Een naam die je wel vaker tegenkomt wanneer je door het talrijke oeuvre aan filmboeken snuistert, is die van Thomas Leeflang. Een Nederlander die zich vooral focust op de geschiedenis van het witte doek en in de loop der jaren boeken heeft geschreven rond Laurel & Hardy, het oude Hollywood en Duitse cinema in tijden van oorlog. Vandaag nemen we zijn De Wereld van de Glamour onder de loep.
Deze keer een boek waar de focus niet op het oude Hollywood is komen te liggen, maar op oude cinema. Iets specifieker? De vele actrices die in de beginjaren van cinema de silent film sierde. Aan de hand van bijna paginavullende foto’s schetst Leeflang een beeld van een aantal, ondertussen vergeten, sterren die toen jaar na jaar zalen deden vollopen. Een interessant uitgangspunt ware het niet dat heel de opzet van het boek nogal chaotisch overkomt. Van sommige namen schetst hij een korte samenvatting, bij anderen doet hij bijna hun volledige leven uit de doeken (zo is er een groot segment van het boek weggelegd voor Marlene Dietrich) en al snel in het boek switcht hij opeens naar het ontstaan van portretfoto’s van sterren en hoe deze in de loop der jaren (vroeger waren dat echte verzamelobjecten) populair zijn geworden. Opnieuw interessante informatie, maar het zorgt ervoor dat het een nogal fragmentarisch geheel wordt.
Zeker wanneer Leeflang naar het einde toe zijn portretten links laat liggen en opeens de focus verlegt naar Duitse actrices ten tijde van propagandafilms van Goebbels en diens invloed in de cinema. Iets waar je met gemak een volledig boek mee kunt vullen (wat de auteur in andere boeken dan ook heeft gedaan) en dat nu een beetje aanvoelt als het tipje van de ijsberg. Hier had dan ook meer in kunnen zitten, want De Wereld van de Glamour is ongeveer een goede 100 pagina’s dik (een fotoregister en dergelijke niet meegerekend) en van die 100 pagina’s zijn er dus erg veel foto’s als bladvulling gebruikt waardoor er qua tekst niet veel overschiet. Die foto’s dienen niet altijd ter ondersteuning van een hoofdstuk trouwens, ze lijken meer te dienen als naslagwerk voor iemand die zich naar aanleiding van het boek eens wilt verdiepen in het wel en wee van deze vergeten actrices.
In mijn geval is die opzet geslaagd in ieder geval. Op gebied van de layout laat het boek echter wel wat te wensen over. Slordigheden (ontbrekende letters) en het nut van het toevoegen van een geboortedatum en eventuele sterftedatum ontgaat me. De selecte filmografie is met de komst van het internet ook nutteloos geworden, maar dat kon Leeflang in 1987 niet weten natuurlijk. Interessant om eens te lezen, maar probeer hier niet teveel geld voor neer te leggen.
2.5*