Milk and Honey - Rupi Kaur (2014)
Alternatieve titel: Melk en Honing
mijn stem
4 stemmen
Engels
Gedichtenbundel
Ideeënliteratuur
204 pagina's
Eerste druk: CreateSpace,
Charleston (Verenigde Staten)
Dit boek is opgedeeld in vier hoofdstukken en ieder hoofdstuk heeft een ander doel. Ze gaan over een andere pijn. Geneest een andere hartzeer. 'Milk and Honey' neemt lezers mee op een reis langs de heftigste momenten in ons leven en vindt hierin ook een mooie kant, omdat alles een mooie kant heeft als je dit maar wilt zien.
2
Sol1 (moderator)
geplaatst: 25 augustus 2017, 01:33 uur
Ik heb enige twijfels over hoe dit werk juist te beoordelen.
Aan de ene kant is het heel erg sensitief, expressief. Aan de andere kant lijkt het ook, alsof Rupi Kaur volgens een bepaalde formule te werk gaat.
Voor wat betreft dat formulewerk: ze krijgt (naar ik meen) terecht het verwijt dat ze, door in een aantal gevallen voortijdig de enter-toets in te drukken, 'gewone' zinnen onderbreekt om daarmee het effect van een gedicht te willen scoren.
Daar staat dan weer tegenover, dat ze in andere passages voldoende emotie weet te leggen om eerlijk over te komen en de aandacht gevangen te houden. Haar werk bestaat niet alleen uit die 'vroegtijdig onderbroken zinnen'. Er zit gelukkig meer in, zoals andere poëzie en (kortere) stukjes proza waarin 'ervaringen' worden gedeeld en emoties worden overgedragen.
Ik weet niet of dit een autobiografisch werkje is, dat hoop ik niet voor haar, maar die 'ervaringen' zijn zeker in het eerste hoofdstuk niet altijd even prettig, wijzen zeer duidelijk op misbruik. In het verloop van die hoofdstukken zit een zekere logica, zoals de namen van die hoofdstukken ook al aangeven. De namen van de vier hoofdstukken van haar boek zijn:
- the hurting;
- the loving;
- the breaking;
- the healing.
In de eigen woorden van Rupi Kaur, gaan de gedichten over "love, loss, trauma, abuse, healing and femininity". Ieder hoofdstuk dient een ander doel, gaat om een andere pijn, heelt een andere pijn. Een wat vreemde opmerking is, dat de gedichten door de bittere momenten in het leven voeren en daarin "sweetness" vinden, omdat er overal "sweetness" is, als je maar bereid bent het te zien. Dat lijkt een paar serieuze problemen nogal te bagatelliseren.
Dit soort poëzie is vooral een 'love it, or hate it' kwestie. Ik kan me voorstellen dat het mensen een hart onder de riem steekt, of ... ... daarentegen juist compleet afstoot. Het zij zo.
Haar slotgedicht, voor een beperkte indicatie:
you split me open
in the most honest
way there is
to split a soul open
and forced me to write
at a time i was sure i
could not write again
- thank you
Vooralsnog positief genomen: grote 3* - kleine 3,5*
Aan de ene kant is het heel erg sensitief, expressief. Aan de andere kant lijkt het ook, alsof Rupi Kaur volgens een bepaalde formule te werk gaat.
Voor wat betreft dat formulewerk: ze krijgt (naar ik meen) terecht het verwijt dat ze, door in een aantal gevallen voortijdig de enter-toets in te drukken, 'gewone' zinnen onderbreekt om daarmee het effect van een gedicht te willen scoren.
Daar staat dan weer tegenover, dat ze in andere passages voldoende emotie weet te leggen om eerlijk over te komen en de aandacht gevangen te houden. Haar werk bestaat niet alleen uit die 'vroegtijdig onderbroken zinnen'. Er zit gelukkig meer in, zoals andere poëzie en (kortere) stukjes proza waarin 'ervaringen' worden gedeeld en emoties worden overgedragen.
Ik weet niet of dit een autobiografisch werkje is, dat hoop ik niet voor haar, maar die 'ervaringen' zijn zeker in het eerste hoofdstuk niet altijd even prettig, wijzen zeer duidelijk op misbruik. In het verloop van die hoofdstukken zit een zekere logica, zoals de namen van die hoofdstukken ook al aangeven. De namen van de vier hoofdstukken van haar boek zijn:
- the hurting;
- the loving;
- the breaking;
- the healing.
In de eigen woorden van Rupi Kaur, gaan de gedichten over "love, loss, trauma, abuse, healing and femininity". Ieder hoofdstuk dient een ander doel, gaat om een andere pijn, heelt een andere pijn. Een wat vreemde opmerking is, dat de gedichten door de bittere momenten in het leven voeren en daarin "sweetness" vinden, omdat er overal "sweetness" is, als je maar bereid bent het te zien. Dat lijkt een paar serieuze problemen nogal te bagatelliseren.
Dit soort poëzie is vooral een 'love it, or hate it' kwestie. Ik kan me voorstellen dat het mensen een hart onder de riem steekt, of ... ... daarentegen juist compleet afstoot. Het zij zo.
Haar slotgedicht, voor een beperkte indicatie:
you split me open
in the most honest
way there is
to split a soul open
and forced me to write
at a time i was sure i
could not write again
- thank you
Vooralsnog positief genomen: grote 3* - kleine 3,5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.