem iets vertelt bedenkt hij zelf wat er loos is met moeder. Uiteindelijk sterft zij en omdat zijn vader nogal in zichzelf gekeerd is raakt Stanny alle zekerheden die hij had kwijt.
Het pesten door de buurtkinderen speelt geen heel grote rol, Stanny wordt geduld binnen een groepje vrienden, maar zal altijd een buitenbeentje blijven, een makkelijk slachtoffer ook.
Verder geeft ook dit boek weer een beeld van tijden die voorbij zijn. Het Vlaanderen van de jaren ’60. Waar een jongetje een jonge man wordt.
Het is ook het eerste boek waarin de schrijver zelf een rol heeft. Als een niet zo aardig buurjongetje, die zijn jaloezie botviert op de fiets van Stanny.
Het laatste deel van de zesdelige kroniek gaat ook over Stanny en Erik. Stanny is dan patiënt in de psychiatrische kliniek waar Erik werkt. Daarover later meer.