Korzina S Elovymi Sishkami - Konstantin Paustovskij (1954)
Alternatieve titels: De Mand met Sparappels | Корзина с еловыми шишками
Russisch
Sprookje
10 pagina's
Eerste druk: Ogonek (periodiek),
Moskou (Sovjet-Unie)
De bekende Noorse componist Edvard Grieg brengt de herfst door in de wouden in de buurt van Bergen, vlakbij de zee. De toch al rijke natuurervaring van de wouden, wordt daardoor aangevuld met de geluiden die de zee op de achtergrond maakt en de herfstnevel, die zij over het woud verspreidt. In de wouden ontmoet hij op een dag het dochtertje van de boswachter, Dagni, die in een mandje sparappels verzamelt. Edvard Grieg wil haar een cadeau geven, maar heeft niets bij zich. Hij kan wel iets voor haar maken, maar dat duurt circa tien jaar. Dagni begrijpt niet, dat hij in zijn leven maar vijf of zes stukken speelgoed kan maken…
In 1993 bracht De Arbeiderspers de verzamelbundel 'Afscheid van de Zomer' uit. De vertaler Wim Hartog heeft daarin een keuze gemaakt uit de korte verhalen van Paustovskij.
De verzamelbundel bestaat uit een ongedateerd, als voorwoord gebruikt, betoog van Paukovskij: 'Een Paar Losse Gedachten', plus zestien korte verhalen.
'De Mand met Sparappels' is daarvan het dertiende korte verhaal.
Nee, niet bepaald, maar qua karakter gaat dit verhaal heel erg sterk die kant uit. Vandaar dat ik dat als genre-aanduiding heb gebruikt. Ik kom daar nog wel op terug in een reactie op 'De Mand met Sparappels'.
Met een beetje geluk, zal ik ook wat meer informatie over de bundel plaatsen.
Grieg heeft één van zijn composities opgedragen aan een meisje Dagni Pedersen. Wat Paustovskij hier doet, is het ontstaan van die compositie verklaren door de beschrijving te geven van een fictieve ontmoeting in een herfstwoud tussen Grieg en een jonge Dagni.
Met een paar fraaie en poëtische natuurbeschrijvingen, wordt op eens subtiele manier het belang van de natuur voor de mens aangegeven. Tussen de regels door wordt tegelijk de overdracht van wijsheid en kennis, van oud aan jong, beschreven.
Van Grieg wordt gezegd, dat hij alles uit zijn huis heeft verwijderd dat geluid kan dempen. Hij zit in een kale kamer piano te spelen, terwijl de krekel in de keuken meeluistert en door een kier naar Grieg kijkt. Die heeft liever dergelijke luisteraars, dan duur geklede concertbezoekers.
Oom Nils en tante Magda van Dagni laten zich hier verder gelden. Oom Nils is een dakkamerfilosoof, maar wel sympathiek, die zich graag mistig uitdrukt. Tante Magda is er maar wat graag snel bij om hem verbaal te corrigeren. Ook hier nuchterheid.
Dagni heeft er enige tijd voor nodig om de compositie te horen te krijgen, te laten inwerken, te beseffen dat die voor haar is bestemd. Hoe dat uiteindelijk in zijn werk gaat, de betekenis van muziek, de filosofische slotconclusie: dat alles blijkt pas uit het verhaal zelf.
Door het fictieve karakter, de ontmoeting in het woud, de volledige gedachten van Grieg als hij piano speelt, de manier waarop de conclusie volgt, krijgt het verhaal enigszins het karakter van een sprookje mee.
Een positief sprookje.