menu

Kishidancho Goroshi 2 - Haruki Murakami (2017)

Alternatieve titels: De Moord op Commendatore: Deel 2: Metaforen Verschuiven | 騎士団長殺し

mijn stem
3,76 (52)
52 stemmen

Japans
Psychologisch

512 pagina's
Eerste druk: Shinchoska, Tokio (Japan)

Een zesendertigjarige pas gescheiden portretschilder neemt zijn intrek in een oud atelier in de bergachtige omgeving ten zuidwesten van Tokio. Behalve door liefdesperikelen wordt hij geplaagd door een painter’s block, een onvermogen om te schilderen. Hij hoopt in het afgelegen atelier tot rust te komen, en zijn inspiratie terug te vinden, maar het zal anders gaan. Een mysterieus schilderij op de zolder van zijn verblijf lijkt tot leven te komen, vanuit een heuvel in het bos achter het huis klinkt ’s nachts het geluid van een bel. Een meisje verdwijnt, en de hoofdpersoon gaat haar zoeken – een zoektocht die hem afvoert naar de wereld der metaforen, waar hij met zijn diepste angsten wordt geconfronteerd.

zoeken in:

...stilte...
Mijn vermoeden klopte, want het tweede deel gaat met hoofdstuk 33 gewoon verder waar deel 1 was geëindigd. Wanneer er voor een kleinere letter was gekozen hadden ze het gemakkelijk als één boek kunnen uitgeven, maar waarschijnlijk spelen commerciële belangen hier een rol.

Na de onderbreking van twee weken duurde het wel zo'n 30 badzijden voordat ik er weer in zat, maar nu grijpt het me weer helemaal "bij de lurven" (wat ook op de achterzijde vermeld staat).

Enige interesse in schilderkunst is wel een vereiste bij deze roman. Soms gaat het ook wel over auto's en dan dwaal ik even af, want daar heb ik helemaal niets mee (ook al weet Murakami zelfs een auto boeiend te beschrijven). Als je van auto's houdt en niet van schilderkunst kom je niet erg aan je trekken, het is verhoudingsgewijs 90% schilderkunst tegen 10% auto's.

Gelukkig gaat het Murakami helemaal niet om auto's of schilderkunst...maar om de onzichtbare dingen.

...stilte...
Jammer dat het weer uit is.
Dit was het einde van deel 2 staat er op de laatste bladzijde. Komt er dan misschien nog een deel drie?
Tot het zover is misschien De Opwindvogelkronieken nog eens herlezen...

Deze Murakami heeft alle ingrediënten in zich die het voor mij interessant maakt.
En natuurlijk die prachtige zinnen:

Er daalde een stilte neer in de kamer. Een stilte die deed denken aan een wit uithangbord waar helemaal niets op stond.
Een kunstzinnige handeling dacht ik. Het was of die woorden een klank bezaten waardoor de stilte om ons heen was opgeroepen. Alsof lucht de leegte vulde. Nee, in dit geval was er eerder sprake van leegte die de lucht vulde.

...stilte...
Nu ik het boek uit heb blijf het me toch bezig houden (en ik heb ook Plato er nog eens op nagelezen).
Langzaam dringt de betekenis van "het offer van de Idea" tot me door en valt alles op zijn plaats.

Ja dan moet ik het wel 5 sterren geven.

avatar van Abubakari
4,0
Bijna 200 pagina's ver. Ondanks dat ik niet heel enthousiast werd van deel 1 toch gewoon aan deel 2 begonnen en misschien omdat mijn verwachtingen wat lager waren geworden vind ik het nu een stuk fijner om in Universum Murakami terug te zijn.
Anyway, zo maar weer verder lezen. Aan het eind van de ochtend op pagina 300 zijn is het streven.

avatar van Abubakari
4,0
In januari las ik deel 1 van dit ongeveer 1000 paginas tellende duo. Ik was toen niet erg enthousiast.
Desalniettemin toch deel 2 bij de biep gereserveerd en er een week geleden aarzelend en met enige twijfel toch maar aan begonnen. Deel 1 las niet zo vloeiend, zou ik het tweede deel anders maar gewoon terug naar de biep brengen? Nee dus. Gelukkig niet.

Want deel 2 beviel me een stuk beter. Ongeveer zes weken nadat ik deel 1 uit had ging ik verder. Net zoals het verhaal ook verder gaat, met hoofdstuk 33. Het is gewoon 1 boek, in tweeën uitgebracht. Ik vond het eerste stuk van deel 1 ook het minste, er gebeurde mij toen te weinig. Verder in het boek vond ik het al wel beter worden.

En dat zette zich in deel 2 voort. Ik heb wel eens als ik een dag of 4 of 5 niet in een boek gelezen heb dat ik weer in het verhaal moet komen en dat soms even duurt. Dat had ik bij deel 2 niet, ondanks dat er zes weken tussen zaten gleed ik in no time terug in het verhaal en nu voelde het verblijf in Murakami's universum opeens wel weer prettig. Iets wat me in deel 1 niet lukte. Maar de naamloze hoofdpersoon, Marie & Shoko Akigawa en Menshiki hadden schijnbaar toch een plekje in mijn hoofd gevonden en ik bleek blij te zijn ze na zes weken weer terug te zien.

de rest...
Abubakari leest… De Moord op Commendatore Deel 2: Metaforen verschuiven | Abubakari de Vries' Blog - abubakaridevries.wordpress.com

avatar van Abubakari
4,0
...stilte... schreef:
Nu ik het boek uit heb blijf het me toch bezig houden (en ik heb ook Plato er nog eens op nagelezen).
Langzaam dringt de betekenis van "het offer van de Idea" tot me door en valt alles op zijn plaats.

Ja dan moet ik het wel 5 sterren geven.

Zou je me per privébericht je theorie uit de doeken willen doen?

Ik heb net ook wat na zitten denken over het hoe & waarom, maar ik kan er geen koffie van maken eerlijk gezegd. De reden dat Marie alleen terug kon keren als naamloos Commendatore zou vermoorden en vervolgens door het luik van langsmoel zijn trip maakte... Ik snap dat verband niet.
Marie zat niet vast in iets waar ze anders niet uit kon, ze moest gewoon wachten op de schoonmaakploeg en kon dan het huis verlaten, dat had toch ook gekund als naamloos die hele ondergrondse trip niet had gemaakt?

Ik denk dat Commendatore misschien iets in naamloos was wat hij kwijt moest voordat hij terug kon keren naar zijn 'vorige' leven en bepaalde spoken uit zijn eigen hoofd kon verjagen, maar veel verder kom ik niet en dat verklaard mij ook niet waarom Marie alleen terug kon keren wanneer naamloos Commendatore zou vermoorden en vervolgens door het luik van langsmoel zijn trip maakte...

...stilte...
Zou je me per privébericht je theorie uit de doeken willen doen?

Een theorie heb ik niet (Murakami ook niet hoop ik), maar mijn gedachten er over kan ik hier wel delen.
Wanneer meer mensen deze Murakami gelezen hebben zal er misschien wel een heuse discussie ontstaan over het een en ander.

Het is razend ingewikkeld om dit allemaal uit te leggen en ik denk dat ook Murakami zelf daar niet een voorstander van zal zijn (al zal hij waarschijnlijk met veel plezier alles lezen wat er over geschreven wordt).
Murakami is een wereldberoemd schrijver, maar soms denk ik wel eens dat hij onderschat wordt. Het zijn niet zulke makkelijke boeken, waar de pasklare antwoorden voor het oprapen liggen, die hij schrijft...en de beste literatuur roept vragen op.

De betekenis van "het offer" houdt me nog steeds bezig (en ook wat het voor mij persoonlijk betekend).
Het is de ik-figuur die de gebeurtenissen in de roman kan sturen en die kans wordt hem geboden door de Idea. De Idea is een stijlfiguur, een metafoor en het tweede deel heet niet voor niets Metaforen verschuiven. Dat hier voor "een offer" (met echt bloed) gebracht moet worden is iets elementairs dat voor ieder mens in zijn leven moet plaatsvinden om tot een ommekeer te komen. Door de angst heen, zoals bij de ik-figuur zijn claustrofobie.

De ontsnapping van Marie kon ook plaatsvinden, omdat Menshiki toen hij voor de kast stond die niet openmaakte. Het was Menshiki wel en niet. Murakami wil daarmee zeggen dat ze wel degelijk aan een gevaar ontsnapt was...en daarvoor was het nodig de gebeurtenissen doormiddel van "het offer" te beïnvloeden. Aan het verhaal wordt op deze manier een andere wending gegeven. Dus ook de schoonmaak ploeg kan daardoor de kans tot ontsnapping geven.
(het is best moeilijk om dit te begrijpen en uit te leggen)

Murakami heeft de Idea ontleend aan Plato's ideeënleer. Waarschijnlijk was hij er door gefascineerd dat het ook de betekenis van "vorm" heeft. "Daar kan ik iets mee" zal hij gedacht hebben.

avatar van Abubakari
4,0
De metafoor voor "je angsten overwinnen om ergens te komen" zag ik ook min of meer wel. Maar ik had wat ingewikkelder metaforen verwacht voor Menshiki of voor Commendatore, want waar Menshiki nou voor staat en waarom Marie bang voor hem moest zijn terwijl uiteindelijk uit niks is gebleken dat het een gevaarlijk persoon is, dat snapte ik niet zo. Nu is het wel vaker zo dat Murakami veel vragen onbeantwoord laat en ik lees zijn boeken vaak ook gewoon als bizarre verhalen in een gewone wereld zonder dat ik er al te veel achter zoek, maar nu was ik wel benieuwd wat ik dan gemist zou (kunnen) hebben.

...stilte...
Menshiki (vrij van kleur) is volgens mij de eigenlijke hoofdpersoon van de roman. Veel van Murakami's personages uit zijn werk komen in hem samen. Hij is als een lege huls en "zonder zelf" en om het gevoel te krijgen dat hij leeft is hij bereid tot het nemen van grote risico's. Tegelijk is hij ook ontwapenend eerlijk over zijn gevoelens. Zulke mensen bestaan echt en er zit vermoed ik ook veel van Murakami zelf in dit personage.

Ik bedenk nu dat het gevaar er ook in zat dat Menshiki bij het openen van de kast zijn vaderschap zou moeten bekennen en dat het beter voor de situatie zou zijn (voor hem in ieder geval) dat hij de mogelijkheid in stand houdt, omdat juist dat zijn leven inhoud geeft.

Maar het lijkt me niet nodig om er verder te veel achter te zoeken, want dan zal je niet veel vinden. Beter is het om gewoon te genieten van het verhaal en het op je in te laten werken...misschien komt er dan later eens een "aha moment".

avatar van Pecore
4,0
Vannacht deel twee van De moord op Commendatore uitgelezen. Na deel 1 was ik ietwat teleurgesteld, het verhaal leek voort te kabbelen naar nergens, intrigerende karakters openbaren zich niet helemaal. Uiteindelijk blijkt daar juist de kracht van het boek in te zitten. Het gaat om sfeer, de zinnen van Murakami voelen, hoe clichématig dit ook mag klinken, als een warme deken.

Het surrealistische gebeuren zie ik trouwens meer als een metafoor voor gebeurtenissen tijdens WO2 en de verwerking daarvan. Voor de persoon Tomohiko Amada, maar wellicht ook voor de natie Japan en haar besmeurde geschiedenis (collaboratie met met nazi-Duitsland).

Maar goed, dat blijft allemaal onduidelijk en vaag, en eigenlijk vind ik dat ook wel fijn. Het hoeft van mij geen sluitend geheel te zijn.

avatar van Wickerman
4,0
Tussen deel 1 en deel 2 even een ander boek gelezen, maar ik kon eigenlijk niet wachten om te beginnen. Het verhaal gaat verder waar deel 1 eindigt en je zit er zo weer in. Het gemak waarmee Murakami de lezer (weer) onderdompelt in zijn wereld is een van zijn sterkste kwaliteiten.

De naamloze hoofdpersoon blijft wederom geconfronteerd worden met mysterieuze gebeurtenissen en verdwijnt zoals bij Murakami gewoon is op den duur ook in een andere wereld. Het verhaal verveelt geen moment, ondanks dat het leven van de kunstenaar voortkabbelt. Opmerkelijk vond ik dat Marie in de gewone wereld bleef en ‘gewoon’ vast zat door haar eigen nieuwsgierigheid. Ik had verwacht dat ze echt gered moest worden. Het verhaal nodigt door de onverklaarbare gebeurtenissen dan ook uit voor geestelijk herkauwen.

Een klassieke Murakami. Hij keert terug naar het bovennatuurlijke. Het verhaal heeft enigszins paralellen met zijn andere werk. Ik vond 1Q84 een tegenvaller en was bang dat Murakami’s kracht bij bovennatuurlijke verhalen was uitgewerkt (De kleurloze..., een realistisch werk, vond ik wel erg sterk en ik was er van overtuigd dat Murakami’s schrijverschap nog niet was voltooid), maar dit tweeluik bewijst dat hij nog steeds op hoog niveau interessante en imposante werken neer kan zetten. De hoofdrolspeler, zowel zijn karakter, professie als situatie, sprak mij sterk aan en dat draagt bij aan het plezier.

avatar van Bacon
3,0
Maar heeft Marie nou de WC doorgetrokken toen ze het huis van Menshiki verliet?

avatar van schiIdpad
Hoe zat het nou precies met dat verdwenen zusje van potagonist? Ik doel op die scene in de grot als ik 't me juist herinner."

avatar van Casartelli
3,0
Aan Haruki Murakami had ik tot nog toe kennelijk een groot schrijver gemist (nummer 3 (!) in de auteurstoplijst alhier, om maar eens iets triviaals te noemen). Mijn partner liep er het afgelopen jaar behoorlijk mee weg en ook mijn beste vriendin blijkt zijn werk al een jaar of tien te verslinden. Op mijn recentste verjaardag kreeg ik beide delen van De Moord op Commendatore in de schoot geworpen. Omdat het een doorlopend verhaal is, ik het ook zo gelezen heb, en omdat ik de publicatiegeschiedenis (met een paar maanden tussenpauze) gemist had, beoordeel ik beide delen maar gewoon als één geheel.

Vooropgesteld: de man heeft een prettige schrijfstijl. Deel 1 las vrij soepel weg en deel 2 viel weliswaar in mijn vakantie, maar toch, >500 pagina's in een dag of vijf, dan heb je als schrijver iets goed gedaan. Het boek noopt af en toe even tot een stukje Wikipedia'en (hoe zat het ook weer met dat stukje geschiedenis?), ook niks mis mee. Dat het in Japan speelt, is verder geen erg dominant gegeven, op de weinig Westerse namen en een paar keer de rol van een Japanse letter(greep) in een naam na. (en het love hotel is vast geen uniek Japans verschijnsel, maar dat het een aparte naam heeft...?)

Alle ingrediënten voor minstens vier sterren zijn dus aanwezig... totdat de Idea verschijnt. Ik zie mensen hier het woord 'surrealistisch' gebruiken, maar ik kom zelf niet zo veel verder dan 'sprookjesflauwekul'. En waar ik met Commendatore nog enigszins in het reine kan komen (als iets tussen geweten en intuïtie in), wordt het vanaf de doodsteek van Commendatore en de reis door de onderwereld echt flinterdun. En ja, ik ken mijn klassieken (de grotvergelijking, de veerboot van Charon), maar hier kan ik dus niks mee.

Als de verdwijning van Marie een enigszins complementair verloop gehad had, was dat alles wellicht nog tot daar aan toe geweest, maar het is nu dermate prozaïsch (heeft zichzelf verstopt in het huis van Menshiki en kan weer ontsnappen als de schoonmaakploeg komt), dat het ook daar de mist in gaat (de dappere poging van ...stilte... om de twee zaken te linken ten spijt, wat mij betreft). Ten slotte: dat een meisje van 13 en een volwassen man met wie ze in korte tijd een vertrouwensband heeft opgebouwd 3-4 dagen gelijktijdig weg kunnen zijn, zonder dat moeder of politie daar iets achter zoekt, helpt de geloofwaardigheid ook niet mee.


Al met al blijf ik onbevredigd achter: een schrijver met een groot verhaal in zich, die zich tot fantasy-achtige flauwekul moet verlagen om het rond te krijgen. Als dat 'surrealistische' kennelijk een handelsmerk van Murakami is, is het wellicht toch mijn schrijver niet.

avatar van Abubakari
4,0
Hij heeft ook boeken geschreven waarin dat surrealistische niet of nauwelijks aanwezig is.
Norwegian Wood bijvoorbeeld.

avatar van Lalage
3,5
Abubakari schreef:
Hij heeft ook boeken geschreven waarin dat surrealistische niet of nauwelijks aanwezig is.
Norwegian Wood bijvoorbeeld.

Als dit tweeluik mijn eerste Murakami zou zijn geweest, was ik erin gestrand. Ik ben nu bijna door het eerste deel heen.
Voor beginners zou ik Spoetnikliefde aanraden, dat is vrij dun en heel mooi.

...stilte...
Voor mij is dit zijn beste.

avatar van eRCee
Ik zou aan Casartelli willen meegeven dat het ook heel wel mogelijk is om Murakami niet goed te vinden.

avatar van Abubakari
4,0
eRCee schreef:
Ik zou aan Casartelli willen meegeven dat het ook heel wel mogelijk is om Murakami niet goed te vinden.


Zijn er dan schrijvers die wel door iedereen goed gevonden worden?

Ik snap wel wat je bedoelt, het is wel een beetje een hype, maar aan de andere kant zou het ook zonde zijn om af te haken na 1 boek. Ik vind ook niet alles van Murakami geweldig, maar er zitten ook wel een redelijk aantal boeken bij die ik wel erg te gek vind.

Lalage schreef:
(quote)

Als dit tweeluik mijn eerste Murakami zou zijn geweest, was ik erin gestrand. Ik ben nu bijna door het eerste deel heen.
Voor beginners zou ik Spoetnikliefde aanraden, dat is vrij dun en heel mooi.

Ik vond deel 1 ook niet zo heel goed, deel 2 vond ik stukken beter. Al heeft het geen enorme indruk op me gemaakt want itt 1Q84, Kafka op het Strand en de opwindkronieken ben ik alweer vergeten waar dit boek ook weer precies over ging.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:34 uur

geplaatst: vandaag om 23:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.