menu

Tien Vrolijke Verhalen - Gerard Kornelis van het Reve (1961)

mijn stem
3,87 (15)
15 stemmen

Nederlands
Verhalenbundel
Psychologisch

144 pagina's
Eerste druk: G.A. van Oorschot, Amsterdam (Nederland)

Achter de haarfijn genoteerde realiteit van schijnbaar betrekkelijk belang doemt in deze wrang-geestig vertelde verhalen een zwaar benauwend onheil op. Zomaar vrolijk zijn de verhalen niet, alleen het eerste, over een schrijver die totaal beneveld een auditorium te woord moet staan. Soms is een schets politiek-satirisch gekleurd, b.v. ‘Haringgraten’. Verschillende verhalen hebben eenzame mensen als uitgangspunt, die tragisch hun einde vinden: ‘Brieven’, ‘Afscheid’ en, in dezelfde lijn, ‘De kerstavond’.

zoeken in:
avatar van Social_Mask
3,0
Ik vind Reve een grootse schrijver, daarmee doel ik op zijn (mengeling van plechtige en platte) schrijfstijl. Zijn humor vind ik ook prachtig. Waar ik over het algemeen wat minder onder de indruk van ben, is het verhaal dat Reve bedenkt rondom zijn schrijven. Dat had ik ook al een beetje bij 'De Avonden'. Erg interessante personage, geweldige humor, goed geschreven, maar het verhaal zelf interesseert niet. Dat komt msischien omdat diezelfde schrijfstijl van Reve een bepaalde afstandelijkheid creeërt. Waardoor het verhaal minder meeslepend wordt.

Wat ik dan weer erg kan waarderen van Reve is hoe hij de kennismaking met personages of gebeurtenissen laat verlopen. In het begin laat hij de lezer een beetje in de waan, om later vervolgens mee te delen wat er nou gebeurt, of wie iemand voorstelt. Dit klinkt misschien wat vaag, maar zoals Reve de personages in bijvoorbeeld 'De Avonden' voorstelt: eerst beschrijven hoe ze eruit zien, en dan de naam noemen en zo inhoud geven aan de personages. Dat is mij erg opgevallen in zijn werk.

De verhalen in deze bundel zijn ook een uitstekend voorbeeld. Verschil is alleen dat Reve dingen wel beschrijft, maar niet vertelt wat er nou eigenlijk gebeurt(in sommige verhalen). Het verhaal van Zuster Magnussen, die wordt vermoordt, maar door wie? Hetzelfde gebeurt in Brieven. Dat is zo erg niet, maar als lezer blijf je (ik) toch zitten met een 'ongemakkelijk' gevoel. Ik kom daar niet van af. Daarnaast maken de verhalen zelf ook niet bijster veel indruk op mij: ze blijven niet hangen. En zijn sommige wel heel erg voorspelbaar. De verhalen Afgrond en Bloed vond ik dan weer alleraardigst, al blijft de impact van deze ook maar van korte duur.

Leuk om gelezen te hebben, maar van een al te hoog niveau zou ik dit niet willen noemen. Daar is het iets te krachteloos voor.

"De tas heb ik weggegooid, maar de brieven liggen bij mij thuis ter inzage voor belangstellenden"

"Ik zal het hierbij maar laten, hoewel ik graag ook dat gemene stiefzusje een doodsmak had laten maken."

Het blijft een geweldig figuur, die Reve.

avatar van Pecore
4,0
Licht sadistische en grappige verhalen, met vaak een leuke kwinkslag aan het einde. Opgeschreven in een vlotte en steriele stijl, zonder opschmuk. Niet heel bijzonder, maar wel erg leuk om te lezen.

JoeCabot
Heb dit boek zonder enige voorkennis ter hand genomen. Na enkele regels begreep ik al dat de titel 100% ironisch bedoeld is. Van alle tien de verhalen gaat een diepe treurnis uit, zonder dat het evenwel zwaarmoedig aanvoelt. Dat het boek slechts 140 pagina’s telt helpt daarbij natuurlijk, maar het is vooral Reves geestige vertelstijl die ervoor zorgt dat je dit boek, ondanks alle tristesse, met plezier uitleest.

Op stilistisch vlak heeft de auteur trouwens duidelijk stappen gezet sinds De Avonden, zijn grote “hit” die op mij niet echt een grote indruk heeft gemaakt.

Erg fijne verrassing dus, dit boekje. Ideaal leesvoer voor een druilerige namiddag. 3,5*

avatar van Raspoetin
3,0
JoeCabot schreef:
Heb dit boek zonder enige voorkennis ter hand genomen. Na enkele regels begreep ik al dat de titel 100% ironisch bedoeld is. Van alle tien de verhalen gaat een diepe treurnis uit, zonder dat het evenwel zwaarmoedig aanvoelt. Dat het boek slechts 140 pagina’s telt helpt daarbij natuurlijk, maar het is vooral Reves geestige vertelstijl die ervoor zorgt dat je dit boek, ondanks alle tristesse, met plezier uitleest.

Op stilistisch vlak heeft de auteur trouwens duidelijk stappen gezet sinds De Avonden, zijn grote “hit” die op mij niet echt een grote indruk heeft gemaakt.

Erg fijne verrassing dus, dit boekje. Ideaal leesvoer voor een druilerige namiddag. 3,5*

Dit doet me deugd om te lezen. Ik ben in dit tweede Covid-19 jaar hard bezig om het oeuvre van Gerard Reve te consumeren. De schrijver heeft me zodanig overtuigd dat ik de gebonden delen van het Verzameld Werk in een verzamelbui bij elkaar heb gespaard. Ze staan inmiddels in de boekenkast te pronken.

avatar van gert_r
4,0
In Verzameld Werk, deel I uit 1998 staat in de verantwoording dat de cursief gezette slotzinnen van de (vijf vrolijke) verhalen ‘Bloed’, ‘Brieven’, ‘Afscheid’, ‘Afgrond’ en ‘Amulet’ door Gerard Reve zijn geschrapt.
Of dit de eerste uitgave is waarbij dat is gebeurd weet ik niet, maar ze zien hier alsnog te vinden:
Vijf vrolijke verhalen door Gerard Kornelis van het Reve, Tirade. Jaargang 4 (nrs. 37-48) - DBNL.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:00 uur

geplaatst: vandaag om 10:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.